1. – منصور وثوقی و دیگران، مبانی جامعه شناسی، چاپ هشتم، (تهران: خردمند، بهار ۱۳۷۴)، ص ۱۸۷٫ ↑

    1. – همان، ص ۱۸۹٫ ↑

    1. – آلن بیرو، ص ۲۴۸٫ ↑

    1. – محمد حسین فرجاد، آسیب شناسی و کجروی های اجتماعی، چاپ اول، (تهران: مرکز مطبوعات و انتشارات، بهار ۱۳۸۳)، ص ۱۲٫ ↑

    1. – هدایت الله ستوده، مقدمه ای بر آسیب شناسی اجتماعی، چاپ دوم، (تهران: آوای نور، ۱۳۷۴)، ص ۲۰٫ ↑

    1. – همان، ص ۲۱٫ ↑

    1. – محسن صمدییان و دیگران، “عوامل تبدیل ارزش‌ها به هنجارهای اجتماعی از دیدگاه نهج البلاغه”، قرآن و حدیث، ۲۶ و ۲۵ (شهریور ۱۳۸۸): ۱۰۵٫ ↑

    1. – احمد بخارایی، جامعه شناسی انحرافات اجتماعی، چاپ اول، (تهران: انتشارات دانشگاه پیام نور، خرداد ۱۳۹۰)، ص ۲۵٫ ↑

    1. – همان، ص ۱۵٫ ↑

    1. – حبیب احمدی، جامعه شناسی انحرافات، چاپ اول، (تهران: انتشارات سمت، بهار ۱۳۸۴)، ص ۴٫ ↑

    1. – محسن صمدیان و دیگران، ص ۱۰۴٫ ↑

    1. – رسول ربانی و دیگران، مبانی جامعه شناسی، چاپ دوم، (تهران: آوای نور، ۱۳۸۵)، ص ۸۳٫ ↑

    1. – محمد معین، فرهنگ فارسی، ص ۸۴٫ ↑

    1. – محمد جعفر جعفری لنگرودی، ترمینولوژی حقوق، چاپ هفدهم، (تهران: گنج دانش، ۱۳۸۶)، ص ۱۹۱٫ ↑

    1. – محمد حسین فرجاد، پیشین، ص ۱۲٫ ↑

    1. – قانون مجازات اسلامی مصوب ۱۳۹۲، ماده ۲٫ ↑

    1. – حبیب احمدی، پیشین، ص ۶٫ ↑

    1. – علی نجفی توانا، نابهنجاری و بزهکاری اطفال و نوجوانان از دیدگاه جرمشناسی / مقررات و اسناد بین‌المللی، چاپ اول، (تهران: آموزش و پرورش، ۱۳۸۵)، ص ۲۰٫ ↑

    1. – شهلا معظمی، بزهکاری کودکان و نوجوانان، چاپ اول، (تهران: انتشارات دادگستر، پاییز ۱۳۸۸)، ص ۶۸٫ ↑

    1. – محمود مهدوی، پیشگیری از جرم (پیشگیری رشد مدار)، چاپ اول، (تهران: انتشارات سمت، پاییز ۱۳۹۰)، ص ۱۹٫ ↑

    1. – همان، ص ۲۰٫ ↑

    1. – فرشید چاله چاله،” اصول و مبانی پیشگیری از جرم”، دادرسی، سال دوازدهم، ۶۷ (فروردین و اردیبهشت ۱۳۸۷): ص ۴۶٫ ↑

    1. – محمود رجبی پور، “راهبردهای پیشگیری از جرم: تعامل پلیس و دانش آموزان“، ‌فصل‌نامه دانش اجتماعی، سال پنجم،۳ (۱۳۸۲): ص ۱۷٫ ↑

    1. – شهرام ابراهیمی، جرمشناسی پیشگیری، چاپ اول، (تهران: میزان، زمستان ۱۳۹۰)، ص ۵۰٫ ↑

    1. – نفیسه متولی زاده نایینی،” پیشگیری رشد مدار – زود رس، مطالعات پیشگیری از جرم“، ۱ (بهار ۱۳۸۶): ص ۱۲۷٫ ↑

    1. – لیلا مدبر و دیگران،” پیشگیری اجتماعی از جرایم زنان و دختران با تأکید بر نقش تعاملی پلیس زن در آن“، علوم اجتماعی: پلیس زن، سال چهاردهم، ۱۳ (پاییز ۱۳۸۸): ص ۱۰۸ ↑

    1. – علی باباییان و دیگران،” نقش آموزش همگانی در پیشگیری از جرم، مطالعات پیشگیری از جرم“، سال هفتم، ۲۴ (پاییز ۱۳۹۱): ص ۱۲٫ ↑

    1. – امیر حسن نیازپور،” پیشگیری از بزهکاری در قانون اساسی ایران و لایحه قانون پیشگیری از جرم”، مجله حقوقی دادگستری، ۴۵ (زمستان ۱۳۸۲): ص ۱۳۸٫ ↑

    1. – علی صفاری، “مبانی پیشگیری از وقوع جرم “، مجله تحقیقات حقوقی، ۳۴-۳۳(بهار ۱۳۸۰): ص ۲۹۲٫ ↑

    1. – ژرژ پیکا، “پیشگیری از جرائم شهرنشینی“، عزیز طوسی، ماهنامه دادرسی، سال اول، ۲ (۱۳۷۶): ص ۶۵٫ ↑

    1. – علی محمد الماسی، تاریخ آموزش و پرورش اسلامی ایران، چاپ سوم، (تهران: امیرکبیر، ۱۳۷۷)، ص ۲۹۹٫ ↑

    1. – محمد کشاورزی، تاریخ آموزش و پرورش ایران، چاپ اول، (تهران: روزبهان، زمستان ۱۳۸۵)، ص ۱۱۲٫ ↑

    1. – محمد علی ضمیری، تاریخ آموزش و پرورش در اسلام، چاپ ششم، (شیراز: راهگشا، ۱۳۷۵)، ص ۳۹٫ ↑

    1. – بدر السادات عیوقی، تعلیم و تربیت در ایران از دوران باستان تا انقلاب فرهنگی، چاپ اول، (تهران: عیوقی، ۱۳۸۵)،
      ص ۲۵٫ ↑

    1. – علی اکبر بابا زاده، زمینه‌های فساد در جامعه و راه درمان، چاپ اول، (قم: قدس، بهار ۱۳۷۴)، ص ۱۱٫ ↑

    1. – بدر السادات عیوقی، ص ۲۶٫ ↑

    1. – محمد علی ضمیری، پیشین، ص ۲۶٫ ↑

    1. – محمد کشاورز، ص۱۰۰٫ ↑

    1. – مهدی کی نیا، مبانی جرمشناسی، چاپ سوم، (تهران: انتشارات دانشگاه تهران، آبان ۱۳۷۰)، ص ۶۰۵٫ ↑

    1. – پرویز صانعی، جامعه شناسی ارزش‌ها، چاپ اول، (تهران: گنج دانش، ۱۳۷۲)، ص ۴۸۲٫ ↑

    1. – محمد کشاورز، ص ۱۴۸٫ ↑

    1. – کمال درانی، تاریخ آموزش و پرورش ایران، قبل و بعد از اسلام، چاپ دوم، (تهران، انتشارات سمت، تابستان ۱۳۷۸)، ص ۶۸ و ۹۸٫ ↑

    1. – همان، ۸۶٫ ↑

    1. – همان، ص ۶۹٫ ↑

    1. – سعید وزیری، آشنایی با مدارس دخترانه در ایران ۱۲۸۰-۱۳۱۷، چاپ اول، (تهران: انتشارات واج، ۱۳۹۱)، ص ۳۱٫ ↑

    1. – همان، ص ۳۲٫ ↑

    1. – محمد علی کشاورز، ص ۱۴۸٫ ↑

    1. – علی سیدین، از مکتب خانه تا مدرسه، چاپ اول، (تهران: نشر علم، ۱۳۹۱)، ص ۱۱۶ – ۱۱۷٫ ↑

    1. – محمد علی کشاورز، ص ۱۴۹٫ ↑

    1. – همان، ص ۶۸٫ ↑

    1. – علی محمد الماسی، پیشین، ص ۳۷۳٫ ↑

    1. – پرویز صانعی، ص ۴۸۴٫ ↑

    1. – علی محمد الماسی، ص ۳۷۸٫ ↑

    1. – پرویز صانعی، ص ۴۸۵٫ ↑

    1. – علی محمد الماسی، ص ۳۴۴٫ ↑

    1. – پرویز صانعی، ص ۴۹۵٫ ↑

    1. – علی محمد الماسی، ص ۳۵۱٫ ↑

    1. – ناصر پازوکی، مدرسه دارالفنون، چاپ اول، (تهران: دفتر پژوهش‌های فرهنگی، ۱۳۸۸)، ص ۵٫ ↑

    1. – ناصر پازوکی، ص ۷٫ ↑

    1. – همان، ص ۱۷٫ ↑

    1. – سهیلا ترابی فارسیان، اسنادی از مدارس دخترانه از مشروطیت تا پهلوی، چاپ اول، (تهران: سازمان اسناد ملی ایران، ۱۳۷۸)، ص ۱۴٫ ↑

    1. – علی قائمی، جوان و لغزشهای سیاسی، چاپ اول، (تهران: انتشارات ولی عصر، زمستان ۱۳۶۱)، ص ۱۰٫ ↑

    1. – سعید وزیری، ص ۲۲۳٫ ↑

    1. – ناهید روشن نهاد، مدارس اسلامی در دوره پهلوی دوم، [بی چا]،(تهران: مرکز اسناد انقلاب اسلامی ۱۳۸۴)، ص ۷۸٫ ↑

    1. – علی قائمی، ص ۶۱٫ ↑

    1. – غلام حسین حیدری، شهید باهنر و تحول بنیادین در آموزش و پرورش، چاپ اول، (تهران: نشرمدرسه، ۱۳۹۰)، ص ۲۳٫ ↑

    1. – مرضیه یزدانی، “تأسيس دارالمعلمات (دانش سرای دختران) و تحصیلات بانوان “، گنجینه اسناد، ۳۵ و ۳۶ (پاییز و زمستان ۱۳۷۸): ص ۵۳٫ ↑

    1. – غلام حسین حیدری، همان جا. ↑

موضوعات: بدون موضوع  لینک ثابت


فرم در حال بارگذاری ...