۲-۲-۷-۶ ) کشور برزیل

تجربه یادگیری فاوا در آموزش و پرورش برزیل حداقل به ۳۰ سال بر می‌گردد . در سال ۱۹۸۱ دانشگاه برازیلیا و وزارت آموزش و پرورش اولین سمینار را درباره ی کاربری رایانه در آموزش برگزار نمود . اولین سند مهم درباره ی سیاست های ملی برای کاربرد فاوا در آموزش نیز در سال ۱۹۸۱ منتشر گردید . در سال ۱۹۸۳ وزارت آموزش و پرورش و دبیرخانه ی انفورماتیک پروژه Educom را به وجود آورد که اولین پروژه ی ملی در معرفی فاوا در مدارس برزیل بود . پروژه تعدادی مراکز تحقیقاتی را در استان های مختلف فدراسیون به وجود آورد تا افرادی ذیصلاح در فاوا آموزش و تربیت نماید و با کمک اطلاعات و تجربیات خود در تدریس ، یک سیاست ملی در فاوا آموزش اقدام نمایند . اولین اقدامات دولتی درباره ی فاوا آموزش در دانشگاه های متمرکز گردید در حالی که انتظار می‌رفت به فنون و رموز کار آشنا باشند . امروزه با تأسيس بسیاری از ‌گروه‌های تحقیقاتی در رایانه آموزشی در دانشگاه های برزیل دولت بر تدارک زیر بنای آموزش در مدارس تمرکز نموده است .

در سال ۱۹۸۸ و ۱۹۸۹ برخی اقدامات مقدماتی برای آغاز یک روش غیر متمرکز تولید نرم افزارهای آموزشی به زبان پرتغالی اقدام و با مطالب درسی برزیل منطبق نمود و هفده مرکز کامپیوتری در آموزش ایجاد نمود . این مراکز مسئولیت پرورش منابع انسانی را به عهده گرفتند و هم چنین برای تولید و توزیع فناوری در مدارس مورد استفاده قرار دادند . در اکتبر ۱۹۸۹ وزارت آموزش و پرورش یک برنامه ملی درباره کامپیوتر های آموزشی تدریس نمود .

در سال ۱۹۹۷ وزارت آموزش و پرورش یک برنامه ملی در کامپیوترهای آموزشی و با هدف توزیع ۳۰۰۰۰۰ کامپیوتر در مدارس عمومی تنظیم نمود . از آنجایی که ضرورت تربیت آموزگاران و زیربنای آموزشی آشکار گردید ، مسئولان برنامه تصمیم گرفتند که فقط ۱۰۰۰۰۰ کامپیوتر فراهم نموده و مابقی اعتبار را جهت آموزش و زیرساخت صرف نمایند ( کارشناسان بخش آموزش عالی یونسکو ، ترجمه قورچیان ، ۱۳۸۲ : ۱۴۵-۱۴۶ ) .

۲-۲-۷-۷ ) کشور مالزی

وزارت آموزش و پرورش مالزی یک برنامه جاه طلبانه توسعه را در مدارس خود آغاز نموده است و بازرسان مسئولیت رفع نیاز تجهیزاتی را که در ارتباط با مهارت های فاوا می‌باشند به عهده دارند .

مدارس چند منظوره هوشمند ، پاسخی ابتکاری به نیازهای کشور مالزی در یک جابجایی جدی از اقتصاد صنعتی به یک اقتصاد علمی می‌باشد . این امر نیاز به یک سواد فناوری و نیروی کار متفکری می‌باشد که قادر به فعالیت در محیط های جهانی باشد و با بهره گرفتن از تجهیزات عصر اطلاعات و فناوری ، تولیدات و باروری را توسعه بخشد .

در کشور مالزی مدارس ( هوشمند ) نه تنها با معرفی فناوری که عاملی بسیار جدی و حساس می‌باشد طبقه بندی می شود بلکه از همه مهمتر با توانایی آن ها در ارائه آموزش برتر شناخته می‌شوند .

آموزش در مالزی ، تلاش مداوم در جهت پیشرفت نیروی برتر افراد و بهره گیری از یک شیوه کلی و منسجم می‌باشد تا با ایمانی قوی و اخلاصی الهی ، افراد از لحاظ فکری ، روانی ، عاطفی و جسمی انسان هایی متعادل و هماهنگ باشند .

مدارس ابتکاری هوشمند دارای پنج هدف کلی زیر است : دو مورد از این اهداف متوجه افراد می‌گردد که در درجه اول شامل ترتیب کلیه عوامل پیرامونی فرد می‌باشد که حوزه های ذهنی ، جسمی ، عاطفی و روانی را در بر می‌گیرد و در درجه دوم فراهم نمودن فرصت هایی برای افراد است تا توانایی و قابلیت خود را پرورش دهند . سومین هدف در زمینه نیازهای جامعه می‌باشد که یک نیروی کار متفکر که سواد فناوری داشته باشد به وجود می آورد . چهارمین و پنجمین هدف متوجه تشکیلات آموزشی است تا با دمکراتیک کردن آموزش و پرورش هر کودکی بتواند به امکانات یادگیری ، دسترسی یکسانی داشته باشد و مشارکت پایه گذرانی مانند والدین ، جامعه و بخش های خصوصی را در پیشرفت روند آموزشی افزایش دهد .

مجموعه ای از راهبردهای تلفیقی برای حصول ‌به این اهداف به کار برده می‌شوند :

1. 1. تأکید بر تفکر ، زبان و ارزش ها در برابر برنامه درسی .

1. 1. معرفی تکامل عمودی ، به طوری که پیشرفت دانش آموزان با گام های آهسته و موزون ولی در گروه سنی خود انجام گیرد.

1. 1. آموزگاران به جای فراهم کنندگان دانش به عنوان تسهیل کنندگان یادگیری عمل نمایند .

1. یادگیری در سطحی گسترده به صورت خودآموزی انجام گردد.

فناوری اطلاعات به عنوان یک فراهم آورنده اولیه در اجرای همگیر اینگونه راهبردها عمل خواهند نمود که توسط افراد ورزیده ، ماهر ، سیاست ها و فرایند ها پشتیبانی می‌گردد .

اولین مرحله اجرایی مدارس هوشمند در ژانویه ۱۹۹۹ با اختصاص ۹۰ مدرسه آغاز گردید که شامل طرح های کوچک و نمونه های تحت پوشش مدارس مالزی می‌گردد . تحول گسترده تر در مابقی مدارس با فرایندی مرحله ای در ژانویه ۲۰۰۰ آغاز به کار نمود .

فناوری یک نیرو پیش برنده در ورای انجام وظیفه مدارس هوشمند در مالزی به شمار می رود . فناوری های چند منظوره زیر ساخت هایی برای فرایندهای جدید تدریس ، یادگیری و روش های مدیریتی ، ارتباط با سایر هیئت های خارجی و شبکه های آموزشی به وجود آورده تا کلیه مدارس هوشمند به یکدیگر ارتباط پیدا نمایند ( همان منبع : ۵۸-۶۱ ) .

۲-۲-۸ ) موانع به کارگیری فاوا در آموزش و پرورش

۲-۲-۸-۱ ) موانع زیر ساختی – فنی :

امروزه ارتباطات و مبادله اطلاعات در بستر مخابراتی شکل می‌گیرد و برای اتصال به شبکه جهانی اینترنت یکی از ملزومات انکار ناپذیر ، امکانات و تسهیلات مخابراتی می‌باشد هر چند طی چند سال اخیر تلاش های زیادی در کشور در جهت گسترش مخابرات و ایجاد تأسیسات و امکانات لازم به عمل آمده و موفقیت های زیادی حاصل شده است ؛ ولی گنجایش و ظرفیت تجهیزات مخابراتی که هم اکنون وجود دارد ، جوابگوی کامل نیازهای توسعه فاوا به خصوص در بخش آموزش نمی باشد ( ویلسون^[۱۵] ، ۱۹۹۶ ؛ فتحیان ، ۱۳۸۷ ؛ ابراهیمی و بختیاری ، ۱۳۸۵ ) . یکی از مشکلات ، کافی نبودن پهنای باندهی مخابراتی است که حجم بار خطوط را با ترافیک روبرو می‌سازد . این عوامل در برقراری ارتباط مشکلاتی پدید می آورد ( آیتی و عطاران و مهرمحمدی ، ۱۳۸۶ ؛ شعبان نژاد و صادقی ، ۱۳۸۶) .