چشم‌انداز جهانی انرژی آژانس مربوط به دوره زمانی ۲۰۱۱ تا ۲۰۳۵ بوده و شامل سه سناریو بر اساس فرضیات سیاسی و سیاست‌گذارانه متفاوت می‌باشد. نتایج حاصله از هرکدام متفاوت از دیگری می‌باشد. سناریو سیاست‌های موجود تنها سیاستهایی را مد نظر قرار می‌دهد که تا اواسط سال ۲۰۱۳ وضع شده باشند از اینرو اساسی را برای چگونگی روند بازار جهانی انرژی ترسیم می کند. سناریو سیاست‌های نوین، سیاست‌های موجود و همچنین تأثیر اجرای محتاطانه سیاست‌های اعلام شده را مبنا قرار می‌دهد.. سناریو ۴۵۰ گذار مناسب انرژی با ۵۰% فرصت محدود کردن میزان افزایش دمای هوای جهانی تا ۲ درجه سلیوس را نشان می‌دهد.

افزایش فزاینده جمعیت جهانی و گسترش ‌اقتصاد جهانی میزان تقاضای انرژی را بالا خواهد برد، که در این روند سیاست‌های دولت‌ها نقشی مهم خواهند داشت. در سناریو سیاست های نوین، تقاضای انرژی جهانی از سال ۲۰۱۱ تا ۲۰۳۵ به ‌اندازه یک سوم افزایش داشته و به ۱۷۴۰۰ میلیون تن خواهد رسید. ‌بر اساس سناریو سیاست‌های فعلی، تقاضای جهانی بسیار سریعتر رشد کرده و ۴۵% بیشتر از میزان آن در سال ۲۰۱۱ می‌رسد. در هر دو مورد، تقاضا در دهه جاری بسیار سریع رشد کرده و در دهه ۲۰۲۰ متعادل می شود. طبق سناریو ۴۵۰ تقاضا بسیار آرام رشد کرده و در نهایت به ۱۴% می‌رسد که در هر سال بعد از ۲۰۲۰ تنها ۳/۰ درصد خواهد بود. سهم غیر OECD از تقاضای جهانی از ۴۵% در سال ۲۰۰۰ به ۵۷% در سال ۲۰۱۱ رسیده بود. این روند ادامه یافته و به ۶۰% در ۲۰۲۰ و یک سوم در ۲۰۳۵ خواهد رسید.

جدول ۳-۱: میزان تقاضای انرژی جهانی و میزان انتشار CO2 انرژی ها از منظر سناریوهای سه گانه

Source: World Energy Outlook 2013

سوخت های فسیلی ۸۲% تقاضای انرژی جهانی را در سال ۲۰۱۱ تشکیل می‌داد، اما این سهم در سال ۲۰۳۵ در همه سناریوها کاهش می‌یابد: ۷۶% در سیاست های نوین، ۸۰% در سیاست های فعلی و ۶۴% در سناریو ۴۵۰٫ این مسأله نشان می‌دهد حتی با افزایش دمای ۲ درجه سلسیوسی نیز گذار از سوخت های فسیلی ‌به این سادگی امکان پذیر نبوده و مستلزم زمان زیادی می‌باشد. طبق همه سناریوها تقاضای جهانی گاز طبیعی افزایش و زغال سنگ کاهش می‌یابد.

۳-۲-۱-۱- چشم انداز روند منطقه ای تقاضای جهانی انرژی طبق سناریو سیاست های نوین

نقشه انرژی جهانی با تغییر وزن تقاضا از کشورهای OECD به کشورهای غیر OECD در حال تغییر است. کشورهای غیر OECD بیش از ۹۰% رشد تقاضا را تا سال ۲۰۳۵ به خود اختصاص خواهند داد. رشد سریع جمعیت، رشد اقتصادی و افزایش درآمدها حجم تقاضای انرژی آن ها را بالا خواهد برد. در سال ۲۰۰۴، دو گروه مذکور تقاضای مشابهی داشته اما در سال ۲۰۳۵، تقاضای کشورهای غیر OECD به دوبرابر گروه دیگر خواهد رسید. میزان تقاضای ایالات متحده، دومین مصرف کننده برزگ دنیا، تا ۲۰۲۰ افزایش و بعد از آن روند نزولی آرامی را تا ۲۰۳۵ طی خواهد نمود. تا سال ۲۰۳۵ این تقاضا در کل ۲% رشد خواهد داشت. طبق این سناریو، حجم تقاضای اتحادیه اروپا در این مدت حدود ۷% و ژاپن ۴% کاهش خواند داشت.

در طول این بازه زمانی، رشد حجم تقاضای آسیا، ۶۳% از کل رشد جهانی خواهد بود. چین که اخیراًً به عنوان بزرگترین مصرف کننده انرژی شناخته شد، ۸۰% بیشتر از ایالات متحده در سال ۲۰۳۵ مصرف خواهد نمود. سرانه تقاضای انرژی این کشور به ۴۰% رسیده که بالاتر از متوسط جهانی و مشابه اتحادیه اروپا خواهد بود. تا سال ۲۰۲۵، چین ۴۰% رشد تقاضای جهانی را به خود اختصاص خواهد داد. بعد از این سال، رشد تقاضا به سمت کشورهای آسیایی درحال توسعه مانند هند و در گستره‌ای کوچکتر به جنوب شرق آسیا شیفت پیدا می‌کند. حجم کلی تقاضای انرژی هند تا ۲۰۳۵ به بیش از دو برابر می‌رسد که به لحاظ حجم، مشابه میزان اروپا ولی به لحاظ سرانه یک سوم آن می‌باشد.

نمودار ۳-۱: سهم مناطق جغرافیایی جهان در رشد تقاضای انرژی جهانی

Source: World Energy Outlook 2013

تقاضای انرژی خاورمیانه نیز به عنوان مرکز تقاضا، افزایش زیادی می‌یابد. این میزان به اندازه حجم روسیه وحدود ۷۰% کل تقاضای اتحادیه اروپا در سال ۲۰۳۵ خواهد بود. رشد اقتصادی و رشد طبقه متوسط، تقاضای برزیل را نیز۸۰% افزایش خواهد داد.

۳-۲-۲- چشم انداز بازار جهانی انرژی از منظر اداره اطلاعات انرژی آمریکا (EIA) در افق ۲۰۴۰^[۷۲]:

بازارهای جهانی نفت و دیگر سوخت‌های مایع هم در عرصه تولید و هم مصرف، وارد یک دوره تغییر دینامیک شده‌اند.. پتانسیل رشد تقاضا برای سوخت های مایع بر اقتصاد های نوظهوری چون چین و هند و خاورمیانه متمرکز می‌باشد، در حالی که تقاضا برای آن ها در ایالات متحده، اروپا و دیگر بازارهای نفت به اوج رسیده است. بعد از مدت‌ها ثبات در قیمت بالای نفت، توسعه در نگهداری و کارایی، رشد مصرف این سوخت را در میان مصرف‌کنندگان پیشرفته به آرامی کاهش داده است.

در کشورهای غیر عضو سازمان توسعه و همکاری اقتصادی (non-OECD)، رشد تقاضا در اقتصادهای مهمی چون چین، هند و برزیل متعادل شده و نسبت به دهه های پیش این رشد کاهش یافته است. اما در کل می‌توان گفت میزان رشد مصرف سوخت‌های مایع جهان تا سال ۲۰۴۰ به بیش از یک سوم (۳۳میلیون بشکه در روز) افزایش خواهد داشت، که دلیل اصلی آن، رشد اقتصادی جهانی خواهد بود. میزان رشد اقتصادی جهان در سال‌های ۲۰۱۲ و ۲۰۱۳ حدود ۳% بوده ولی از ۲۰۱۰ تا ۲۰۴۰ حدود ۳٫۵% خواهد شد. بیشترین رشد مربوط به حوزه غیر OECD بوده و میزان رشد اقتصادی در آن به طور متوسط از سال ۲۰۱۰ تا ۲۰۴۰ سالانه ۴% خواهد بود. این عدد در میان اعضای OECD حدود ۲٫۱% خواهد بود. حوزه غیر OECD کل نیز رشد تقاضای نفت و دیگر سوخت های مایع را به خود اختصاص خواهند داد. به ویژه اینکه آسیایی های غیر OECD و خاورمیانه ۸۵% کل افزایش در مصرف را در دست خواهند داشت. مصرف اعضای سازمان توسعه همکاری اقتصادی با ۴/۱ میلیون بشکه درروز کاهش از ۴۶ به ۶/۴۴ میلیون بشکه در روز تا سال ۲۰۴۰ خواهند رسید. در بیشتر اعضا، ثبات در رشد اقتصادی و ثبات یا کاهش جمعیت و سیاست های جدید آن ها در کارآ نمودن انرژی و کاهش مصرف در برخی حوزه ها، دلیل این روند خواهد بود. روند مصرف ایالات متحده ثابت بوده و در اروپا کاهش خواهد یافت. در میان اعضای سازمان OECD در آسیا، انتظار می‌رود کاهش وجود داشته و از ۷/۷ میلیون بشکه در روز در سال ۲۰۱۰ به ۲/۷ میلیون بشکه در روز در سال ۲۰۴۰ برسد. هر چند در کوتاه‌مدت شاهد افزایش در مصرف خواهیم بود. در کشورهایی مثل کره جنوبی، استرالیا و نیوزلاند رشد مصرف انرژی متوسط خواهد بود. سهم کشورهای غیر عضو OECD از ۴۷% در ۲۰۱۰ به ۶۳% در ۲۰۴۰ خواهد رسید. آسیا شاهد بیشترین میزان رشد جهانی خواهد بود و حجم آن ۴/۲۳ میلیون بشکه در روز خواهد بود که سهم چین از آن ۷/۱۰ میلیون بشکه در روز خواهد بود.

جدول ۳-۲: مصرف نفت، فرآورده‌های نفتی و سایر سوخت‌های مایع در مناطق جغرافیایی جهان ۱۹۸۰- ۲۰۴۰ (میلیون بشکه در روز)

Source: U.S Energy Information Administration outlook, 2014