انتقال تجربیات دیگر اساتید با بهره گرفتن از رسانه­های مختلف:
برای انجام این راهکار، پیشنهاد می­ شود تجربیات اساتید باتجربه و دارای تعاملات مستمر با صنعت، به دیگر اساتید از طریق مجله­های تخصصی اساتید دانشگاه، وب­سایت­های مشخص، نرم­افزارهای چندرسانه­ای، برپایی نمایشگاه دستاوردهای اساتید (در صنعت) و غیره انتقالیابد.

(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

اساتید باتجربه می­توانند از طریق این رسانه ­ها تجربیات خود را به اساتید کم­تجربه­تر منتقل کرده و دیدگاه آنها را نسبت به این تعاملات، تغییر دهند
حرکت دادن دانشگاه­ها به سوی نسل سوم دانشگاه­ها (مدل دولت ـ صنعت ـ دانشگاه):
در دانشگاه کارآفرین، دولت، بخشی از بودجۀ تحقیقات را فراهم آورده و قانونگذاری می­ کند؛ و دانشگاه، نتایج تحقیقات خود را تجاری­سازی نموده و نیز بعنوان مرکز رشد از شرکت­های دانش­بنیان تازه­تأسیس حمایت می­ کند تا بتوانند جایگاه مستحکمی در بازار رقابت پیدا نمایند؛ در این دانشگاه­ها به دلیل طراحی سیستم بر پایۀ ارتباط تنگاتنگ با صنعت و هدایت اساتید به این سمت، این مانع و مشکل نیز مرتفع خواهد شد. و این گزینه، پیشنهادی است که می­توان برای رفع این مشکل، ارائه داد.
۲۹ ـ اعضای هیأت علمی، برای کارراهۀ تحقیقاتی خود، برنامه­ ریزی ندارند تا همین موضوع، انگیزه­ای برای برقراری ارتباط با متخصصین صنعت باشد
راهکارها عبارتند از:
حضور صنعتگران در دانشگاه از طرق مختلف:
بری انجام این راهکار، پیشنهاد می­ شود صنعتگران در دانشگاه از طرق مختلف: مانند عضویت صنعتگران چند شرکت مادر در یک منطقه؛ در جلسات مختلف یک یا چند دانشگاه مادر آن منطقه (مثلاً در شورای تدوین چارچوب­های تدریس و پژوهش)؛ عضویت افتخاری آنها بعنوان هیأت علمی؛ یا اعطای بورسیه­های تحصیلی به آنها؛حضور پیدا کنند تا با تعامل بیشتر با استادان مختلف، در این استادان ایده و انگیزه بوجود آید
حضور صنعتگران در دانشگاه، این فرصت را به اساتید کم­تجربه می­دهد تا از این حضور، بهره گرفته و از این افراد اطلاعات زیادی را در مورد واحد صنعتی­ای که در آن فعالیت می­ کنند و نیز نیازهایی که آن واحد صنعتی دارد کسب کنند. بعلاوه می­توانند از طریق این افراد، به آن واحد صنعتی، معرفی شده و در همان زمینه­ای که تخصص نظری دارند و مورد نیاز آن واحد صنعتی است فعالیت کرده و نیاز آن واحد را مرتفع سازند.
ایجاد مراکز انتقال دانش و تکنولوژیو مراکز تحقیقاتی مشترک با صنعت در دانشگاه:
برای انجام این راهکار، پیشنهاد می­ شود مراکز انتقال دانش و تکنولوژیو مراکز تحقیقاتی مشترک در دانشگاه­ های مادر یک منطقه، ایجاد شده و در آن در کنار اساتید باتجربه به همراه صنعتگران مشغول به فعالیت مشترک، از اساتید کم­تجربه نیز بهره برده شود؛ تا در این مراکز، مشغول به فعالیت شده و ایده­ ها و انگیزه­ های لازم را به دست آورند
در این مراکز، اساتید کم­تجربه­تر به کمک اساتید باتجربه در این زمینه، می­توانند مسیر تعاملی خود را یافته و مشارکتی فعال با صنعت داشته باشند.
انتقال تجربیات دیگر اساتید با بهره گرفتن از رسانه­های مختلف:
برای انجام این راهکار، پیشنهاد می­ شود تجربیات اساتید باتجربه و دارای تعاملات مستمر با صنعت، به دیگر اساتید از طریق مجله­های تخصصی اساتید دانشگاه، وب­سایت­های مشخص، نرم­افزارهای چندرسانه­ای، برپایی نمایشگاه دستاوردهای اساتید (در صنعت) و غیره انتقالیابد.
حرکت دادن دانشگاه­ها به سوی نسل سوم دانشگاه­ها (مدل دولت ـ صنعت ـ دانشگاه):
در دانشگاه کارآفرین، دولت، بخشی از بودجۀ تحقیقات را فراهم آورده و قانونگذاری می­ کند؛ و دانشگاه، نتایج تحقیقات خود را تجاری­سازی نموده و نیز بعنوان مرکز رشد از شرکت­های دانش­بنیان تازه­تأسیس حمایت می­ کند تا بتوانند جایگاه مستحکمی در بازار رقابت پیدا نمایند؛ در این دانشگاه­ها به دلیل طراحی سیستم بر پایۀ ارتباط تنگاتنگ با صنعت و هدایت اساتید به این سمت، این مانع و مشکل نیز مرتفع خواهد شد. و این گزینه، پیشنهادی است که می­توان برای رفع این مشکل، ارائه داد.
ساماندهی نظام تحقیقات دانشگاهی و اختصاص قانونمند بخشی از زمان اساتید برای حضور در صنعت:
برای انجام این راهکار، پیشنهاد می­ شود موضوعات پژوهشی در شورایی متشکل از استادان گروه ­های مختلف تحصیلی با همراهی صنعتگران موفق آن منطقه، طبقه ­بندی و اولویت­ بندی شده و استادان، ملزم شوند تا یکی از این موضوعات را برگزینند (و یا موضوع مورد علاقه خود استاد در آن شورا مطرح شده و مورد نیاز بودن آن برای صنعت، بررسی شود)؛ که با این کار به نوعی بخشی از زمان استادان (بصورت هفتگی، ماهانه یا سالانه) برای حضور در بنگاه­های اقتصادی و صنایع بصورت قانونمند اختصاص می­یابد (قانونگذاری توسط وزارت علوم با همکاری وزارت صنعت).
زمانی که نظام تحقیقات دانشگاهی، بر اساس نیاز صنعت و بخش­های مختلف جامعه (کارکردگرایی و نه نظریه­پردازی صرف) شکل گیرد و دانشگاه، در حوزه ­های مختلف (حوزه­ هایی که در آن اقدام به ثبت نام دانشجو نموده است و اساتید آن حوزه، مشغول تدریس و تحقیق در آن زمینه هستند) از صنعت، موضوعات کلی را دریافت کرده و آنها را به کمک اساتید باتجربه زیاد در صنعت، پرداخت نموده و در اختیار اساتید دیگر قرار دهد تا آنها از میان این موضوعات، مسیر تحقیقاتی خود را انتخاب نمایند دیگر تشطط و پراکندگی بی ­معنی و بی­اساس در موضوعات تحقیقی که شاید هیچ کاربردی نیز نداشته باشند اتفاق نمی­افتد.
تغییر رویۀ وزارت علوم در ارزشیابی استادان دانشگاه:
برای انجام این راهکار، پیشنهاد می­ شود از طریق کسر امتیاز استادان فاقد ارتباط با صنعت؛ در نحوۀ اعطای فرصت­های مطالعاتی خارج از کشور و غیره، الزاماتی به وجود آید تا در این موارد، از استادانی که تعامل فعال با صنعت ندارند امتیاز کسر شده و یا به آنها فرصت مطالعاتی خارج از کشور، داده نشود؛ همچنین می­توان از سیاست­های تشویقی برای داشتن تعاملات بیشتر با صنعت (دادن امتیازهای تشویقی پله­ای و صعودی) استفاده نمود تا استادان به داشتن این تعاملات و فعالیت­های جدید راغب شوند.
زمانی که رویه وزارت علوم از رویه فعلی تغییر کرده و رویه­های الزام­آوری را در زمینه ارتباط اساتید با صنعت وضع نماید اساتید برای ارتقای رتبه علمی خود، یا کسب فرصت­های مطالعاتی با شرایط بهتر در کشورهای توسعه ­یافته­تر با هم رقابت کرده و بهبود در تعامل با صنعت را شاهد خواهیم بود.
ب. رتبه ­بندی راهکارها:
در این قسمت، راهکارهای مربوط به هر مانع، تک­تک و بطور جداگانه بررسی خواهد شد.
محاسبات مربوط به راهکارهای مانع شماره ۲۱:
همانگونه که در موارد بالا قابل مشاهده است؛ راهکارهای این مانع عبارتند از:
۱ ـ تدوین استانداردهای تعامل و استفاده از فضای مجازی؛ ۲ ـ ایجاد مراکز انتقال دانش و تکنولوژی و مراکز تحقیقاتی مشترک با صنعت در دانشگاه؛و ۳ ـ حرکت دادن دانشگاه­ها به سوی نسل سوم دانشگاه­ها (مدل دولت ـ صنعت ـ دانشگاه).
بر اساس نتایج توضیح داده شده در فصل چهار، رتبۀ این راهکارها از نظر صاحب­نظران را می­توان چنین ذکر کرد:
جدول ۵ ـ ۳ ـ جدول رتبه ­بندی راهکارهای مانع شماره ۲۱