عدم به کارگیری رابطه فوق در عمل موجب می شود که تعداد زیادی از واحدها روی مرز کارا قرار گرفته و به عبارت دیگر دارای امتیاز کارایی یک گردند، بنابراین قدرت تفکیک مدل به این ترتیب کاهش مییابد (بیات ترک، ۱۳۹۱).

( اینجا فقط تکه ای از متن فایل پایان نامه درج شده است. برای خرید متن کامل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )

دومشخصه اساسی برای الگو DEA
استفاده ازتحلیل پوششی داده ها برای نسبی واحد ها نیازمند تعین دو مشخصه اساسی ،ماهیت الگو و بازده به مقیاس الگو می باشد .
۱)بازده به مقیاس الگوی مورد استفاده
این مشخصه بیانگر پیوند بین تغییرات ورودی ها و خروجی های یک سیستم می باشد.
الف)بازده به مقیاس ثابت: بازده به مقیاس ثابت یعنی هر مضربی از ورودی ها همان مضرب از خروجی ها را تولید می کند .الگوی CCR بازده به مقیاس واحد ها را ثابت فرض می کند .
ب) بازده به مقیاس متغیر:بازده به مقیاس متغیر یعنی هر مضربی از ورودی ها می تواند همان مضرب از خروجی ها یا کمتر ویا بیشتر از آن را تولید می کند.
الگوی BCC بازده به مقیاس واحد ها را متغیر فرض می کند.
۲) ماهیت الگوی مورد استفاده
الف) ماهیت ورودی :در صورتیکه در فرایند ارزیابی با ثابت نگه داشتن سطح خروجی ها ، سعی در حداقل سازی ورودی ها داشته باشیم ماهیت الگوی مورد استفاده ورودی است.
ب)ماهیت خروجی : در صورتیکه در فرایند ارزیابی با ثابت نگه داشتن سطح ورودی ها ،سعی در افزایش سطح خروجی ها داشته باشیم ماهیت الگوی مورد استفاده خروجی است .
(از مقاله تحلیل کارایی شرکتها در بورس اوراق بهادار (معصومه دشتی نژاد ))
۲-۱۰-۲) مدلهای پایه ای تحلیل پوششی داده ها

• • • • • • 1. 1. مدل CCR

             

         

     

اولین مدل تحلیل پوششی داده ها بر اساس حروف اول نام واضعان آنها CCR نام گرفت (Charnes et al, 1987). در این مدل، هدف اندازه گیری و مقایسه کارایی نسبی واحدهای سازمانی مانند مدارس، بیمارستانها، شعب بانک و شهرداریها با چندین ورودی و چندین خروجی شبیه به هم است. یکی از ویژگی‌های مدل “تحلیل پوششی داده ها” ساختار بازده به مقیاس آن است. بازده به مقیاس میتواند “ثابت” یا “متغیر” باشد، بدان معنا که افزایش ورودی به افزایش خروجی به همان نسبت منجر می شود. در بازه متغیر، افزایش خروجی بیشتر یا کمتر از نسبت افزایش ورودی است. مدل CCR از جمله مدلهای بازده ثابت نسبت به مقیاس طراحی هستند. مدلهای بازده ثابت نسبت به مقیاس زمانی مناسب است که همه واحدها در مقیاس بهینه عمل کنند. در ارزیابی کارایی واحدها هرگاه فضا و شرایط رقابت ناقص، محدودیتهایی را در سرمایهگذاری تحمیل کند موجب عدم فعالیت واحد در مقیاس بهینه می شود.

• • مدل نسبت CCR

فارل برای ساختن یک واحد مجازی در اندازه گیری نسبی واحدها، بر مجموع موزون واحدها متمرکز شد و کارایی فنی را طبق رابطه زیر محاسبه کرد: