در این تحقیق از بازده حقوق صاحبان سهام به عنوان شاخص سود آوری استفاده می‌کنیم. که٬ از تقسیم سود خالص بر جمع حقوق صاحبان سهام به دست می‌آید.

نقدینگی شرکت^[۶]:

به موجودی نقد پایان سال شرکت در ترازنامه می‌گویند.

سایز حسابرسی^[۷]:

از نوع مؤسسه‌ حسابرسی به منظور اندازه گیری این متغیر استفاده شده است.این متغیر برای شرکتهایی که توسط سازمان حسابرسی مورد رسیدگی قرار گرفته اند٬ یک٬ و برای شرکتهایی که توسط مؤسسات حسابرسی معتمد بورس اوراق بهادار تهران مورد رسیدگی قرارگرفته اند٬ صفر است.

۱-۱۳ ساختار تحقیق

در فصل اول، ماهیت کلی پژوهش مورد بررسی قرار گرفته است. سپس مسئله پژوهش و اهمیت آن برای درک بیشتر اهداف تحقیق و فرضیات مطروحه بیان گردید. در پایان پس از ذکر محدودیت هایی که پژوهش با آن مواجه است، تعاریف و مفاهیم کلیدی و عملیاتی ارائه شده است.

فصل دوم، ارائه کننده بازنگری در رابطه با پیشینه ی مطالعاتی مربوط به موضوع شدت سرمایه وحاکمیت شرکتی است. و به برخی از دیدگاه های مهم صاحب نظران و محققین حسابداری در رابطه با شدت سرمایه و حاکمیت شرکتی پرداخته شده است. تا آنچه را که سایر مطالعات در ارتباط بین این تحقیق با تحقیقات گذشته اشاره نموده اند، شرح داده است.

فصل سوم، در بر گیرنده روش شناسی مورد استفاده جهت دستیابی به اهداف مورد نظر می‌باشد که شامل بحث درباره نحوه انتخاب و جامعه آماری مورد مطالعه، توصیف تکنیک های آماری به کار گرفته شده، نحوه اجرای آن و روش گرد آوری اطلاعات می‌باشد.

فصل چهارم، به کارگیری الگو ها و مدل‌های آماری جهت آزمون داده ها و تحلیل اطلاعات و دستیابی به پاسخ فرضیه‌ها مطرح می شود.

فصل پنجم، شامل ارائه نتیجه گیری‌های حاصل ا ز آزمون ها و تحلیل های انجام شده و پیشنهادات برای پژوهش ها و مطالعات آتی در محدوده ی این تحقیق می‌باشد.

فصل دوم:

ادبیات و پیشینه تحقیق

۲-۱ مقدمه

شدت سرمایه یا میزان به کارگیری دارایی ها، مقدار وجه سرمایه گذاری شده برای کسب یک ریال ارزش خروجی است. از آن جائیکه میزان شدت سرمایه وابسته به میزان دارایی های ثابت شرکت است و دارایی های ثابت می‌تواند به عنوان دارایی های قابل وثیقه گذاری، پشتوانه ای برای تعهدات شرکت به حساب آیند. میزان شدت سرمایه می‌تواند ریسک مالی شرکت را کاهش دهد (چارلامیاکیس^[۸] و همکاران ، ۲۰۰۸). اما‌٬ گروهی دیگر از محققین بر این اعتقادند که شدت سرمایه مرتبط با اهرم عملیاتی شرکت بوده و می‌تواند ریسک تجاری شرکت را افزایش دهد زیرا شرکت با دارایی ثابت بالا، هزینه ی ثابت بالایی نیز خواهد داشت و چنین شرکتهایی تمایل دارند سودآوری بالایی را نمایش دهند در نتیجه٬ نوسانات سودآوری بیشتری را نسبت به سایر شرکت ها تجربه خواهند نمود. زیرا علی رغم تغییرات سطوح فروش شرکت، هزینه های ثابت همیشه وجود خواهند داشت. (ستاپیرو وتیلمن ۲۰۰۵)^[۹].

میزان شدت سرمایه با کاهش ریسک مالی شرکت می‌تواند شرایط را برای تامین مالی از طریق بدهی مساعد نماید. شرکت‌ها ممکن است با افزایش شدت سرمایه در جهت بهبود کیفیت خود برآیند. زیرا٬ در شرایطی که شرکت در شرایط تامین مالی مناسب قرار دارد اثر آن با معنا است. اما٬ باید توجه داشت که اگر ساختار سرمایه به شکل نا مناسبی تدوین شده باشد اثر افزایش شدت سرمایه بر روی بهره وری معکوس خواهد بود و ثبات شرکت را به مخاطره می اندازد.

۲-۲ شدت سرمایه

اکثر شرکت ها به سرمایه گذاری سرمایه ی خود و در فرایند تولید درآمد خود به درآمد نیاز دارند. سرمایه به امکانات و تجهیزات مورد استفاده در فرایند تولید یک تجارت (کسب و کار) و همچنین سهام خود از دارایی های مالی اشاره دارد. سرمایه اصطلاحی است که برای اشاره به سرمایه گذاری در کارخانه یا ماشین آلات کارخانه، اموال، تجهیزات، موجودی مواد و دیگر دارایی های فیزیکی، مورد استفاده قرار می‌گیرد. (ساموئلسون و نوردهاوس ۲۰۰۴)^[۱۰].

هزینه های سرمایه نشان دهنده ی وجوه مورد استفاده برای به دست آوردن یا ارتقای دارایی های ثابت است. به غیر از وجوهی که برای پیوستن به مالکیت (عضویت در مالکیت) هزینه می شود. (کولر جودهارت و وسلز ۲۰۱۰).^[۱۱]

شرکت ها معمولاً دارای چرخه ی سرمایه هستند. یعنی گاهی با دوره ی افزایش هزینه ی سرمایه و به دنبال آن گاهی با دوره ی کاهش هزینه سرمایه مواجهند. شرکتهایی که می‌توانند یک واحد از درآمد فروش را با حداقل هزینه سرمایه، تولید کرده یا به دست آورند، به واسطه ی چرخه ی سرمایه، احتمالاٌ برای مزیت رقابتی خود٬ بیشتر به دارایی های نامشهود متکی هستند.

صنعت سرمایه ی شدید به آن صنعتی اشاره دارد که به مقدار قابل توجهی از سرمایه برای تولید کالاها نیاز دارد. صنعت سرمایه ی شدید نیاز به ارزش بالای سرمایه گذاری (فشرده) در دارایی های سرمایه ای دارد، به خاطر نوع و ساختار صنعتی خاص آن، در بخش های سنتی اقتصاد مثل مواد، انرژی، نفت و گاز و…٬ دارایی های سرمایه ای نقش مهمی را ایفا می‌کند. این بخش ها در واقع بخش های سرمایه ی شدید (فشرده هستند)، که نیاز به سرمایه گذاری بزرگ برای شروع و راه اندازی یک تجارت دارند.

صنایع سرمایه ی شدید (فشرده)، سطح بالایی از هزینه های ثابت را به عنوان نتایج هزینه های عمده ی پروژه از سرمایه گذاری در کارخانه‌ها، تجهیزات و ماشین آلات یا کالاهای سرمایه ای گران، شامل می شود. از این رو نسبت شدت سرمایه، اندازه گیری اهمیت نسبی دارایی های ثابت در خروجی های شرکت است. با این حال، در بخش خدمات، سرمایه ی فیزیکی دارای نقش های فرعی است، همان‌ طور که ‌در مورد صنعت فناوری اطلاعات، شدت سرمایه ی فیزیکی بسیار پایین است، در حالی که شدت سرمایه ی انسانی بسیار بالا است. صنعت فناوری اطلاعات کمتر سرمایه بر و کمتر کاربر است و مانند شدت سرمایه ی فیزیکی کم و شدت سرمایه ی انسانی بالا، از ویژگی های مهم این صنعت است. (موری^[۱۲]۱۹۹۹)

نسبت دارایی های ثابت به فروش خالص، نسبت شدت سرمایه نامیده می شود که نسبت شدت سرمایه با نسبت گردش دارایی ها، متقابل است .

= = نسبت شدت سرمایه

این نسبت، بیانگر میزان دارایی های مورد نیاز برای تولید یک واحد درآمد فروش است. شدت سرمایه٬ یک رسیدگی و یا توجه مهم برای کسب و کار و تجارت است. زیرا شرکت‌های با سرمایه ی فشرده (شدید) یا شرکت‌های سرمایه بر، بیشتر تکیه بر موارد فیزیکی دارند و با در نظر گرفتن دارایی های نامشهود به عنوان یک منبع درآمد مخالف هستند. آن مقدار از سرمایه ی مصرف شده برای کسب یک واحد درآمد فروش، سطح شدت سرمایه ی یک شرکت را نشان می‌دهد.

از شرکتی که به مقدار زیادی سرمایه گذاری سرمایه در دارایی های فیزیکی برای تولید درآمد نیاز دارد می توان به عنوان شرکت سرمایه بر یاد کرد.. (پارکر^[۱۳] و همکاران،۲۰۱۱)

در حالی که شرکت های سرمایه بر معمولاً زیاد به دارایی های فیزیکی، در مدل کسب و کارشان تکیه نمی کنند، بلکه این شرکت ها به دارایی های نامشهود خود به عنوان منبع درآمد وابسته هستند.

۲-۳ تعریف شدت سرمایه