معصومیان، شعیری و هاشمی(۱۳۹۲)، در پژوهشی با عنوان تاثیر درمان کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی بر کیفیت زندگی بیماران مبتلا به کمر درد مزمن گزارش کردند که درمان کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی (MBSR) منجر به افزایش کیفیت زندگی در گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل شد. مطابق با یافته های پژوهش، درمان کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی(MBSR) منجر به بهبود کیفیت زندگی و به کارگیری راهبردهای کنار آمدن با درد در بیماران مبتلا به کمر درد مزمن می شود.

گل پور چمر کوهی و محمد امینی(۱۳۹۱)، اثربخشی کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی بر بهبود ذهن آگاهی و افزایش ابراز وجود در دانش آموزان مبتلا به اضطراب امتحان گزارش کردند نتایج تحلیل واریانس چند عاملی بر روی تفاضل نمره های پیش آزمون – پس آزمون نشان داد که بین گرو ه های آموزش ذهن آگاهی و گواه در متغیر های ذهن آگاهی و ابراز وجود و اضطراب امتحان تفاوت معنی داری وجود دارد . روش آموزش کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی بر بهبود ذهن آگاهی ، افزایش ابراز وجود و اضطراب امتحان مؤثر بود.

مطهری، احمدی، سلیمانی و بهزاد پور(۱۳۹۱)، در پژوهشی با عنوان اثر بخشی روش ذهن آگاهی بر کاهش استرس زناشویی مادران دارای فرزند مبتلا به نقص توجه – بیش فعالی گزارش کردند نتایج نشان داد که آموزش ذهن آگاهی به طور معناداری بر استرس زناشویی مادران دارای کودکان بیش فعال مؤثر بوده و مادران در گروه آزمایشی کاهش معناداری را در استرس زناشویی نشان دادند. با توجه به یافته های این پژوهش، می توان روش مداخله ای ذهن آگاهی را به عنوان یک روش مؤثر در کاهش استرس زناشویی مادران دارای کودک مبتلا به نقص توجه-بیش فعالی و افزایش سطح سلامت این مادران پیشنهاد داد.

اکبر بگلو و ولی زاده (۱۳۹۰)، پژوهشی با عنوان تنیدگی شغلی و شیوه های سازگاری در پرستاران شاغل در بخش روان بیمارستان رازی تبریز انجام دادند. آنان تمامی پرستاران شاغل در بخش های روان(۷۰ نفر) بیمارستان رازی را به روش سرشماری، انتخاب و مورد مطالعه قرار دادند. آنان گزارش کردند که استفاده از آزمون ویلکاکسون، تفاوت آماری معنی داری را بین دو دسته عوامل تنش زای فیزیکی و روانی- اجتماعی نشان داده است و عوامل تنش زای فیزیکی تنش بیشتری را ایجاد کرده بود. آنان نتیجه گرفتند کاهش تنش علاوه بر این که به نفع کارمندان است بلکه در نهایت به نفع کارفرما و سازمان خواهد بود؛ ‌بنابرین‏ برنامه ریزی به منظور کاهش فرسودگی شغلی که در پاسخ به تنش مزمن ایجاد می شود و آموزش روش های سازگاری امری مهم به نظر می‌رسد.

نجاتی و همکاران(۱۳۹۰)، در پژوهشی با عنوان ذهن آگاهی شاخصی مؤثر در کیفیت زندگی جانبازان نابینا، ۹۳ جانباز نابینای دو چشم در کشور را مورد بررسی قرار دادند. آنان گزارش کردند که ذهن آگاهی با ابعاد نشاط و سلامت روانی در سطح ۰٫۰۱ و با ابعاد درک کلی از سلامتی، ایفای نقش جسمی و ایفای نقش عاطفی در سطح ۰٫۰۵ ارتباط معنی دار داشت و با ابعاد فعالیت فیزیکی، فعالیت اجتماعی و درد جسمی رابطه معنی داری نداشت.

بیرامی و عبدی(۱۳۸۸)، در پژوهشی با عنوان تاثیر آموزش فنون مبتنی بر ذهن آگاهی در کاهش اضطراب امتحان دانش آموزان ۲۲ نفر را به طور تصادفی در دو گروه کنترل و آزمایش جایگذاری کرد و به آموزش فنون مبتنی بر ذهن آگاهی به گروه آزمایش پرداخت. نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که جلسات گروهی آموزش فنون ذهن آگاهی کاهش قابل ملاحظه اضطراب امتحان را در دانش آموزان موجب می شود.

یعقوبیان و پرهیزگار(۱۳۸۱)، در پژوهشی با عنوان بررسی تنیدگی شغلی پرستاران شاغل در بیمارستان های شرق استان مازندران در سال ۱۳۷۸، گزارش کردند که میزان تنیدگی شغلی اکثر(۷۲٫۸۶ درصد) پرستاران شاغل در بیمارستان های شرق استان مازندران در حد متوسط است و بین میزان تنیدگی شغلی و ویژگی های فردی و حرفه ای تنها در دو مورد(نوبت کاری و شغلی و منبع درآمد دیگر) ارتباط معنی داری مشاهده گردید. با توجه به اینکه درصد زیادی از پرستاران دارای حد متوسطی از تنیدگی هستند، راهکارهای مقابله با تنیدگی پیشنهاد می‌گردد.

پیشینه خارجی

خوری و همکاران(۲۰۱۵)، در پژوهشی با عنوان ذهن آگاهی مبتنی بر کاهش استرس در افراد نرمال: فراتحلیل، گزارش کردند که آموزش ذهن آگاهی مبتنی بر کاهش استرس یکی از بهترین روش های آموزش ذهن آگاهی است که منجر به کاهش استرس، اضطراب و افسردگی می شود. این آموزش به افراد می آموزد که شرایط و افکارشان را بدون قضاوت، واکنش و شیوه پذیرش مشاهده کنند.

بااو و همکاران(۲۰۱۵)، در پژوهشی با عنوان خصلت ذهن آگاهی و استرس ادراک شده: نقش هوش هیجانی، تعداد ۳۸۰ نفر از افراد بزرگسال چینی را مورد مطالعه قرار دادند و گزارش کردند که ذهن آگاهی ارتباط مثبت معنی داری با ۴ مؤلفه‌ هوش هیجانی دارد. همچنین ارتباط منفی معنی داری با استرس ادراک شده دارد. نتایج نشان داد تنها مؤلفه‌ های خودتنظیمی و استفاده از هیجان در متغیر هوش هیجانی در رابطه بین ذهن آگاهی و استرس ادراک شده نقش متغیر میانجی را دارد.

پارگانکار، گلدنر، ادرواردز، گلدین، زایمرمن و ترمل^[۵۴](۲۰۱۵)، در پژوهشی با عنوان تاثیر برنامه ذهن آگاهی مبتنی بر کاهش استرس در عملکرد درد قلبی (آنژین) و عروق زنان مبتلا به بیماری های با عروق کرونر گزارش کردند که برنامه ذهن آگاهی مبتنی بر کاهش استرس منجر به کاهش فرکانس درد قلبی(آنژین) و محدودیت های فیزیکی ناشی از درد قلبی می شود. به علاوه منجر به افزایش سلامت روان، کاهش استرس و اضطراب، و افزایش ذهن آگاهی افراد می شود.

ونگ و کنگ^[۵۵](۲۰۱۳)، در پژوهشی با عنوان تاثیر ذهن آگاهی در رضایت زندگی و پریشانی روانی و نقش هوش هیجانی در این رابطه گزارش کردند که بین ذهن آگاهی و رضایت از زندگی ارتباط معنی داری وجود دارد. بین ذهن آگاهی و پریشانی روانی رابطه معنی داری وجود دارد. همچنین هوش هیجانی در ارتباط بین ذهن آگاهی و بهزیستی روان نقش متغیری میانجی را دارد.

تانی، لوتان و برنستین^[۵۶](۲۰۱۲)، در پژوهشی با عنوان پیامدهای آموزش ذهن آگاهی در خلق و خو و آسیب پذیری اضطراب گزارش کردند که آموزش مهارت های ذهن آگاهی به لحاظ آماری و بالینی به طور معنی داری موجب کاهش نشانه های خلق آسیب پذیر و اضطراب می شود.