در مقابل تدابیر ‌پیشگیرانه وضعی- که از آن ها به مثابه یک مسکن و درمان کننده قطعی یا بدتر از آن، صرفاً یک کاهنده درد و البته عامل اصلی کانونهای جرم یاد می شود- از سوی مسئولان مربوطه بیشتر مورد توجه قرار می‌گیرد؛ زیرا میتوان داده های ملموس را از آن استخراج کرده و به عنوان یک گزارش عملکرد به جامعه ارائه کرد. علاوه بر این، گرایش بیشتر به سمت اتخاذ و اجرای تدابیر پیشگیرانه وضعی، از آسان تر بودن دستیابی و دسترسی به داده ها و اطلاعات مربوط به ابزارها و فرصت‌های بالقوه بزهکارانه بزهدیده- مدارانه، نسبت به داده ها و اطلاعات مربوط به انگیزه های بزهکاری نیز ناشی می شود که یک عامل درونی است و حتی پس از ارتکاب جرم نیز، نمی توان به احراز قطعی آن امیدوار بود و عمدتاًً بر پایه اظهارات مرتکب است که در مخدوش بودن اعتبار آن تردیدی نیست. صرفنظر از اینکه نقاط قوت و ضعف هر یک از تدابیر پیشگیرانه مذکور چیست، علوم ‌جرم‌یابی می‌تواند به مثابه یکی از ابزارهای اصلی ارزیابی کارایی و اثر بخشی آن ها مورد توجه قرار گیرد. اما تحقق بیشینه اهداف پیش‌بینی از این ارزیابی، بستگی زیادی به شاخص‌ها و معیارهای گردآوری داده ها و اطلاعات مورد نظر و همچنین شیوه های گردآوری آن ها دارد، به ویژه آنکه نوعاً نمی‌توان آن ها را از مراجع رسمی دست اندرکار و یا مرتبط تهیه کرد. برنامه های پیشگیری از جرم از دل نظریه های پیشگیری از جرم بیرون می‌آیند و نظریه های پیشگیری از جرم نیز، مبتنی بر یک یا چند نظریه مربوط به جرم است. برای مثال، برنامه های بی نظمی در محله های بی سازمان، ثبت اموالی که در معرض سرقت هستند، حک کردن علامت پاکنشدنی روی اموال با ارزش و یا به عبارتی سخت نمودن آماج جرم، از جمله برنامه های پیشگیری می‌باشند که از دل پیشگیری وضعی بیرون می‌آیند. همچنین طرح مقابله با ارازل و اوباش که گاهی به صورت گرداندن آن ها در نقاط مختلف شهر، محل سکونت یا محل شهرت آن ها انجام می شود، ناشی از رویکرد زیست‌شناسی و بیولوژیک نسبت به جرم است. در رویکرد زیست‌شناسی و بیولوژیک، بزهکاری را نوعی بیمار، وقوع جرم را نوعی اختلال در عوامل بیولوژیک می دانند. نتیجه عملی این رویکرد، اعتقاد به غیر ممکن بودن اصلاح و درمان مجرم است؛ زیرا از دیدگاه طرفداران این رویکرد بزهکار، بزهکار به دنیا می‌آید و امکان اصلاح و درمان او وجود ندارد. پس به ناچار باید مجرم را از جامعه طرد نمود تا جامعه در امان باشد. در این رویکرد ریشه ها و عوامل ارتکاب جرم در خود فرد و نه در اجتماع، جستجو می شود(آرام:۱۳۹۰، ۲۳).

فصل سوم: روش شناسی تحقیق

۳-۱-مقدمه:

دستیابی به هدف‌های علم و شناخت علمی ‌میسر نخواهد بود مگر زمانی که با روش درست صورت پذیرد. کسب معلومات نیاز به ابزار، روش و آگاهی دارد و ‌بنابرین‏ هر کس که می‌خواهد بداند، مجهول را کشف کند و بر دامنه معلومات خود بیفزاید لازم است از روش‌های تحقیق آگاهی یافته و فنون کشف واقعیت‌ها و شناخت حقایق را فراگیرد. روش پژوهش یکی از ارکان مهم هر فعالیت پژوهشی به حساب می‌آید. دکارت^[۱] در اثرش تحت عنوان «گفتار و روش» روش را راهی می‌داند که باید به منظور دستیابی به حقیقت در علوم پیمود. در عرف دانش نیز، روش را مجموع شیوه ها و تدابیری دانسته اند که برای شناخت حقیقت و برکناری از لغزش به کار برده می‌شود. لذا ویژگی‌‌های خاصی که هر روش علمی ‌می‌بایستی داشته باشد عبارتنداز: انتظام و عقلانی بودن، روح علمی، واقعیت‌گرایی و شک دستوری. (ساروخانی، ۱۳۷۸، ۲۴).

در این فصل که به روش شناسی تحقیق اختصاص دارد، ابتدا روش تحقیق بیان می‌گردد، آنگاه متغیر‌های مورد مطالعه در این تحقیق، تعریف مفهومی ‌و عملیاتی خواهند شد و پس از مقیاس سازی و تهیه پرسشنامه، سنجش اعتبار و روایی پرسشنامه صورت می‌‌گیرد. سپس نمونه آماری تعیین می‌گردد و همچنین در بخش‌های بعدی این فصل روش و نحوه جمع‌ آوری داده ها، محیط و زمان پژوهش، کد گذاری ‌و استخراج داده ها و شیوه اجرا توضیح داده می‌شود.

۳-۲- روش تحقیق

۳-۲-۱- نوع و روش تحقیق

پژوهش حاضر از نظر نوع و هدف «کاربردی» و از نظر ماهیت «پس رویدادی توصیفی» است. با توجه به ویژگی موضوع مورد بررسی در این پژوهش از روش پیمایشی استفاده می‌شود در این روش پس از مشخص شدن جامعه آماری و جمعیت نمونه با بهره گرفتن از پرسشنامه به جمع‌ آوری اطلاعات پرداخته می‌شود به بیان دیگر روش پیمایشی که عام ترین روش در تحقیقات اجتماعی به شمار می‌آید روشی برای گردآوری داده ها است که درآن از گروه‌‌های معینی از افراد خواسته می‌شود به تعدادی پرسش مشخص پاسخ دهند. این‌ پاسخ‌ها مجموعه اطلاعات تحقیق را تشکیل می‌دهند.

۳-۲-۲- ابزار گردآوری اطلاعات