۲-۱-۱ امارهی قانونی:

مطابق با مادهی ۱۳۲۲ قانون مدنی «امارات قانونی اماراتی است که قانون آن را دلیل بر امری قرار داده است…». به طور مثال مادهی ۳۵ قانون مدنی تصرف به عنوان مالکیت را دلیل مالکیت دانسته است.
۲-۱-۲ امارهی قضایی:
در مادهی ۱۳۲۴ قانون مدنی آمده است: «اماراتی که به نظر قاضی واگذار شده (امارات قضایی) عبارت است از اوضاع و احوالی در خصوص مورد و در صورتی قابل استناد است که دعوی به شهادت شهود قابل اثبات باشد یا ادله دیگر را تکمیل کند».
یکی از ویژگیهای امارات قضایی این است که در اختیار دادرس قرار دارد؛ به این معنا که او از هر اوضاع و احوالی که در تشخیص موضوع به او کمک میکند، میتواند کمک بگیرد و البته باید قانع شود.
۲-۱-۳ تفاوت امارهی قضایی و قانونی:
۱-امارهی قضایی به نظر قاضی واگذار شده «و قاضی باید از قراین، حکم آن را استنباط کند و قابل تسرّی به دعوای دیگر نیست»،^[۱۱۲۸]در حالی که امارهی قانونی تحمیلی است و در اختیار قاضی نمیباشد.
۲-امارات قانونی محدود و معین است، اما امارات قضایی تعداد مشخص و معینی ندارد.
۳- کسی که امارهی قانونی به نفع او جریان دارد ، معاف از ابراز دلیل است و به حکم قانون تا وقتی که دلیل خلاف آن نباشد لازمالاتباع است، در حالی که درجهی ارزش امارهی قضایی به نظر دادرس دادگاه است و اگر اوضاع و احوال، قطع و یقینی برای قاضی به وجود آورد، آن را مبنای حکم قرار میدهد.^[۱۱۲۹] البته مقصود از قطع و یقین در اینجا همان علم عادی یا اطمینان است. پس «اعتبار امارهی قضایی مبتنی بر اطمینان نسبی است…در نتیجه از یک سو اوضاع و احوالی که در این دادرس اطمینان ایجاد مینماید، میتواند در دادرس دیگر چنین نقشی نداشته باشد».^[۱۱۳۰]

( اینجا فقط تکه ای از متن فایل پایان نامه درج شده است. برای خرید متن کامل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )

۲-۱-۴ شباهت امارهی قانونی و قضایی:
«دلالت اماره چه قانونی و چه قضایی، ظنی و ناشی از غلبه است».^[۱۱۳۱]«(البته) امارهی قانونی مبتنی بر ظن نوعی است، اما امارهی قضایی وجدان دادرس را اقناع مینماید»،^[۱۱۳۲] که ازآن میتوان تعبیر به ظن شخصی کرد.
۲ـ ۲ اقسام اماره در فقه:
۲-۲-۱اماره به اعتبار بیان موضوع یا حکم:
«دلیل اجتهادی»: «هر امارهای که شارع آن را به خاطر کشف و حکایت بالقوه از واقع معتبر کرده باشد ،اگر در احکام باشد «دلیل اجتهادی» نام دارد».^[۱۱۳۳]
«امارهی معتبر»: اگر (این اماره) در موضوعات باشد «امارهی معتبر» نام دارد».^[۱۱۳۴] که از آن به «اماره به معنای اخص» نیز تعبیر شده است.^[۱۱۳۵] دراینجا (دربحث ماهیت کارشناسی) مراد از اماره، اماره در موضوعات است. و قسم اول (دلیل اجتهادی) در اصول و برای بیان حکم شرعی کاربرد دارد. به «امارهی معتبر» از آنجا که منجر به غلبهی ظن میشود، «امارهی ظنیه» نیز گفته شده است.^[۱۱۳۶] از سوی دیگر اگر امارهی معتبر، منجر به یک امر شرعی شود، «امارهی شرعیه» نام دارد.^[۱۱۳۷] مانند اماراتی که برای قبله قرار داده شده مثل : کوکب، محراب، قبر، و… .^[۱۱۳۸]
۲-۲-۲ اماره به اعتبار ظن شخصی و نوعی:
* امارهی شخصیه: «امارهای است که اختصاص به یک فرد خاص دارد و مقابل آن امارهی نوعیه است».^[۱۱۳۹] شیخ طوسی در عدّه به «امارهی شخصیه» اشاره کرده است.^[۱۱۴۰]
* امارهی نوعیه: «آنچه که مفید ظن نوعی^[۱۱۴۱]است».^[۱۱۴۲]
شاید بتوان در مقام مقایسه با انواع امارات در حقوق، امارهی شرعیه را مشابه با امارهی قانونی و امارهی شخصیه را مشابه با امارهی قضایی دانست؛ زیرا امارهی قضایی به نظر قاضی است (و ظن شخصی وی در آن ملاک میباشد) و در خصوص هر قضیه و پرونده به طور جداگانه مورد توجه و استناد واقع میشود.
بنابراین اگر در فقه نظر کارشناس اماره تلقی شود، مقصود از این اماره «امارهی معتبر شخصیه» است که «امارهی ظنیه» نیز به آن گفته میشود و هر چند اماره دلالتش بر واقع ظنی است، اما شارع آن را به عنوان یک ظن خاص معتبر قرار داده است مانند «لوث» که از دیدگاه فقهاء امارهای است که از آن ظن به صدق مدعی پیدا میشود.^[۱۱۴۳]

۳-دلیلیّت اماره:

اماره در قانون مدنی در زمرهی ادله اثبات دعوی احصاء شده است. حقوقدانان دراینباره نظرات مختلفی ابراز داشتهاند:
۱-دکتر لنگرودی میگوید: اماره «دلیلی از ادله اثبات است».^[۱۱۴۴]ودکتر شمس نیزاماره را از ادله اثبات دعوی به مفهوم اعم میداند. ^[۱۱۴۵]
۳-بعضی نیز معتقدند: اماره در واقع دلیل نیست، بلکه نوعاً عبارت از همان حالت طبیعی و وضع ثابتی است که به نفع یکی از اصحاب دعوی استقرار یافته و او را از دلیل بی نیاز میکند.^[۱۱۴۶]
۴-برخی میان امارهی قانونی و قضایی قائل به تفاوت شدهاند: «در واقع امارهی قانونی دلیل واقعی نیست و امارهی قضایی دلیل است».^[۱۱۴۷]
دکتر کاتوزیان دراینباره میگوید: «…امارهی قانونی را میتوان در زمرهی دلایل اثبات حق نیاورد؛ زیرا قانونگذار بدین وسیله به طور کلی مدعی و منکر را از هم تمییز داده است. کسی که اماره قانونی به سود اوست از آوردن دلیل معاف است و طرف باید این بار سنگین را تحمل کند».^[۱۱۴۸]

گفتار دوم : تفاوت و تعارض اماره با امارات و دلایل

۱- تفاوت اماره با دلیل:
هر چند اماره در قانون مدنی به عنوان یکی از ادله اثبات دعوی ذکر شده است، اما با سایر دلایل تفاوتهایی دارد:
۱-«اماره دلیل غیرمستقیم است… یعنی نخست اثبات مطلبی را می کند که آن مطلب اثبات مورد دعوی را میکند»،^[۱۱۴۹]اما دلایلی مانند شهادت ، سندرسمی، اقرار و … دلیل مستقیماند؛ یعنی امری را که سبب پیدایش یا سقوط حق مورد ادعا شده، بیواسطه اثبات مینمایند. ^[۱۱۵۰]
۲- مبنای اماره ظن است و به لحاظ این که دلیلی وجود ندارد، مبنای حکم قرار میگیرد. به طور کلی اعتبار و ارزش اماره از سایر دلایل کمتر است، اما دلیل به واقع نزدیکتر و احتمال خطا در آن ضعیفتر است. به طور مثال یک سند رسمی دلیلی است که بر واقعیت موضوع سند دلالت دارد و احتمال جعلی بودن آن ضعیف میباشد. به عبارت دیگر «اگر بخواهیم تأثیر اماره را در علم قاضی بدانیم، (چنانچه) علم قاضی را به علم تام و ناقص تقسیم کنیم اماره را میتوان موجد علم ناقص شناخت».^[۱۱۵۱]
۲- تعارض اماره با امارات ودلایل:
۲-۱ تعارض امارات با امارات:
۲-۱-۱ تعارض امارات با امارات در فقه:
تعارض امارات در فقه در قالب بیان موارد و مصادیق آمده است. به طور مثال محقق نراقی در این کــه در شناخت قبلــه اگر کسی متمکن از تحصیل امارهی اقوی باشد، بر امــارهی محصل غیر اقوی میتواند اکتفاء کند یا خیر، امارهی اقوی (ظن قوی) را برگزیده است.^[۱۱۵۲] در فقهالجزاء نیز در جایی که امارهای در خصوص حادثهای منجر به ایجاد ظن در حاکم (لوث) میشود، «اگر در موردی امارات ظنی، متعدد و متعارض با هم باشند، لوث باطل میشود».^[۱۱۵۳] به طور خلاصه میتوان گفت در تعارض امارات، امارهای که قویتر باشد مورد استناد واقع میشود و چنانچه مرجّحی وجود نداشت، هر دو اماره ساقط میشوند.
۲-۱-۲ تعارض امارات با امارات در حقوق:
دو امارهی قانونی هر گاه با یکدیگر معارضه کنند، هر دو ساقط شده و دیگر جایی برای أخذ امارهی مرجّح نیست؛ چون قاعدهی ترجیح مربوط به تعارض دو دلیل است نه تعارض امارات. درتعارض دو اماره ی قضایی نیز هر دو اماره ساقط میشوند.
هرگاه امارهی قانونی و قضایی با یکدیگر تعارض کنند، امارهی قضایی مقدم میشود؛ «زیرا امارهی قانونی مبتنی بر ظن نوعی و امارهی قضایی مبتنی بر ظن شخصی است».^[۱۱۵۴]بنابراین «ارزش امارهی قضایی بیشتر از امارهی قانونی است…(چون)در واقع امارهی قانونی دلیل واقعی نیست و امارهی قضایی دلیل است…».^[۱۱۵۵]
۲-۲ تعارض امارات با دلایل در فقه و حقوق:
۲-۲-۱ تعارض اماره با یک دلیل:
در فقه و حقوق ثابت است که خلاف مقتضای امارات را میتوان به وسیلهی دلیل به اثبات رسانیده، در نتیجه اماره از حجیت ساقط میشود. امامخمینی دراینباره میفرمایند: «اماره حجت است، مادامی که حجت (دلیل) قویتر نرسد».^[۱۱۵۶] به طور مثال امارهی فراش تا زمانی حجیت دارد و ثابت است که دلیل دیگری اقامه نشود.^[۱۱۵۷] حال در اینکه آیا نظر کارشناسی پزشک مبنی بر عقیم بودن و عدم دخول دلیل محسوب و براماره مقدم میشود یاخیر، در فقه پاسخ روشنی وجود ندارد.
حقوقدانان دعوای نفی نسب را با وجود امارهی فراش با شهادت شهود قابل اثبات و دلیل را مقدم بر اماره میدانند.^[۱۱۵۸]
۲-۲-۲ تعارض اماره با دو دلیل:
در صورتی که اماره در برابر دو دلیلی که آن دو نیز با هم تعارض دارند، قرار بگیرد. دو دلیل معارض با هم ساقط شده و اماره باقی میماند. به طور مثال امام(ع) در خصوص مالی که در دست متنازعیـن بـوده و هر دو نیـز بیّنـه و دلیل اقامه کرده باشند میفرماید: «… مال را بین آن دو نصف میکنیم»؛^[۱۱۵۹]یعنی بیّنههای طرفین دعوی تساقط کرده، اما امارهی ید چون ضعیفتر از بیّنه است، اصلاً در مقام تعارض با دو بیّنه که قویتر از آن است قرار نگرفته و باقی میماند و حکم به مناصفه میشود. البته استفاده از واژهی تعارض در این مورد صحیح به نظر نمیرسد، چرا که اماره ضعیفتر از دلیل (بیّنه) است.

گفتارسوم : دیدگاه های متفاوت (دربارهی امارهی قضایی بودن نظریهی کارشناسی)

در اینکه نظر کارشناس امارهی قضایی است یا خیر، نظرات متفاوتی ابراز شده است:
۱-نظر کارشناسی امارهی قضایی است؛ برخی از فقهاء معتقدند: «نظر کارشناس و استنباطی که از قراین علمی و قوانین آن میکند جز در مورد نقل مشاهدات خود، اماره است نه دلیل».^[۱۱۶۰]
«قانون مدنی ایران (نیز) کارشناسی را به عنوان دلیل مستقل بیان نکرده و ظاهراً به عنوان یکی از مصادیق امارات به حساب آورده است، اما قانون آیین دادرسی مدنی آن را در فصل مستقلی به عنوان دلیل اثبات دعوی بیان کرده است و از جمع این دو قانون چنین بر میآید که کارشناسی، امارهی قضایی است …».^[۱۱۶۱]
۲- « نظر کارشناس گاهی اماره است و گاهی دلیل قطعی؛ درجایی که نظریهی کارشناسی مربوط به قیمت اجناس و به طور کلی مربوط به تقویم قیمت باشد، اماره است ولی در جایی که حاکی از وضع علم نسبت به موضوع کارشناسی باشد، دلیل قطعی است».^[۱۱۶۲]

۳-۳-۲چالش نیروی انسانی
نیروی انسانی قلب هر صنعت من جمله صنعت نانو را تشکیل می دهد و نمی توان از نقش کلیدی آن در سازمان ها غافل گشت، چرا که سایر عوامل همه و همه توسط این فاکتور کلیدی به کار بسته می شوند؛ به عبارت دیگر این نیروی انسانی است که چگونگی بهره گیری از منابع را مشخص می سازد و می تواند با بهره گیری از قدرت تعقل و اندیشۀ خود از منابع موجود به نحو احسن بهره برداری نموده و در بهترین جهت آنها را مورد استفاده قرار دهد؛ لذا توجه بیش از پیش و فزاینده به این عامل همت تمامی دست اندرکاران و فعالین این بخش را می طلبد. کسب و کارهای نانویی نیز متکی بر نیروی انسانی است و نیروی انسانی تربیت شده برای بستر سازی توسعۀ کسب و کارهای نانویی باید دارای طیفی از تخصص‌های مختلف باشند(شاهوردی، ۸۹). از منظر دکتر بیت الهی مدیر کارگروه ارتباطات بین الملل ستاد توسعۀ فناوری نانو نیز با توجه به اینکه بیش از ۱۶ هزار نفر با تحصیلات بالاتر از کارشناسی ارشد در عرصۀ فناوری نانو فعالیت می کنند و ایران جایگاه هشتم جهانی را در تولید علم در این حوزه دارد، در وضعیت آغازین مناسبی برای تحقق بخشی به اقتصاد دانش بنیان بر مبنای فناوری نانو در کشور هستیم (ماهنامۀ فناوری نانو، ۱۹۳)؛ با این حال باید توجه داشت که تمرکز بر تربیت نیروی انسانی متخصص نانو و غفلت از تربیت متخصصین کسب و کار و تجاری سازی باعث عدم توازن در توانمندی های نیروی انسانی شده که این مسئله از موانع جدی تجاری سازی نانو در کشور محسوب می‌شود (شاهوردی، ۸۹)؛ این کمبود شدید نیروی انسانی واجد شرایط موجب کاهش موفقیت در تجاری سازی می گردد(Lee, Jhon & Shin, 2013) چرا که دانش آموختگان دانشگاه ها معمولاً مهارت های مورد نیاز شرکت ها را ندارند (بازرگان، مجلۀ فناوری نانو، شماره ۱۸۹).

( اینجا فقط تکه ای از متن فایل پایان نامه درج شده است. برای خرید متن کامل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )

لذا همانگونه که ذکر گردید فاصلۀ زیادی میان مهارت مورد نیاز و نیروی کار وجود داشته و نیاز به برنامه های آموزشی بهتر برای تأکید بر دانش، بیولوژی ، فیزیک، ریاضی و شیمی احساس می شود (منصورحسینی،۹۰)؛به عنوان مثال براساس پیشگامی ملی فناوری نانوی ایالات متحده امریکا (NNI) پیش بینی می شود که با بلوغ محصولات و فرایندهای مبتنی بر فناوری نانو میزان تقاضا برای تکنسین ها و دانشمندان صنایع مربوط به این فناوری به طور چشمگیری افزایش یابد؛ در این راستا و برای کمک به تحقق اهداف NNI ، محققان دانشگاه ایالتی وین^[۱۱] در حال تدوین و توسعۀ یک برنامۀ آموزشی مقطع لیسانس هستند تا در قالب آن نسل آتی مهندسان نانو را آموزش دهند. برنامۀ حمایتی آموزش مقطع لیسانس فناوری نانو (NUE) با اعتباری بالغ بر ۲۰۰ هزار دلار که توسط بنیاد ملی علوم امریکا (NSF) تأمین شده است نیز به دنبال آموزش نیروی کار مورد نیاز آتی در حوزۀ فناوری نانو است (ماهنامۀ فناوری نانو، شماره ۱۹۱).
کرولی نیز در مقالۀ خود به نقل از Mahoon^[12] بیان می‌کند که موفقیت یک شرکت نه تنها به وسیلۀ راهبرد آن تعیین می‌شود، بلکه به توانایی آن در اجرای آن راهبرد نیز بستگی دارد. در صورتی که شرکت دارای فرد یا افرادی با تجارب تجاری باشد، حتی در صورت بالا نبودن دانش آنها در حوزۀ فناوری نانو، احتمال موفقیت آن شرکت افزایش خواهد یافت. از جملۀ دیگر ضعف‌های افراد فعال در حوزۀ کسب و کارهای دانشی خودبزرگ بینی آن‌هاست که تا مرحله ای موجبات موفقیت طرح را فراهم می‌آورد لکن با ظهور مسائل جدید که حضور منابع انسانی و مهارت‌های چندرشته ای را می‌طلبد مشکلاتی را ایجاد می کند که البته این مسئله در خصوص تمامی کسب و کارهای High-tech صدق می‌کند ولی در خصوص نانو پررنگ تر به نظر می‌رسد (وب سایت کریدور،۱۳۹۱). در ادامه این چالش ها را در حوزۀ ایجاد همکاری بین افراد فعال صنعت نانو و نیز چالش های مدیریتی بررسی می نماییم.
۱-۳-۳-۲ لزوم ایجاد فرهنگ همکاری
پیش ترها چنانچه کسی می‌خواست کسب و کاری را راه اندازی نماید، به سادگی فروشگاه خود را باز کرده و اجازه می‌داد مشتریان بالقوه در خصوص آنچه عرضه می‌کند اطلاع یابند؛ لکن امروزه و در قرن بیست و یکم موانع بسیار زیادی برای عبور وجود دارد، بازارها حقیقتاً جهانی شده‌اند و نیازمند سرمایه گذاری‌های عظیمی برای توسعه هستند. تمامی این موارد لزوم شکل گیری ائتلاف‌ها و شراکت‌ها را به خصوص در بازارهای رقابتی و حتی شرکت‌هایی که می‌توانند به عنوان رقیب در نظر گرفته شوند بیش از پیش لازم می سازد (T.Burke,2009)، چرا که امروزه شاهدیم شرکت‌های مبتنی بر تکنولوژی های جدید با موانعی اساسی همچون دسترسی به دارایی‌های مکمل شرکت‌ها و مؤسسات بزرگ در جهت تجاری سازی روبرو هستند. Main و همکارانش برای نشان دادن این چالش‌ها مطالعۀ موردی یک شرکت کوچک با تجاری سازی نانولوله های کربنی را به انجام رساندند. با بهره گرفتن از مدل سیستم باز، ائتلاف‌ها و تعاملات آن‌ها در تلاش برای تجاری سازی محصولاتشان در چندین بازار مشخص گردید که یکی از دشوارترین چالش‌ها اولویت بندی اهداف توسعه و ایجاد ائتلاف است(Elicia,2004). از دیگر سو می دانیم خود فناوری نانو نیز یک فناوری میان رشته ای است و به همین منظور به متخصصان شیمی، فیزیک، علم مواد و زیست شیمیدان ها و زیست شناسان مولکولی و مهندسین، سم شناسان و دانشمندان پزشکی نیاز است که بتوانند با هم همکاری کنند و البته شیمی و فیزیک در بخش مرکزی فناوری نانو جای می گیرند (McNeil et al., 2007).
مهم‌ترین ضرورت شکل گرفتن همکاری گروهی در تجاری سازی نیز رد و بدل نمودن دانش و اطلاعات صحیح است، این امر محقق نمی‌گردد مگر آنکه امنیت و اطمینان از حقوق مالکیت فکری با تمامی ابعاد آن در کشور حاکم گردد. مشخص نبودن سهم ایده، یافته و حتی فناوری در دستاوردهای نهایی مالی و اختلاف نظر گسترده بین ذی نفعان موجب شکل نگرفتن همکاری در فضای کسب و کار گشته و موجب از دست رفتن فرصت‌های بیشمار می‌گردد (شاهوردی، ۸۹)؛بدین ترتیب لازم است بنگاه فناور ارتباطات موثر بین بنگاهی با دیگر صنایع مرتبط برقرار نماید تا بتواند ضمن نشان دادن کاربردهای مشخص فناوری، به ارزش افزوده ناشی از فناوری دست یابد (بحرینی و همکاران، ۱۳۹۱).
۲-۳-۳-۲ چالش‌های مدیریتی
هر فناوری جدید به همراه خود هم چالش و هم فرصت‌های یادگیری برای مدیران صنعتی فراهم می‌آورد و چالش های مدیریتی صنعت نانو نیز تا اندازه ای از نوع چالش های هر تکنولوژی جدید التأسیس و دگرگون ساز است (Maine, 2000)؛ با این حال به دلیل ماهیت منحصر به فرد صنعت نانوتکنولوژی، مدیران با چالش های درونی و بیرونی جدیدی مواجه خواهند بود؛ مثال هایی از این دست عبارت اند از ارزیابی تکنولوژی، مدیریت ریسک، ایجاد نیروی کاری چندتخصصی، استراتژی مالیکت معنوی، پیشران ها و محدودیت های بازار سرمایه و نیز نیروهای سیاسی- اجتماعی. شاید ترسناک ترین چالش ها در این زمینه همانا دانش ناکافی در خصوص علم و مهندسی در سطح نانومقیاس، فقدان ابزار و آلات مرتبط، کمبود توانمندی های تولیدی و زیرساخت های آموزشی نامناسب باشند (Oriakhi, 2004). در هر حال مدیریت شرکت‌های فناوری نانو اهمیت زیادی دارد، زیرا اِعمال مدیریت صحیح است که رسیدن طرح به نتیجه را تضمین می‌کند. با وجودیکه مواد پیشرفته نیز در چالش‌های مدیریتی با کسب و کارهای خطرپذیر در دیگر صنایع در حال ظهور مشترک هستند، لکن می توان گفت که آنها با ترکیبی منحصر به فرد از چالش‌های مدیریتی روبرو هستند:
ریسک‌های بالای فنی و بازار
گونه ای از تجاری سازی با نیاز به سرمایه گذاری مبالغ هنگفت
وجود فاصلۀ چندین دهه ای بین اختراع و پذیرش قابل توجه محصول (Maine,2000).
سرمایه گذاری‌های ناکارآمد و یا تخصیص بیش از حد منابع از دیگر مسائلی است که گاه مدیران انجام می‌دهند؛ چنانچه یک شرکت بر روی پروژه‌های زیادی سرمایه گذاری کرده باشد بدین معناست که اکثر این پروژه‌ها دارای ارزش کمی بوده و به دور از مزیت‌های اصلی رقابتی شرکت می‌باشند. این مسئله یک مشکل سازمانی است که مدیریت در آن قادر نیست پروژه‌ها را اولویت بندی نماید؛ چرا که هیچ شیوۀ عینی برای کمیت بخشیدن به ارزش و ریسک هر پروژه وجود ندارد و مدیریت قادر به استفاده از توانمندی‌های اصلی مؤسسه نیست. یکی از دیگر چالش‌های موجود در این حوزه، مدیریت صحیح زنجیرۀ ارزش در فرایند تولید ایده تا محصول است که در صورت توجه به آن درصد موفقیت طرح‌های فناوری نانو نسبت به سایر حوزه‌ها افزایش چشمگیری خواهد داشت (فرقانی و انصاری، ۸۵). از دیگر موارد حائز اهمیت، نگرش مدیریت است که در مراحل اولیۀ چرخۀ عمر محصول حائز اهمیت بسیار می‌باشد؛ همان مرحله ای که متأسفانه مدیریت معمولاً کمتر از همه درگیر آن می‌شود و کسی است که بعداً بیشترین میزان درگیری را در چرخۀ عمر محصول داراست و آن زمانی است که توانایی وی برای اثرگذاری بر نتیجه بسیار کاهش یافته است. مسائلی مانند کمبود نقدینگی نیز صنایع نانو را آزاد می دهد و این مسئله موجب می شود که در صورت نامساعد شدن شرایط شرکت ها ناچار شوند درصد زیادی از بودجۀ تحقیق و توسعۀ خود را صرف مخارج روزانه نمایند تا در بازار پایدار بمانند و این مسئله موجب می شود مدیران زمان کمتری برای عملی ساختن دستاوردهای جدید داشته باشند و ناچار شوند بیشتر به حل و فصل بحران های اطرافشان بپردازند (ماهنامۀ فناوری نانو، شماره ۱۸۷).
۴-۳-۲ چالش نیاز بازار
طی روند همگرایی میان نانوتکنولوژی و دیگر تکنولوژی ها، کاربرد تجاری و نفوذ محصولات نانو توجه زیادی را به خود جلب نموده‌اند. تجاری سازی موفق محصولات نانو علاوه بر فاکتورهای دیگر وابسته به ویژگی‌های محصول و نیازهای مشتری نیز می‌باشد (Chun,Chih and Chien,2007)؛ برای مثال زمانی که توسعۀ محصول جدید ناکارآمد باشد، محصول نهایی اغلب متناسب مشتری نخواهد بود و این بدان معناست که:

1. 1. محصول مشکل اصلی مشتری را حل نمی‌کند.

1. 1. محصول به طور نامناسبی جایگاه سازی شده و این موجب می‌شود که توسط مشتریان غلط خریداری گردد.

1. 1. پشتیبانی‌ها و کانال‌های اشتباه برای محصول فراهم می‌شود (Nandagopal et al,2009).

از جمله کارهایی که در راستای درک نیازهای مشتری و متعاقب آن تجاری سازی محصولات در کشورهای پیشرفته صورت می گیرد بازدید مشتریان با تیمی چندوظیفه ای است که منافع آن به شرح ذیل می باشد:
ارتباطات چهره به چهره برای انتقال اطلاعات پیچیده، مبهم و نو؛
تحقیقات میدانی که پرسنل را قادر می‌سازد تا کاربرد محصول را در عمل ببینند، با مصرف کنندگان واقعی محصول صحبت نمایند و درکی بهتر از نقش محصول در عملکرد کلی مصرف کننده به دست آورند؛
دانش دست اول در خصوص مشکلات و نیازهای مشتری؛
مکالمۀ تعاملی که اجازۀ شفاف سازی، پیگیری و دریافت بینش‌های غیرمنتظره و غافلگیرانه را می‌دهد؛
تعامل با تصمیم گیرندگان متعدد برای آگاهی از نیازها و تمایلات مختلف بازیگران؛
طرح تلقینی
این فرایند مبتنی بر این ایده بنا گردیده که ممکن است کاربران قادر به بیان واضح نیازهایشان نباشد؛ بدین ترتیب بر درک نیازهای کاربران از طریق همدلی با دنیای وی می‌پردازد و نه از طریق نیازهای مستقیماً بیان شده توسط آن‌ها. نمونۀ دیگری که می توان نام برد پلیمر فیبر با کاربرد متحول کننده است؛ این پلیمر پس از اینکه در ابتدا کاربردهای هوافضا و تقویت لاستیک خودرو را هدف گرفته بود، نهایتاً کاربرد خود را لباس‌های ضد گلوله یافت که باز در اینجا می‌توان بیش از پیش به نقش نیاز بازار و نیز انعطاف پذیری در برابر تقاضاهای بازار پی برد. از دیگر سو باید دقت داشت که در حوزه مواد پیشرفته مانند نانو مواد، تجاری سازی فناوری برای شرکت‌های نوپای بالادستی زنجیره ارزش سخت‌تر از شرکت‌های موجود با سابقه صنعتی است. شرکت‌های فناور مواد پیشرفته با ریسک بالایی در فناوری و بازار روبرو هستند؛ این ویژگی به شرایطی مانند جایگاه بالادستی آن‌ها در زنجیره ارزش بازار هدف و همچنین پیچیده بودن فرایندهای مکمل برای تطبیق فناوری شرکت با نیاز صنعت بازمی‌گردد (بحرینی و همکاران، ۱۳۹۱). نتایج تحقیق آنها همچنین نشان می‌دهد که عدم قطعیت بسیار بالای فنی و بازار در این حوزه چالش اصلی خلق ارزش از فناوری مواد پیشرفته می باشد.
۱-۴-۳-۲ ریسک های مرتبط با نانوفناوری
در طبقه بندی جامع تر گنجانده شده در گزارش سال ۲۰۱۰ OECD ریسک های مرتبط با نانو به شرح ذیل برشمرده شده اند:
ریسک‌های تجاری مرتبط با بازاریابی محصولات نانوتکنولوژی
ریسک‌های مرتبط با محافظت از مالکیت معنوی
ریسک‌های سیاسی مرتبط با تأثیر بر روی توسعۀ اقتصادی کشورها و مناطق
ریسک‌های مرتبط با حریم خصوصی با همه گیر شدن سنسورهای مینیاتوری
ریسک‌های محیطی ناشی از آزادسازی نانوذرات به درون محیط زیست
ریسک‌های ایمنی ناشی از نانوذرات برای کارگران و مصرف کنندگان
همانگونه که بیان گردید، یکی از موانع بزرگ در مسیر تجاری سازی فناوری های نانویی تصور عمومی دربارۀ ناایمن بودن این قبیل محصولات است (McNeil et al., 2007) و همانطور که آرتور بیان می دارد عدم اطمینان‌های موجود در خصوص حوزۀ مالکیت معنوی و نگرانی‌ها در رابطه با سلامت و ایمنی محیطی نیز ریسک‌هایی را برمی انگیزند (Arthur et al,.2012).استفاده از فناوری هایی با احتمال سمیت همچون نانولوله های کربنی ، نانونقره و TiO₂ تجاری سازی را با مشکل مواجه می سازند، حتی اگر محصول نهایی سمی نباشد (Lee, Jhon & Shin,2013). همچنین هابسون (۲۰۰۹) نیز بحث می کند که ناتوانی در انجام آزمایش های ایمنی کافی یا شکست در آزمایش های ایمنی و نیز مخالفت اذهان عمومی با فناوری نانو موانع بالقوه ای برای کاربرد موفقیت آمیز محصولات نانو خواهند بود؛ چنانچهشکست های احتمالی که فناوری های برتر پیشین با آن روبرو شده اند نیز ناشی از بی توجهی به مسائل اجتماعی، خطرهای فناوری و توسعۀ فناوری بدون هرگونه نظارت بوده است (انصاری ،۱۳۸۴)؛ لذا از نظر نباید دور داشت که نانوتکنولوژی نیز یک فناوری بنیادین است و بدین لحاظ حائز تأثیری شگرف بر روی اجتماع و صنعت موجود می‌باشد (Kirihata, 2008).
به هر حال باید دانست تحولات اخیر آشکارکنندۀ نگرانی های اخیر عموم نسبت به انرژی هسته ای، ژنتیک و در آغاز سبز فایل، علوم نانو است. سوء برداشت ها در خصوص ریسک‌های محیطی، نیروی هسته ای و بیوتکنولوژیک، کشاورزی و محصولات نانو این حیطه‌ها را برای شناخت پتانسل کامل آن‌ها محدود می‌کند؛ البته باید تأکید نمود که جنبه های مثبت این تکنولوژی ها همچون کاربردهای آن در پزشکی نیز نادیده انگاشته نشده اند؛ لکن پیغام واضح است: جانب احتیاط را باید نگاه داشت (Arthur,2012).
البته از سال های پیشین دولت های سرمایه گذار در زمینۀ نانو نیز به آثار اجتماعی این فناوری توجه نموده اند؛ برای مثال ایالات متحده بخشی از بودجۀ ۸۵۰ میلیون دلاری برنامۀ پیشگامی نانو در سال ۲۰۰۴ میلادی را به تحقیق در خصوص آثار و نتایج و ملاحظات اجتماعی در توسعۀ فناوری نانو اختصاص داده بوده است ( انصاری، ۱۳۸۴). بدین ترتیب تنها با درک عمیق تر از فناوری نانو و خطرات احتمالی آن بر سلامت انسان و محیط زیست می توان از مضرات آن جلوگیری کرد؛ در غیر این صورت این مضرات همچنان ادامه خواهد یافت. تولیدکنندگان محصولات نانویی حداقل باید قادر به پیش بینی این دعاوی باشند و بتوانند از قبل اقدامات مؤثری برای کاهش مضرات عرضۀ قانونی خود انجام داده و از سلامت محصول خود دفاع نمایند (ماهنامۀ فناوری نانو، شماره ۱۸۹) و لذا ارتباط بین ریسک و سمیت فناوری نانو ( در شرایط خاص) نیازمند تحقیقات و شفاف سازی است و نتایج آن باید به وضوح و با سرعت اعلام گردد (Ren & Roco,2006).
بدین ترتیب عرضه کنندگان با مشکلات به مراتب بزرگ‌تری برخاسته از سرمایۀ مورد نیاز برای رفع نگرانی‌های عرضۀ مواد روبرو می‌شوند و این مسئله نیز به نوبۀ خود افق تجاری سازی را طولانی تر می سازد؛ البته چنین تأخیرات و عدم اطمینان‌هایی کاملاً طبیعی هستند، چرا که تاریخ به ما آموخته برای موفقیت تجاری سازی و پذیرش آن توسط مصرف کنندگان ممکن است دهه ‌ها زمان مورد نیاز باشد (Arthur et al,.2012).
۵-۳-۲ چالش‌های مـالی
از منظر سازمان همکاری اقتصادی و توسعه دو مسئلۀ حائز اهمیت وجود دارند که می تواند حباب نانوتکنولوژی را خنثی نمایند: نانوتکنولوژی صنعتی بسیار دشوار و در عین حال بسیار گران است و به همین دلیل است که در شرکت‌های دارای منابع مالی غنی تمرکز یافته که قادرند تجارب فنی و علمی کمیاب لازم برای درک مسائل و چالش‌های نانو را مورد بهره برداری قرار دهند (OECD Report, 2010)؛ دشواری و هزینۀ موجود در ساخت شرکت‌های نانوتکنولوژی حاکی از آنست که شرکت‌های دارای وجوه مالی خوب برنده‌های آینده را تشکیل می‌دهند، شرکتهایی که می‌توانند تجربۀ فنی و علمی لازم برای درک مشکلات و چالش‌ها را جذب نموده و پرورش دهند تا بتوانند چالش‌ها و مشکلات را بهتر درک نمایند(OECD Report, 2010) ، چرا که مطالعات حاکی از آنند که کمبود سرمایه گذاری بر تجاری سازی پروژه‌های نانو تأثیر گذار خواهد بود (حسینی، ۸۵)؛ لذا گرچه تئوری های اقتضائی و داده‌های تجربی نیز بیانگر آنند که صنعت موادپیشرفتۀ نانو می‌بایست تحت تسلط شرکت‌های بزرگ باشد که دارای منابع مالی و دارایی‌های مکمل جهت تجاری سازی اختراعات در زمینۀ مواد هستند (Pavitt,1984)؛ ولی واقعیت آنست که شرکت‌های تازه تأسیس کارآفرین حائز نقشی فزاینده در صنعت مواد پیشرفته هستند (Main,2000)بسیاری از این شرکت‌ها با درخواست کمک از منابع متعدد به دنبال تأمین مالی خواهند گشت که قسمت اعظم این منابع را دولت ها تشکیل می دهند. حتی برخی دانشگاه‌ها نیز وجوهی برای تأمین مالی شرکت‌های تازه تأسیس شکل گرفته حول تکنولوژی دانشگاهی دارند؛ فهمیدن قابلیت دسترسی وجوه نیازمند کار از ناحیۀ کارآفرین است. مضاف بر این زمان فرآوری موجود بین حرکت از مفهوم تا تجاری سازی نانوتکنولوژی را برای مقاصد کسب پول سریع نامناسب می‌سازد (OECD Report, 2010) و این بدان معناست که نمی توان انتظار جریان های نقد سریع از این صنعت داشت.
در ادامۀ مبحث چالش های مالی به بررسی سرمایه گذاری خطرپذیر و نحوۀ تأمین مالی در امریکا می پردازیم:
۱-۵-۳-۲سرمایه گذاری خطر پذیر
همانطور که عنوان گردید بخش مالی نقشی کلیدی در انتقال دانش فناوری از مراکز تحقیقاتی به صنعت و بازارها ایفا می کند و شرکت های نانو جهت پیشرفت حقیقی نیاز به الزامات سرمایه ای قابل توجهی دارند (Waitz,2009). سرمایه گذاری و تأمین مالی شرکت های زایشی و کسب و کارهای نوپا از عناصر اصلی تجاری سازی نتایج تحقیقات محسوب می شوند و این شرکت ها برای توسعه و ارتقای فعالیت های خود نیازمند منابع مالی زیادی هستند؛ یکی از منابع مطمئن تأمین مالی برای اینگونه شرکت ها سرمایه گذاران خطرپذیر هستند. سرمایه گذاران خطرپذیر علاوه بر ایجاد ارزش افزوده برای شرکت های سرمایه پذیر و تأمین منابع مالی آنها، انواع مشاوره های مورد نیاز از قبیل مشاورۀ مالی ، بازاریابی ، مدیریتی و … را نیز ارائه می کنند.
همانگونه که اشاره گردید سرمایه گذاری در فناوری نانو بیشتر از طریق سرمایه گذاری مخاطره پذیر می باشد، چرا که بانکها در جاهایی وارد می شوند که دارایی های قابل توجه ملموس وجود داشته باشد و از دیگر سو، استفادۀ زیاد از منابع وام می تواند خطر ورشکستگی را در این شرکت ها افزایش بخشد؛ سرمایه مخاطره پذیر به معنی پولی است که در شرکت هایی که پتانسیل رشد دارند سرمایه گذاری می شود. سرمایه گذاران مخاطره پذیر منابع مالی و کسب و کاری هستند که به دنبال کنترل بخشی از کسب و کار می باشند و اغلب به دنبال بازگشت ۵۰ تا ۷۰ درصدی طی چهار تا هفت سال می باشند. شرکت های تازه تأسیس با وجود شرایط ذیل می تواند برای سرمایه گذاران مخاطره جو جذاب باشد:
نرخ بازگشت ۵۰ تا ۷۰ درصد سالیانه
محصولاتی با ورود سریع به بازار
ساختار مدیریتی قوی و باتجربه
سوددهی بالای مشتریان همراه با شرکای استراتژیک (منصورحسینی ، ۹۰)
سازمان همکاری های اقتصادی و توسعه نیز دو جنبه را برای سرمایه گذاری موفق در نانوتکنولوژی ضروری می شمارد که عبارت اند از زمان بندی و انتخاب هدف (OECD,2010).

فصل سوم: روش تحقیق
روش تحقیق پژوهش………………………………………………………………………………………………………………………………..۳۴
فصل چهارم: یافته‌های پژوهش
یافته‌های پژوهش…………………………………………………………………………………………………………………………………….۵۵
الگوهای بازنمایی خانواده در هر فیلم …………………………………………………………………………………………………………۸۹
الگوهای بازنمایی خانواده در فیلم‌های تلویزیونی …………………………………………………………………………………………۹۲
فصل پنجم: جمع‌بندی و نتیجه‌گیری
جمع‌بندی و نتیجه‌گیری………………………………………………………………………………………………………………………… ۱۰۰
پیشنهادات و محدودیت‌های پژوهش………………………………………………………………………………………………………..۱۰۹
فهرست منابع………………………………………………………………………………………………………………………………………..۱۱۰
فصل یکم:
کلیات
طرح مسئله
پژوهش حاضر بر آن است تا با مطالعه‌ی عناصر موجود در فیلم‌های تلویزیونی پخش شده از شبکه‌های سراسری تلویزیون ایران، الگوهای مختلف زندگی و روابط خانوادگی را در آن‌ها شناسایی کند.
در دوران معاصر با توجه به تحولات مهم و گسترده‌ای که در ابعاد مختلف زندگی اجتماعی مردم جهان، از جمله مردم ایران، در عرصه‌های فرهنگی، اقتصادی، تکنولوژیک و … وقوع یافته است، برخی از نهادهای سنتی جوامع، دست‌خوش تغییر، دگردیسی، تزلزل و یا حتی انحلال شده‌اند. خانواده ـ به عنوان یکی از نهادهای اساسی موجود در همه‌ی جوامع ـ در گذشته جایگاهی مستحکم، شکلی نسبتاً ثابت و اهمیتی خلل‌ناپذیر در ساختار جوامع داشته است. اما در دوران معاصر، این نهاد دیرپا در نتیجه‌ی تأثیرات روندهای متنوع فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و … با مسایل و چالش‌های کم‌سابقه‌ای روبرو شده است.
در نتیجه‌ی تحولات اجتماعی صورت گرفته در خانواده شکل ثابت و نهادینه‌ی خانواده در جوامع مختلف، متناسب با این تحولات، تغییر یافته و به گونه‌های متفاوت و متکثری تبدیل شده است. شکل‌گیری گونه‌های جدید خانواده، همچون خانواده‌های هم‌جنس‌گرا، خانواده‌های تک‌والد، خانواده‌های بدون ازدواج و دیگر تحولات واقع شده در این عرصه، سبب شده است برخی از بحران در نهاد خانواده و فروپاشی آن سخن بگویند و بر آسیب‌های ناشی از روند جاری تحولات خانواده بر ساختار جامعه و بی جایگزین ماندن کارکردهای خانواده‌ی سنتی در جوامع جدید تأکید کنند.
تزلزل نهاد خانواده در بسیاری از کشورهای صنعتی بسیاری از رهبران جهان صنعتی را نگران کرده و دغدغه‌ای به نام حل مسایل مربوط به خانواده را پدید آورده است. به نظر می‌رسد مشکلاتی که در غرب گریبان‌گیر خانواده و زندگی خانوادگی شده است، کم کم در ایران نیز رخ می کند و به یک «مسئله‌ی اجتماعی» تبدیل می‌شود.
خانواده در ایران، همچون سایر نهادهای اجتماعی، بیش و کم تحت تأثیر شرایط و روندهای اجتماعی برشمرده قرار گرفته و از تأثیرات این تحولات مصون نبوده است. امروزه در ایران انوع متکثری از الگوهای زندگی خانوادگی وجود دارد که هر یک دچار محدودیت‌ها، مشکلات و آسیب‌هایی هستند. این مشکلات و آسیب‌ها تا حدی خود را در افزایش نرخ تجرد قطعی، افزایش سن ازدواج، کاهش آمار ازدواج و افزایش آمار طلاق در جامعه‌ی ایران و روند رو به افزایش این آمار در سال‌های اخیر نشان می‌دهند. برخی آمارهای منتشر شده در سال‌های اخیر از سوی سازمان‌های مختلف که مؤید این مسئله است. بر اساس آمار سازمان ملی جوانان در شش ماهه‌ی نخست سال ۱۳۸۸ میانگین سن ازدواج برای پسران ۷/۲۷ سال و برای دختران ۸/۲۳ سال بوده است که این رقم نسبت به آمار مشابه در سال قبل افزایش سه درصدی و نسبت به ده سال قبل افزایش ۲۷ درصدی داشته است. بر اساس آمار منتشر شده‌ی شورای فرهنگی اجتماعی زنان نرخ تجرد قطعی (جمعیت مجرد بالای ۵۰ سال) در سال ۱۳۸۵، برای زنان ۸/۱ در هر هزار نفر و برای مردان ۴/۱ در هر هزار نفر بوده است که این میزان نسبت به سه دهه گذشته بیش از ۳ درصد افزایش برای زنان و بیش از ۲ درصد افزایش برای مردان را نشان می‌دهد. همچنین بر اساس آمار سازمان ثبت احوال در ۱۱ ماه ابتدایی سال ۱۳۸۸، به ازای هر ۷ ازدواج یک طلاق صورت گرفته است. آمار منتشر شده‌ی سازمان ثبت احوال نشان می‌دهد در مورد ۱۱ ماه ابتدایی سال ۱۳۸۸، میزان ازدواج نسبت به مدت مشابه سال قبل ۵/۲ درصد کاهش داشته و میزان طلاق نسبت به این دوران ۲/۱۳ درصد افزایش داشته است.

( اینجا فقط تکه ای از متن فایل پایان نامه درج شده است. برای خرید متن کامل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )

تعدیل و حل آسیب‌های اجتماعی و مشکلات خانواده در ایران، نیاز به مدیریت فرهنگی اجتماعی صحیح و متناسب با شرایط اجتماعی و فرهنگی جامعه‌ی ایرانی دارد. تعیین و ترویج الگوهای مطلوب می‌تواند در این زمینه راه‌گشا باشد.
تأثیر رسانه‌های جمعی بر افکار عمومی و نگرش افراد جامعه، تأثیری انکارناپذیر است. رسانه‌ها می‌توانند در ایجاد و ارتقاء منزلت و پایگاه اجتماعی اقشار مختلف مردم و هدایت افکار عمومی جامعه تأثیر گذار باشند. این که رسانه‌ها چه موضع و رویکردی در قبال مسایل اجتماعی اتخاذ می‌کنند، آن را چگونه باز می‌نمایانند و یا چه روش‌هایی را به عنوان راه‌های مطلوب حل مسایل و مشکلات ارائه می‌دهند، در جهت‌گیری نگرش‌های عمومی افراد در قبال مسایل اجتماعی و در مهار یا گسترش دامنه‌ی آن‌ها مؤثر است.
توجه اصلی این پژوهش معطوف به عملکرد سیمای جمهوری اسلامی، به عنوان فراگیرترین رسانه‌ی جمعی در ایران در زمینه‌ی خانواده و الگوهای زندگی خانوادگی است.
در میان رسانه‌ها تلویزیون در عین تأثیر گذاری بسیار بالا، از فراگیرترین و پرمخاطب‌ترین رسانه‌ها در جهان و از جمله در ایران محسوب می‌شود و به خصوص در ایران با توجه به محدودیت سایر رسانه‌ها، اهمیت ویژه‌ای دارد. این رسانه‌ی فراگیر علاوه بر تأثیرگذاری بالا، یکی از مهم‌ترین ابزارهای مدیریت فرهنگی در ایران است که به خصوص در زمینه‌ی مسائل و بحران‌های مربوط به خانواده می‌تواند نفوذ و تأثیر به سزایی داشته باشد.
این پژوهش می‌کوشد با رویکردی اکتشافی، دریابد در میان الگوهای متکثر زندگی خانوادگی، فیلم‌های تلویزیونی چه الگوهایی را بازنمایی می‌کنند؟ کدام الگوها به عنوان الگوهای مطلوب و کدام در حکم شیوه‌های نامطلوب زندگی خانوادگی تصویر می‌شوند؟
تحلیل فیلم‌های تلویزیونی از این منظر می‌تواند با آشکار نمودن رویکرد کلی رسانه‌ی فراگیر تلویزیون ایران به خانواده و الگوهای زندگی خانوادگی، زمینه را برای تشخیص تأثیرات گسترده‌ی این رسانه بر روند تحولات خانواده در ایران فراهم نماید.
در میان پژوهش‌هایی که تا کنون در این زمینه صورت گرفته، مطالعه‌ای که مستقلاً به شناخت گونه‌های مختلف ساخت خانواده، از نظر نقش و روابط جنسیتی، در فیلم‌ها و سریال‌های سینما و تلویزیون ایران پرداخته باشد یافت نشد. اغلب مطالعات این حوزه به شکل غالب خانواده و عمدتاً از منظر نقش‌های جنسیتی و کلیشه‌های جنسیتی بازنمایی شده در سریال‌های تلویزیونی توجه کرده‌اند. با مرور این پژوهش‌ها می‌توان گونه‌های مختلف خانوادگی مستتر در نتایج این پژوهش‌ها را بر اساس نیازهای پژوهش استخراج کرد که به تعدادی از این پژوهش‌ها اشاره می‌شود.
اقدامی (۱۳۸۸) در پژوهش بازنمایی ساخت خانواده در در سینمای ایران به با نگاه به آثار تهمینه میلانی و رخشان بنی‌اعتماد به نوع تصویر و نمایش خانواده و به خصوص زنان در خانواده، توسط این دو فیلم‌ساز زن ایرانی پرداخته است. نتایج این تحقیق نشان می‌دهد که در فیلم‌های مورد مطالعه، هرچند همچنان بر کلیشه‌های جنسیتی تأکید شده است، اما تغییر و تحولاتی در ساختار قدرت خانواده‌ها به نمایش گذاشته است. این تحولات اگرچه کم و به صورت بطئی است اما روندی را به نمایش می‌گذارد می‌توان تغییر به سمت موازنه‌ی قدرت زنان و مردان در خانواده را از آن استنباط کرد (اقدامی، ۱۳۸۸).
بنابراین می‌توان نتیجه گرفت که گونه‌ی خانوادگی بازنمایی شده در فیلم‌های سینمایی مد نظر این پژوهش، عموماً نوعی از خانواده با کلیشه‌ها و نقش‌های جنسیتی را بازنمایی می‌کنند که در عین حال ساختار قدرت بین دو جنس در آن‌ها در حال تغییر است و به برابری نزدیک می‌شود.
محمد رضایی و عباس کاظمی در مطالعه‌ای برای آشکار ساختن شیوه‌های بازنمایی زنان در مجموعه‌های تلویزیونی به تحلیل محتوای سه سریال پخش شده از تلویزیون ایران در سال ۱۳۸۳ پرداخته‌اند. در این مطالعه محققین با تحلیل پژوهش‌ها و نظریات مختلف موجود خاطرنشان می‌کنند که در این پژوهش‌ها «اعتقاد بر این است که بازنمایی زنان در رسانه های جمعی و برنامه های تلویزیونی با نقش‌های کلیشه‌ای فرهنگی در جامعه سازگاری دارند. در مورد بازنمایی مناسبات جنسیتی، معمولاً مردان به صورت انسان هایی مسلط، فعال، مهاجم و مقتدر به تصویر کشیده می شوند و نقش‌های متنوع و مهمی را که موفقیت در آن‌ها مستلزم مهارت حرفه‌ای، کفایت، منطق و قدرت است ایفا می‌کنند. در مقابل، زنان معمولاً تابع، منفعل، تسلیم و کم‌اهمیت‌اند و در مشاغل فرعی و کسل‌کننده‌ای ظاهر می‌شوند که جنسیت‌شان، عواطف‌شان و عدم پیچیدگی‌شان به آنان تحمیل کرده است. رسانه‌ها با نشان دادن مردان و زنان به این صورت بر ماهیت نقش‌های جنسی و عدم برابری جنسی صحه می‌گذارند. در چنین وضعیتی است که رسانه‌های جمعی نه تنها در جهت بسط عدالت در جامعه نیستند بلکه نقش بازنمایی کلیشه‌ها یا تصورات قالبی جنسیتی را به عهده می‌گیرند» (کاظمی و رضایی، ۱۳۸۷: ۸۹).
از پژوهش فوق چنین نتیجه حاصل شده است که در هیچ یک از مجموعه‌های تلویزیونی نقش مادر، نقشی غایب محسوب نمی‌شود؛ اما همواره نقشی اصلی نیست. در اغلب موارد نقش زنان نقشی حاشیه‌ای یا مکمل است. در این مجموعه‌ها روابط زناشویی چندان مورد اعتنا نبوده‌اند. در واقع، علیرغم حضور زن و شوهرها، عموماً ، رابطه زناشویی محور اصلی داستان تلقی نمی شود. «نکته مهم دیگر، ناهمگنی یا عدم یکدستی نقش‌های زنان در این مجموعه‌هاست. نقش‌های فعال زنان به طرز معناداری با سایر زنان مجموعه‌ها فرق می‌کنند. این تفاوت آن قدر زیاد است که این نقش ها بیشتر در قالب یک استثنا بروز می‌کنند و باورپذیری آن‌ها را مشکل می‌سازند. از حیث نمایش زنان و مردان در موقعیت‌های طبقاتی، در اغلب مجموعه‌ها زنان و مردان در موقعیت طبقاتی متوسط نشان داده شده‌اند. مطالعه‌ی نحوه‌ی نمایش زنان و مردان در طبقات مختلف نشان می‌دهد که تفاوت معناداری میان نمایش آن‌ها وجود ندارد. اما، نمایش زنان و مردان برحسب وضع تحصیلی آن‌ها کاملاً متفاوت است. به طور کلی زنان در مراتب تحصیلی بالاتری نشان داده شده‌اند» (همان: ۱۰۶).
در نتیجه می‌توان گفت بر اساس این پژوهش سریال‌های تلویزیونی بیشتر شکل سنتی خانواده را با تأکید بر کلیشه‌ها و تصورات قالبی جنسیتی باز نمایی کرده است و بر نقش حاشیه‌ای زنان تأکید نموده است. در عین حال گونه‌های خانوادگی که در آن تصویر فعالی از زنان به نمایش گذاشته، به صورت استثنا مطرح شده است به نحوی که باورپذیری نسبت به آن را کم کرده است.
اعزازی در پژوهشی جهت شناخت روند نمایش خانواده در تلویزیون، به مطالعه پژوهش‌های صورت‌گرفته در طول سال‌های ۱۳۷۰ تا ۱۳۸۳ پرداخته است. یافته‌های این تحقیق برخی تغییرات خانواده در نمایش‌های تلویزیونی را نشان می‌دهد. افزایش تحصیلات و نوع شغل، توجه بیشتر به آسیب‌های اجتماعی از جانب خانواده‌ها و نزدیک شدن برخی کلیشه‌های مردانه و زنانه به یکدیگر از جمله این تغییرات است. در سال‌های اولیه بر خانواده‌ای تأکید شده است که اعضای آن شامل مرد نان‌آور و زن خانه‌داری است که حتی اگر شاغل نیز باشد، در حوزه‌های زنانه و یا در خانه فعالیت می‌کند. مرد در دنیای شغلی و عرصه عمومی فعالیت دارد و زن در دنیای خانوادگی. خانواده مذکور که نشان‌دهنده خانواده طبقه متوسط است، از لحاظ تحصیل و شغل نیز در رده متوسط جامعه قرار می‌گیرد. در رابطه زن و شوهر، زن منفعل و وابسته به شوهر خود است اما در رابطه با فرزندان دارای اقتداری است که به شکل پرخاش‌گری ظهور می‌کند. در سال‌های بعد خانواده‌ای به نمایش درمی‌آید که در آن هرچند زنان و مردان از سطح تحصیل بالاتری برخوردارند و دارای مشاغل میانی و بالای جامعه هستند، اما در روابط میان اعضایش تغییر چشم‌گیری به وجود نیامده است. تقسیم نقش بر اساس جنس هنوز پا بر جاست و زنان به صورت عمده در حوزه خصوصی و مردان در حوزه عمومی قرار دارند. در تصمیم‌گیری‌های خانوادگی نیز تصمیم‌گیری‌‌های عمومی خاص مردان و تصمیم‌گیری‌های خصوصی خاص زنان است. ویژگی دیگر این خانواده‌ی مدرن تداخل کلیشه‌های جنسیتی زنان و مردان است، با این توضیح که اگر مردان دارای ویژگی مثبت عواطف و احساسات کلیشه زنانه شده‌اند، برعکس زنان با ویژگی منفی کلیشه مردانه یعنی پرخاش‌گری نسبت به اعضای خانواده به نمایش درآمده‌اند. با وجود تغییرات ظاهری در موقعیت اقتصادی- اجتماعی خانواده، موقعیت‌های فرودست خانوادگی و شغلی به زنان و موقعیت‌های فرادست به مردان داده شده است. مردان در کار خانه، مددکار زنان نمایش داده می‌شدند اما زنان، گذشته از نقش‌های سنتی مادری- همسری که مهم‌ترین وظیفه‌ی آنان در نظر گرفته می‌شد، تنها در تصمیم‌گیری‌های مربوط به مسایل جزئی خانواده دخالت داشتند و حتی اگر به صورت منفی با اقتدار تصمیم‌گیری می‌کردند، به طور معمول تصمیمی غلط و دارای عواقب منفی اتخاذ می‌کردند. تصویر مردان در خانواده در طول زمان به تدریج به تصویر مردی تبدیل شد که دارای ویژگی‌های مثبت است. او نه فقط به نسبت همسر خود پرخاش‌گری کم‌تری با اعضای خانواده دارد، بلکه هم‌دلی و هم‌دردی بیشتری با آنان نشان می‌دهد. نقش او در خانواده و در جامعه مهم‌تر و سنگین‌تر از زنان است. برعکس مردان سنتی احساسات خود را پنهان نمی‌کند و دارای احساسات و عواطف مثبت به نمایش درمی‌آید. در کار خانه به همسران خود کمک می‌کند. این مردان که دارای ویژگی‌های مثبت هستند، با جلب هم‌دلی مخاطب برای تجدید نظر در روابط خانوادگی به پدیده‌ی چند همسری رو می‌آورند. در مقابل تصویر زنان در حوزه‌ی عمومی نیز دارای ویژگی مثبت شده است. هرچند زنان همچنان کم‌تر از مردان در حوزه‌ی عمومی به نمایش درآمده‌اند، اما به تدریج در این سال‌ها به مسایل اجتماعی علاقه نشان داده و در مباحث مربوط به جامعه وارد شده‌اند. اگر در سال‌های قبل، کلیشه‌های زنانگی که در خانواده به زنان نسبت داده می‌شد، نشان‌دهنده‌ی ویژگی‌های منفی مانند انفعال و وابستگی بود، در برخورد با پدیده‌های اجتماعی، استفاده از کلیشه‌های احساساتی- عاطفی در مورد زنان بار مثبت به خودگرفت و ورود آن‌ها به جامعه با این ویژگی‌ها به نمایش درآمد. با این حال هرچند که زنان در عرصه‌های عمومی با رفتارهای مناسب مطرح شده‌اند و حضوری مثبت دارند، اما تأثیر حضور در عرصه‌ی عمومی بر روابط خانوادگی آنان بیشتر به صورت قدرت‌طلبی و نه مشارکتی مطرح می‌شود (اعزازی، ۱۳۸۶: ۷- ۳۴).
پژوهش فوق در خصوص گونه‌‌های مسلط خانواده‌های بازنمایی شده از تلویزیون به برخی از مؤلفه‌های مورد توجه پایان‌نامه‌ی حاضر از جمله روابط زن و شوهری، نقش‌های جنسیتی، موقعیت اجتماعی و نظام تصمیم‌گیری در خانواده توجه نموده است. بر اساس نتایج این پژوهش، تغییرات حاصل شده در بازنمایی خانواده در طول مدت زمان مورد نظر حاکی از تحول روابط خانوادگی میان زوجین و عدم تغییر در نقش‌های دو جنس در خانواده است. به این ترتیب که روابط زن و شوهری شامل درجه‌ی بالاتری از صمیمیت متقابل تصویر شده، اما در مقابل همچنان بر نقش‌های کلیشه‌ای و جنسیتی دو طرف تأکید گردیده است.
میرساردو و صداقت در مطالعه‌ی چگونگی نمایش نقش و منزلت زنان و مردان در سریال‌های تلویزیونی ایرانی و خارجی (پخش شده از سیمای جمهوری اسلامی ایران) سریال‌های ایرانی و خارجی پخش شده در فاصله زمانی ۸ تا ۱۱ شب شبکه‌های یک، دو، سه و پنج سیما در تابستان و پاییز ۱۳۸۳ را مورد تحلیل قرار داده‌اند و به این نتیجه رسیده‌اند که در سریال‌های خارجی نمایش داده شده هیچ نقش فرهنگی از سوی بازیگران نقش اول ایفا نشده است و زنان در همه‌ی این سریال‌ها دارای پایگاه اقتصادی مستقل و اکتسابی بوده‌اند. در سریال‌های ایرانی مورد مطالعه‌ی این پژوهش، زنان در تمام صحنه‌ها منفعل و وابسته به نمایش درآمده‌اند همه‌ی آن‌ها از لحاظ اقتصادی به پدر یا برادر خود وابسته بوده‌اند. همچنین نتایج پژوهش حاکی از برتری میزان تحصیلات زنان بر مردان، بالا بودن منزلت شغلی مردان نسبت به زنان (در سریال‌های داخلی)، تایید و تثبیت نقش‌های قالبی بر اساس جنس، تسلط خانه و امور خانوادگی برای زنان و محل کار و شغل برای مردان و برتری میزان اقتدار مردان بر زنان در سریال‌های مورد مطالعه بوده است (میرساردو و صداقت، ۱۳۸۶: ۲۹-۵۶). بنا بر نتایج این پژوهش گونه‌ی مسلط خانوادگی نمایش داده شده در سریال‌های تلویزیونی مبتنی بر تفکیک نقش‌های جنسیتی و روابط نابرابر و موقعیت فرودست زنان بوده است.
الیاسی، پورنوروز و محمدی‌مهر در مطالعه نمایش خانواده در سریال‌های ایرانی به تحلیل آماری ترکیب وساختار خانواده‌های نمایش داده شده در سریال‌های تلویزیونی با متغیرهای متعدد پرداخته‌اند. در نتیجه ‌این پژوهش، ترکیب متعادل اعضای خانواده‌ها، تعداد متناسب فرزندان، تنوع شغل پدران، بالا بودن میزان استحکام خانواده و بالا بودن میزان خانواده های طبیعی و عادی، بالا بودن رابطه همکاری در میان اعضای خانواده، بالا بودن روابط نزدیک بین اعضا ، رعایت حجاب مادران و دختران، به کار نبردن سخنان زشت و نبودن خشونت در صحنه‌ها به عنوان نقاط مثبت و در مقابل شهری بودن تمام خانواده‌ها و تهرانی بودن اکثر آنان و همچنین مشارکت نکردن مردان در وظایف خانه‌داری و نمایش ندادن اقامه احکام اسلامی را به عنوان نقاط منفی سریال‌های مورد مطالعه مطرح شده‌اند (الیاسی، پورنوروز و محمدی‌مهر، ۱۳۸۶: ۱۳۶- ۱۵۶). در نتیجه‌ی این پژوهش می‌توان چنین برداشت کرد که شکل غالب خانوادگی نمایش داده شده در سریال‌های تلویزیونی بر روابط نزدیک میان اعضا و در عین حال تفکیک و تمایز نقش‌های جنسیتی در انجام امور خانواده تأکید داشته است.
صادقی فسایی و کریمی در پژوهشی به تحلیل جنسیتی بازنمایش ساخت خانواده در سریال‌های تلویزیونی ایرانی سال ۱۳۸۳ پرداخته‌اند. نتایج این پژوهش نشان می‌دهد خانواده‌های تصویر شده در تلویزیون، خانواده‌‌ی هسته‌ای با کمترین تعداد عضو است که صرفه‌جویی در هزینه‌های ساخت سریال از عوامل این امر ذکر شده است. همچنین با وجود این که اغلب خانواده‌ها به صورت تک‌همسر نمایش داده می‌شوند اما در موارد زیادی به مردان دو زنه پرداخته می‌شود که در نهایت از اتهام خیانت و بی‌وفایی تبرئه می‌شود. در این سریال‌ها خانواده موفق به گونه‌ای نمایش داده می‌شود که پدری مهربان، دلسوز، راهنما، عادل و البته پول‌دار یا دارای موقعیت شغلی رده بالا، مدیریت خانواده را عهده‌دار باشد. تمکن مالی به نوعی تأکید بر کلیشه نان‌آوری مرد در خانواده است که برای نشان دادن حالت مطلوب برخورداری از ثروت و امکانات زیاد به تصویر کشیده می‌شود. در عین حال تقسیم وظایف اعضای خانواده در سریال‌ها بر اساس جنسیت است. زن نمایش داده شده متعلق به فضای اندرونی و وظیفه‌ی اصلیش کدبانوگری است و اگر در حالتی غیر از این تصویر شوند در نهایت به این نتیجه می‌رسند که کدبانوگری نجات‌بخش زندگی آنان است و تحصیلات، اشتغال و دارایی فراوان هیچ‌یک سرمایه قابل اتکایی برای زنان نیست و زن تنها باید به خانه و خانواده‌اش تکیه کند و با هنر کدبانوگری این تکیه‌گاه را برای همیشه حفظ کند. مرد خانواده تلویزیونی نیز متعلق به فضای بیرون از خانه است و تنها کار خوب و پر درآمد است که می‌تواند ابهت و اقتدار او را حفظ کند. این پژوهش نشان می‌دهد که خانواده‌های نمایش داده شده در تلویزیون، خانواده‌هایی کاملاً سنتی هستند که پوسته‌ای از تجدد و ظاهر امروزی دارند (صادقی و کریمی، ۱۳۸۵: ۸۳- ۱۰۹).
در نتیجه‌ی این پژوهش گونه‌ی مطلوب خانوادگی نمایش داده شده در سریال‌های تلویزیونی بر نقش‌های سنتی (مرد نان‌آور- زن خانه‌دار) تأکید دارد.
صادقی فسایی و کریمی در تبیین کلیشه‌های جنسیتی در سریال‌های تلویزیون ایران در سال ۱۳۸۳ به این نتیجه رسیده‌اند که این سریال‌ها به بازتولید بخش زیادی از کلیشه‌های جنسیتی زنان و مردان پرداخته‌اند. آن‌ها با استخراج و شناسایی کلیشه‌های شخصیتی سنتی در فرهنگ سنتی ایران به پنج کلیشه شخصیتی دست یافته‌اند. کلیشه‌های به دست آمده زن را فریب‌کار، ناقص‌العقل، بی‌وفا، منفعل و فرودست، و مرد را صادق، عاقل، وفادار، فعال و فرادست معرفی می‌کنند. نتایج این پژوهش نشان می‌دهد از میان این کلیشه‌ها، چهار کلیشه در سریال‌های تلویزیونی در حال بازتولید هستند. در این سریال‌ها زنان دارای شخصیت‌هایی با خصوصیات فریب‌کاری و انفعال هستند؛ در موارد زیادی مرتکب اعمال و رفتارهای مبتنی بر ناقص‌العقلی می‌شوند؛ و نسبت به مردان در موضع فرودست ظاهر می‌شوند. در مقابل خصوصیات شخصیتی مردان به صورت مردانی صادق، عاقل، فعال و فرادست زنان بروز و ظهور می‌یابد. بنابراین این مطالعه به این نتیجه می‌رسد که تلویزیون ایران و به‌ویژه سریال‌های تلویزیونی، که به دلیل جذابیت بیشتر پرمخاطب‌ترین برنامه‌های سیما هستند، در حال بازتولید کلیشه‌هایی هستند که در فرهنگ سنتی ایران وجود داشته‌اند (صادقی و کریمی، ۱۳۸۴: ۵۹- ۸۹). بنا بر این پژوهش با توجه به تأکید بر بازتولید کلیشه‌های جنسیتی مبتنی بر فرهنگ ایرانی در سریال‌های تلویزیون، می‌توان به طور غیر مستقیم و ضمنی بازتولید نوع خانواده‌ی سنتی با تفکیک نقش‌های جنسیتی را نتیجه گرفت.
نوین و جهان‌دیده در مطالعه سیمای زن در مجموعه‌های تلویزیون داخلی به تحلیل محتوای چهار سریال تلویزونی سال ۱۳۸۱ پرداخته‌اند. این پژوهش نشان می دهد در این سریال‌های تلویزیونی، زنان بیشتر در محدوده سنی ۲۰ تا ۳۹ سال به نمایش درآمده‌اند و نقش آن‌ها به صورت نقش‌های ترکیبی همسر/ مادر و زن شاغل نشان داده شده است. همچنین نوع ارتباطات تصویر شده برای زنان در این سریال‌ها اغلب ارتباط عاطفی و خانوادگی بوده است. بنا بر نظر این پژوهش‌گران دست‌اندرکاران سریال‌های تلویزیونی تلاش می‌کنند تا تصویری منطقی و عقلانی از زنان نمایش دهند. با این حال در تعاملات بین همسران، همراهی و مشارکت بسیار کمی نشان داده می‌شود (نوین و جهان‌دیده، ۸۳). بنابراین می‌توان چنین نتیجه گرفت که در سریال‌های مد نظر این پژوهش بر نقش مضاعف زنان در سریال‌ها و روابط صمیمی اما بدون مشارکت بین زوجین تأکید شده است.
راودراد در تحلیل تغییرات نقش زن در جامعه و تلویزیون به مقایسه نقش زن در سریال‌های ایرانی در سال‌های ۱۳۷۴ و ۱۳۷۸ پرداخته است. نتایج این تحلیل نشان می‌دهد که نقش زن در سریال‌های تلویزیونی ایرانی در طول دوره مورد مطالعه تغییر کرده است که این تغییر ناشی از تغییر در وضعیت نقش زنان و همچنین تغییر در نظر فرهنگ‌سازان جامعه نسبت به زنان بوده است که باعث شده تصویر زن در طول این دوره کاملاً متفاوت باشد. تصویر زن در سریال‌های سال ۱۳۷۴، تصویری کاملاً سنتی بوده و مهم‌ترین نقش زن، نقش خانوادگی او به عنوان مادر و یا همسر بوده است. اما این تصویر در سریال‌های سال ۱۳۷۸ بسیار متفاوت است. به طوری که حدود ۶۰ درصد از زنان نقش اول تصویر شده، شاغل، تحصیل‌کرده و دارای فعالیت اجتماعی بیرون از منزل هستند. با این حال زنان شاغل و تحصیل‌کرده سریال‌ها بیشتر از نقش‌های شغلی و تحصیلی، در نقش‌های خانوادگی و در محیط خانه تصویر شده‌اند. نتیجه این پژوهش نشان می‌دهد که با وجود این که در این دوره تلویزیون زنان را به تحصیل و اشتغال تشویق می‌کند، اما این امور را تا جایی که مخل و مانعی برای ایفای نقش‌های سنتی و خانوادگی آنان نباشد مجاز و مورد قبول می‌داند. در صورت تعارض میان نقش‌های خانوادگی سنتی و اشتغال و تحصیل، نگاه سنتی غالب است و زن برای آرامش و دوام خانواده به خانه‌نشینی و عقب‌نشینی از موقعیت‌های اجتماعی ترغیب می‌شود. همچنین نقش اول را در خانواده مردان ایفا می‌کنند و و این نقش تنها در صورتی که به دلایلی چون مرگ، بیماری، بی‌کاری و زندان برای مردان مقدور نباشد به زنان واگذار می‌شود (راودراد، ۱۳۸۰: ۱۳۳- ۱۵۶).
پژوهش فوق بر مؤلفه‌های مربوط به موقعیت و نقش‌های جنسیتی مد نظر پژوهش حاضر تأکید داشته است. بر اساس این پژوهش با وجود نمایش موقعیت و پایگاه اجتماعی بالای زنان از نظر تحصیلی و شغلی، همچنان بر نقش‌های سنتی و خانوادگی جنسیتی زنان در سریال‌ها تأکید می‌شود.
اعزازی به مطالعه ۱۱۲ فیلم داستانی کوتاه و سریال ایرانی که در فاصله زمانی ۱۳۷۵ تا ۱۳۷۶ پخش شده پرداخته است. نتایج این تحقیق نشان می‌دهد داستان سریال‌ها اغلب در شهرهای بزرگ اتفاق افتاده است. خانواده‌های نمایش داده شده اغلب خانواده‌ی هسته‌ای بوده و تعداد فرزندان خانواده یک تا دو نفر بوده است. روابط خانواده‌ها اغلب با خویشاوندان و سپس با همسایگان بوده است. هرچند مردان و پسران گاهی در حال انجام کارهای خانه نشان داده شده‌اند اما به طور معمول این امور به عهده زنان بوده است. تصمیم‌گیری‌های خانواده اغلب به صورت اشتراکی تصویر شده‌اند اما با این حال پدر مقتدر و مادر مقتدر هم وجود داشته که اقتدار مادر بی‌دلیل و بیشتر بر اثر اخلاق بد او بوده است. خانه به جای آن‌که به صورت مکانی صمیمانه و عاطفی به نمایش درآید، محل نمایش روابط ضدیتی بوده که این فضای ضدیت ناشی از رفتار اعضا با یکدیگر بوده است و زنان، با اعتراض مداوم به شوهران و فرزندان خود، در این رابطه نقش بیشتری داشته‌اند. حمایت و پشتیبانی اعضای خانواده از یکدیگر بیشتر در حیطه‌ی رسیدگی به امور جسمانی و سلامت و تغذیه بوده است. رفتارهای اعتراضی مادر بیشتر متوجه دختران و رفتارهای هم‌دلی او بیشتر متوجه پسر خانواده بوده است و فرزندان اغلب در برابر والدین مطیع و فرمان‌بردار تصویر شده‌اند (اعزازی، ۱۳۸۰: ). بنابراین با توجه مؤلفه‌های مورد نظر پژوهش، خانواده‌های نمایش داده شده در این فیلم‌ها اغلب دارای روابط غیر صمیمی و غیر عاطفی، ساخت قدرت و نظام تصمیم‌گیری مبتنی بر مشورت (اما همچنان با تأکید بر برتری مرد)، روابط اجتماعی محدود اعضای خانواده و تقسیم کار سنتی بر اساس نقش‌های جنسیتی بوده است.
نتایج پژوهش دیگری، تحلیل محتوای سریال به سوی افتخار، نشان می‌دهد که با وجود آن‌که در سریال مذکور زن به عنوان شخصیت مثبت مطرح است، با این حال کم‌ترین حضور را در صحنه‌ها دارد. بیشتر به عنوان همسر ایفای نقش می‌کند و فرایندهای کنش وی اغلب هم‌دلی و دوستی است. انگیزه‌های رفتاری‌اش همواره مثبت است و از نظر ویژگی‌های فکری، اخلاقی و احساسی، بیشتر از همه در برخوردهایش ویژگی‌های احساسی ملاحظه می‌شود (قاسمی و قره‌شیخ‌لو، ۱۳۷۷). در نتیجه می‌توان گفت از منظر نوع خانواده‌ی مطلوب تصویر شده، این سریال بر نوع خانواده‌ی سنتی و نقش‌ها و کلیشه‌های جنسیتی تأکید داشته است.
اعزازی در پژوهش دیگری از تحلیل خانواده‌های به نمایش درآمده در سریال‌های تلویزیونی سال ۱۳۶۸ به این نتیجه رسیده است که این خانواده‌ها با الگوی مورد تأکید در نظریه پارسونز هماهنگ است. در نتیجه این پژوهش خانواده‌های نمایش داده شده در سریال‌های تلویزیونی، خانواده‌های هسته‌ای بوده و تقسیم نقش بر اساس جنس و سنت صورت گرفته است و حالت پدرسالاری در خانواده شکل غالب بوده است. یعنی مادر مسئول امور خانگی و خانه‌داری و پدر مسئول کارهای بیرون از خانه و نان‌آوری بوده است. در این سریال‌ها بر نمایش زنان در خانواده و عدم حضور او خارج از خانواده تأکید بسیاری شده و چنین وانمود شده است که هرگاه زنان قادر به ارائه نقش سنتی خود (مادر- همسر) نباشند، مشکلات خانوادگی بروز می‌کند. همچنین تغییر در سنت‌ها و ارزش‌های ناعادلانه و اصولا هر نوع تغییر در زندگی نامطلوب قلمداد شده و زنان بیشتر از مردان مدافع سنت‌ها (حتی بر خلاف منافع فردی خودشان) بوده‌اند (اعزازی، ۷۳: ۳۴- ۳۷). برخی خصوصیات احساسی زنانه به صورت ضعف و بیچارگی زن نمایش داده شده است. زنان در برقراری ارتباط با همسران خود دارای حالت انفعالی بوده و تقاضای انجام فعالیت‌ها از آنان را داشته‌اند. زنان از نظر روابط اجتماعی، افرادی منزوی تصویر شده‌اند و زنان مسن فاصله فکری زیادی با فرزندان خود داشته تمایل زیادی به انجام کارهای خرافی داشته‌اند. روابط به نمایش درآمده همسران، و حتی سایر اعضای خانواده با یکدیگر، در این سریال‌ها به صورت تسلیم و یا پرخاش‌گری نمایش داده شده است و حل مشکلات خانوادگی نیز نه به صورت منطقی، از طریق گفت‌و‌گو و تفاهم، بلکه به صورت ناگهانی و یا در اثر دخالت و اقدام افراد خارج از خانواده انجام می‌گرفته است (همان: ۱۷۸- ۱۸۰). بنابراین گونه‌ی مسلط خانوادگی بر اساس روابط و نقش‌های جنسیتی تصویر شده در سریال‌های مورد نظر پژوهش بالا، نقش‌های سنتی و جنسیتی و روابط مبتنی بر برتری مرد بوده است.
نتایج مطالعه‌ی پیرحیاتی حاکی از آن است در سریال‌های تلویزیونی زنان بیشتر در نقش خانه‌دار ظاهر می‌شوند و خصوصیات شخصیتی منفی همچون احساساتی بودن، توقع زیاد، تسلیم‌پذیری زیاد، حسادت، مظلومیت و ستم‌کشی، پرحرفی و پرچانگی و خشونت در مورد آن‌ها تصویر می‌شود (پیرحیاتی، ۱۳۷۳). بنابراین در سریال‌های مورد نظر پژوهش بالا، با توجه به تفکیک نقش‌های سنتی و کلیشه‌های جنسیتی در خانواده، گونه‌ای از خانواده‌ی سنتی به نمایش درآمده است.
در مطالعه‌ای با عنوان تصویر زن در سریال چراغ خانه، فعالیت‌های زن نقش اول به عنوان یک دختر جوان به مکان‌ها و امور خاصی محدود می‌شود. در محدوده‌ی خانه، شست‌وشوی ظروف، چیدن شیرینی، گل‌آرایی، کوبلن‌دوزی و در فعالیت‌های خارج از خانه، منفعل بوده و یا به شکل حضور در مکان‌های خرید تصویر شده است. در نقش همسر، بیشتر پیشنهاد می‌کند و یا دختر خود را راهنمایی و یا کنترل می‌کند و در نقش همسر، بیشتر انتظار دارد شوهر مسایل را حل کند، منفعلانه عمل می‌کند و به نحو پایدار به برادر خود وابسته است (قاسمی، ۱۳۷۱). در نتیجه در این سریال با توجه به نتایج پژوهش فوق بر نقش‌های جنسیتی و سنتی و روابط مبتنی بر اقتدار مرد و انفعال زن تأکید شده است.
نتایج پژوهش‌های محمدی، اسدی و افلاتونی (۱۳۵۷) درباره سریال‌های تلویزیونی ایرانی نشان می‌دهند که تفکر و نگاه سنتی در بازنمایی ساخت خانواده، روابط و نقش‌های جنسیتی غالب است. این پژوهش‌ها نشان می‌دهد که در سریال‌ها مرد به عنوان نان‌آور و زن به عنوان کسی که کارهای خانه را به خوبی انجام می‌دهد و نسبت به همسرش وفادار است نمایش داده می‌شوند و مشکلات زناشویی هم تنها با انعطاف‌پذیری زن حل می‌شوند (صادقی و کریمی، ۸۵: ۸۵، به نقل از گالاگر، ۱۹۸۱: ۵۷). بنابراین گونه‌ی خانوادگی مسلط در این سریال‌ها نیز تأکید بر نقش‌های سنتی و جنسیتی و روابط مبتنی بر برتری و اقتدار مرد بوده است.
همان طور که مشاهده می‌شود با توجه به مرور پیشینه‌ تحقیقات انجام شده در زمینه‌ی موضوعات مرتبط با موضوع پایان‌نامه، می‌توان به این نتیجه رسید که در تمامی پژوهش‌های انجام شده، در طول مدت زمان انجام شده‌ی تحقیقات در حدود ۳۰ سال پیش تا سال‌های اخیر، همواره بر نقش‌های سنتی و کلیشه‌های جنسیتی و فرهنگی در خانواده‌های سینمایی و تلویزیونی تأکید و تصریح بسیاری وجود داشته و تصورات قالبی در مورد کلیشه‌های جنسیتی مداوماً در خانواده‌های فیلم‌ها و سریال‌ها بازتولید شده‌اند.
ثبات و دوام بازتولید کلیشه‌های فرهنگی و جنسیتی در تقسیم نقش‌های خانوادگی در حالی است که در سال‌های اخیر نگرش نسبت به جایگاه و موقعیت اجتماعی زنان و در عین حال بعضاً روابط بین دو جنس و ساخت قدرت خانواده در حال تغییر بوده است. تحقیقات انجام شده درباره‌ی خانواده‌های نمایش داده شده در فیلم‌ها و سریال‌ها در سال‌های اخیر نشان می‌دهد، زنان در این فیلم‌ها و سریال‌ها جایگاه و موقعیت برتری نسبت به گذشته یافته‌اند؛ در عین حال روابط بین زوجین به سمت صمیمیت بیشتر گرایش پیدا کرده و ساخت قدرت در خانواده موازنه‌ی بیشتری نسبت به گذشته نشان می‌دهد، هرچند که همچنان بر برتری مرد تأکید بیشتری وجود دارد.
با این حال با وجود تحقیقات متعدد صورت گرفته در زمینه‌ی روابط و نقش‌های خانوادگی، هیچ یک گونه‌ها و انواع خانوادگی نمایش داده شده در فیلم‌ها و سریال‌ها را مورد توجه قرار نداده‌اند و عموماً به شکل غالب خانواده‌های بازنمایی شده اکتفا کرده‌اند. همچنین نمایش خانواده در فیلم‌های تلویزیونی ایرانی که در سال‌های اخیر به صورت وسیع ساخته شده و به نمایش درآمده‌اند، و به دلیل ساختار نمایشی و پخش از تلویزیون الگوهای رفتاری خود را در سطح وسیعی از مخاطبان انتقال می‌دهند، تاکنون مورد توجه قرار نگرفته است.
با توجه به این خلأ، پژوهش حاضر در نظر دارد انواع مختلف خانواده‌های نمایش داده شده و همچنین الگوی مطلوب خانواده‌ی تصویر شده در فیلم‌های تلویزیونی را شناسایی کند.
سؤالات پژوهش
سؤالات اصلی:
انواع مختلف خانواده‌های بازنمایی شده در فیلم‌های تلویزیونی ایرانی سیمای جمهوری اسلامی کدامند؟

۴-Linear Programming
۵-Goal Programming
۶-Dynamic Programming
۷-Internal rate of return
۸-Net present value
۹-Return on investment
۱۰-Cost benefit analyese
۱۱-Multti Attribute utility Theory
۱۲-Artificial Intelligence
در یک دسته بندی کلی تر و ترکیبی، کوپر ابزار های پورتفولیوی پروژه را در سه گروه قرار می دهد. (کوپر،۲۰۰۱،ص۱۲۵)
برنامه ریزی ریاضی
اولین فنون مدیریت پورتفولیوی مبتنی بر برنامه ریزی ریاضی توسعه یافته است که درارزش تجاری پورتفولیوی در چهارچوبی از محدودیتها بهینه می شود. نقطه تمرکز فنون مدلسازی اولیه بر بیشینه کردن ارزش پورتفولیوی بوده و توجه کمی به توازن یا همراستایی پورتفولیوی با استراتژی شرکت دارند. همچنین این مدلها بر اساس دیدگاه مالی یا ارزش تجاری استوا ر هستند و تنها بر یک معیار تکیه می کنند و در عمل میزان عدم قطعیت آنها از درجه بالایی برخوردار می باشند.
ابزار های کلاسیک
ابزارهای کلاسیک پورتفولیوی پروژه شامل مدلهای امتیازی و دسته بندی و نیز چک – لیستها می باشند. این روشها ارزش پورتفولیوی را از طریق مقیاس های و غیر مالی بیشینه می نمایند. انتقادی که بر این روشها و سایر مدلهای مبتنی بر عاملهای مالی گرفته می شود این است که بیش از حد بر داده های مالی تکیه می کنند و نمی توانند ترکیب پروژه هارا بهینه کنند.
ابزار های ترسیمی
این ابزار ها برای پورتفولیوی پروژه از فنون گرافیکی و چارتها جهت به تصویر کشیدن توازن پورتفولیوی ها بهره می گیرند و نوعا” با بهره گرفتن از دیاگرام های دو محوری برای نمایش مصالحه بین دو معیار استفاده می شود. به عنوان مثال می توانند ریسک و منفعت باشند.

( اینجا فقط تکه ای از متن فایل پایان نامه درج شده است. برای خرید متن کامل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )

این ابزار ها می توانند چند معیار را در یک دیاگرام واحد وارد نموده و نمایش دهند ولی قابلیت اولویت بندی پروژه را ندارند.
در یک تقسیم بندی کلی تر مدلهای انتخاب پروژه را به دو دسته اصلی مدلهای عددی و غیر عددی تقسیم می کنند :(سودر،۱۹۹۸،ص۱۱۶)
مدلهای غیر عددی در مقایسه با انواع مختلف مدلهای عددی دارای سابقه بیشتری بوده و ساده تر هستند و دارای زیر مجموعه کمتری می باشند. از انواع این مدلها می توان به مدلهایی که بر حسب ضرورتهای عملیاتی و ضرورتهای رقابتی به ارزیابی، انتخاب و اولویت بندی پروژه ها می پردازند، اشاره کرد.
Q-SORT ، چک لیستها، دلفی، ضرورتهای عملیاتی، ضرورتهای رقابتی، گاو مقدس، گسترش خط تولید، مدل مقایسه ای سود از جمله نمونه های این روشها می باشند.
مدلهایی که از آنها به عنوان مدلهای غیر عددی ذکر کردیم اگرچه به عنوان مدلهای غیر علمی شناخته می شوند اما این مدلها کاملا” هدف محور بوده و مستقیما” دل مشغولی های سازمان و مدیران را منعکس می کنند.
۲-۳-۴- ۱مدلهای عددی
مدلهای عددی در چندین دسته کلی مورد بحث و بررسی قرار می گیرند.
۲-۳-۴- ۱-۱ مدلهای مبتنی برسود آوری
الف) دوره بازگشت سرمایه : دوره بازگشت سرمایه برای یک پروژه، سرمایه گذاری ثابت اولیه در پروژه می باشد که به وسیله ورودی های نقدی خالص سالیانه برآورد شده حاصل از پروژه تقسیم گردیده است. مقدار کمی این نسبت ، تعداد سالهایی است که لازم است تا پروژه بتواند سرمایه گذاری اولیه خود را برگرداند. در این روش پروژه هایی که سرمایه گذاری اولیه خود را سریعتر برگشت دهند، ارجحیت خواهند داشت.
محاسن روش دوره بازگشت سرمایه را می توانیم به صورت زیر ذکر کنیم . (یزدانپناه،۱۳۸۸،ص۸۱)
۱- به سرعت می توان اطلاعات مورد نیاز برای تصمیم گیری را بدست آورد و نتایج آن قابل تجزیه و تحلیل است.
۲- روش های محاسبات و درک عملیات در آنها آسان است.
۳- در شرکتهایی که منابع مالی محدودی دارند و به دلیل هزینه بالا نمی توانند از منابع مالی خارج از شرکت استفاده کنند، در نظر مدیران شرکت، برگشت سریعتر سرمایه اولویت بیشتری خواهد داشت تا بتانند با اختصاص وجوه به دست آمده، پروژه های دیگر را نیز فعال کنند.
۵- با بهره گرفتن از این روش می توان با ریسک سرمایه گذاری مقابله کرد.
۶- اگر جریان نقدی آینده که یکدیگر شبیه باشند (در بلند مدت)، نتیجه مشابهی از بکارگیری روش دوره بازگشت با نرخ بازده داخلی بدست خواهیم آورد و از انحا که این روش در مقایسه با نرخ بازده داخلی سهلتر است از آن استفاده خواهیم کرد.
معایب روش دوره بازگشت سرمایه
۱- از این روش در شرایط خاص، تنها برخی از شرکتها استفاده می کنند و اکثریت آنها به دنبال روش های کاملتری هستند.
۲- در این روش به عمر اقتصادی پروژه توجه نمی شود. در نتیجه به سود ناخالص آن نیز اهمیتی داده نمی شود و استهلاک آن از اهمیت لازم برخوردار نمی باشد.
۳- درآمدها و جریانهای نقدی بعد از دوره بازگشت مورد توجه نیست و همین امر موجب انتخاب پروژه های بدون اولویت خواهد شد. (یزدانپناه،۱۳۸۸،ص۸۲)
ب) نرخ بازده حسابداری یا متوسط نرخ بازده حسابداری"(ARR)¹
برخی از شرکتها ، سود آوری پروژه ها را به صورت درصدی از سرمایه بکار گرفته شده نشان می دهند. (فدایی نژاد ، ۱۳۸۲، ص۷۸)
ARR= سرمایه گذاری /سود خالص
اگر دو پروژه مانعه الجمع داشته باشیم، پروژه ای را انتخاب می کنیم که ARR آن بزرگتر باشد و اگر یک پروژه برای ارزیابی در اختیار ما باشد نرخ بدست آمده را با نرخ سود در بازار مقایسه می کنیم، اگر ARR آن بزرگتر یا مساوی نرخ بازار بود، پروژه انتخاب خواهد شد.
محاسن و معایب روش بازده حسابداری
یکی از عمده ترین مزایای این روش، سادگی محاسبات و توجه به سود آوری پروژه هاست، اما عیب بزرگ آن، در نظر نگرفتن ارزش زمانی پول است. (فدایی نژاد ، ۱۳۸۲، ص۷۹)
۱-Accounting Rate of Return(ARR)
۲-۳-۴- ۱-۲ روش های تنزیلی
برای کاهش اثرات نامطلوبی که نقاط ضعف روش های غیر تنزیلی بر تصمیم گیریها دارند، گروه بیشتری از مدیران مالی ترجیح می دهند از روش های تنزیلی برای تعیین اولویت پروژه های سرمایه گذاری استفاده نمایند. در روش های تنزیلی کل درآمدهای پروژه در طول عمر مفید آن مورد توجه قرار می گیرد و علاوه بر آن ارزش زمانی پول نیز در نظر گرفته می شود.
سه روش تنزیلی برای تعیین ارجحیت پروژه های گوناگون عبارتند از :

• اسماعیلی،رضا؛حقوق شهروندی در قانون اساسی ج.ا.ا؛نشریه فرهنگ اصفهان،.۱۳۸۷ ص ۲۲ ↑

• حاجی تبار فیروزجائی،حسن؛جایگزین‌های حبس در حقوق کیفری ایران با دیباچهء دکتر علی صفاری،چاپ‌ اول،انتشارات فردوسی،۱۳۸۶٫ص۲۷ ↑

• ربانی،علی و مسعود کیان‌پورمکاتب علمی و دیدگاه‌های نظری در باب حقوق‌ شهروندی».مقالات برگزیده همایش حقوق شهروندی،تهران:مرکز مطبوعات و انتشارات قوه قضاییه.۱۳۸۶،ص۶۵ ↑

• خالقی،ابو الفتح؛جایگاه قانونی و عملی محرومیت از حقوق اجتماعی و خدمات عمومی به‌ عنوان جایگزین مجازات سالب آزادی؛رسالهء دکتری،دانشگاه تربیت مدرس،دانشکده علوم انسانی،۱۳۸۰،ص۲۱۴ ↑

• Stev euglow. Criminal Justic. Sweet & Maxwell. London..D.Loayza.N.(2000). Crime and victimization: An Economic PerspectiveEconomica.Fall.pp.219-302 ↑

• رایجیان اصلی، مهرداد. ، بزه دیده در فرایند کیفری، تهران: انتشارات خط سوم، ۱۳۸۱ ↑

• اپیتن، هنریک؛ مارک مالچ. عدالت ترمیمی در اسناد سازمان ملل متحد؛ جرم، بزه دیدگان، عدالت، مترجم امیر سماواتی پیروز، تهران: انتشارات خلیلیان، ۱۳۸۴،ص۱۷ ↑

• Miers, David, An International Review of Restorative Justice, Crime Reduction Research Series Paper 10, Home Office, London, 2001, p. 7-76 ↑

• • • توافق شاکی ومتهم برای توسل به میانجیگری بین آنها ضروری است. ↑

  (( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

• Cario (R.), De la reconnaissance des droits des victimes ˆ la justice restaurative, In E. fattah and S. Parmentier (Eds), op.cit.pp.140-141 ↑

• Cf. Liewellyne (J.) et Howse (R.), La justice rژparatrice, cadre de rژflecion, Mژmoire Prژparژ pour la commission du droit du Canada, Octobre 1998, p.15. ↑

• Ward, T. “Is offenderrehabilitation a form of punishment”, TheBritish Journal of Forensic Practice. (2010). ↑

• Skelton, A “Restorative Justice asa Framework for Juvenile Justice Reform: British Journal of Criminology, No. 42.2002 ↑

• Ward, T. “Is offenderrehabilitation a form of punishment”, TheBritish Journal of Forensic Practice. 2010 ↑

• Cavadino(Michael)?Dignan(James),The Penal System:An Introduction,3 rdEdn,London,Sage,2002,p.33 ↑

• سعیده باباخانى پور، بزهکارى و راه هاى برخورد با آن، پایان نامه کارشناسى ارشد، تهران، دانشگاه تهران، ۱۳۷۶، به نقل از: آدینه عبقرى، پیشگیرى از جرایم کودکان، پایان نامه کارشناسى ارشد حقوق جزا، تهران، دانشگاه تهران، ۱۳۸۰٫ ↑

• Ashworth(Andrew),Criminal Justice.Crininal law and Criminalisation, rd Edn,ClaredonPress,1995,p.25 . ↑

• بکاریا(سزار)،رساله جرائم و مجازاتها،ترجمه اردبیلی(محمد علی)،نشر میزان،چاپ سوم، ۱۳۷۷،ص ۸۴ ↑

• Suan Terner,Joan Petersilia and Elizabcth Piper,Evaluating Intensive Superision Probation/Parote(ISP)for Drug Offenders,Crime and delinqucy,1992,p.5410 ↑

• : Jammes Dignan;Understanding Victims and Restorative Justice,Opcn University Precc,first Pub.,2005,p.p.64,99,101-116,118,123,126 ↑

• صفاری(علی)،مبانی نظری پیشگیری از وقوع جرم،مجله تحقیقات حقوقی،دانشگاه شهید- حقوقی دادگستری » شماره ۴۸ (صفحه ۱۵۷ ↑

• Suan Terner,Joan Petersilia and Elizabcth Piper,Evaluating Intensive Superision Probation/Parote(ISP)for Drug Offenders,Crime and delinqucy,1992,p.5412 ↑

• ICPS ↑

• دادستان ، پریرخ. ، روانشناسی جنایی ، تهران : سازمان مطالعه و تدوین کتب علوم انسانی دانشگاهها ، ۱۳۸۲ ، دوره اول ، ۱۳۸۶، دوره چهارم. ↑