در خصوص وضعیت طفل در زمان انجام جرم و توانایی یاعدم توانایی وی و انتساب جرم به وی، می توان از نظرات پزشک قانونی استفاده نمود. این امر به عنوان یک اصل و تأسیس حقوقی می‌تواند توسط دادگاه اطفال تجویز گردد.

۱-۱۲-۲-۱-کودکانی که ۱۶ سالگی شان را تمام و ۱۸ سالگی شان را به اتمام نرسانده اند

ماده ۱۱۲ و ۱۱۷ – ۱۱۴ لایحه قانونی جدید کودکان را به عنوان انسان کامل شامل مسئولیت کیفری را مورد قبول قرار داده است، با تطبیق رژیم حقوق جزا بر مسئولین کیفری برخی موارد که انتساب جرم و توانایی فاعل در آن ها مطرح است باید در خصوص قابل اعمال نبودن آن بررسی و پیش‌بینی های لازم صورت گیرد.

۱-۱۲-۲-۲-کودکان صغیر و لال که ۱۶ سالگی شان را به اتمام نرسانده­اند

در بند ۱ ماده ۱۱۸ در خصوص مطابق بودن فعل کودکانی که صغیر و لال هستند و ۱۶ سالگی شان را به اتمام نرسانده اند و کودکانی که ۱۲ سالگی شان را به اتمام نرسانده اند بررسی های لازم صورت گرفته است بدین جهت کودکانی که ۱۲ سالگی شان را به اتمام نرسانده اند فاقد مسئولیت کیفری هستند و به جای آن تدابیر پیشگیرانه برای آن ها معین ‌کرده‌است.

کودکان صغیر و لالی که ۱۶ سالگی شان را تمام و ۱۸ سالگی شان را به اتمام نرسانده اند در بند ۲ ماده ۱۱۸ در خصوص انجام جرم و توانایی انجام فعل کودکانی که ۱۶ سالگی شان را به اتمام رسانده اند و ۱۸ سالگی شان را به اتمام نرسانده اند مسئولیت کیفری برای چنین اطفالی مورد قبول واقع گردیده و تدابیر پیشگیرانه در خصوص آن ها در نظر گرفته شده است.

‌بنابرین‏ در قانون جزای ترکیه مسئولیت و عدم مسئولیت کیفری ‌در مورد اطفال در سنین مختلف توضیح داده شد.

از لحاظ عدم مسئولیت کیفری اطفال تدابیری که پیش‌بینی شده است بر اساس قانون مجازات ترکیه و قانون حمایت از اطفال ترکیه، برای کودکانی که جرم انجام داده است ۱ سال حبس و در برخی موارد مجازات سنگین تر پیش‌بینی شده است و برای این که جرمی سنگین تلقی شود معیار لازم، تکرار آن جرم می‌باشد. البته در این میان برای شناخت سنگینی جرائم ارتکابی اطفال تردیدهایی وجود دارد.

بر اساس چارچوب لایحه قانونی ، معیار مذکور برای مجازات کاملاً مشخص شده است لذا باید تدابیری پیش‌بینی شود که به رشد جسمی و روحی طفل کمک نموده و وی را به جامعه برگرداند. و در برخی از جرائم که شدت جرم وجود دارد باید تدابیر بهتری تعیین شود. به عنوان مثال در مقابل قتل یک انسان که شدت جرم آن کاملاً مشخص است (B.Caner Hacioglu,P240).

۱-۱۲-۲-۳- نقش سن در ارتکاب جرم و بزهکاری کودکان در ترکیه

در بین همه ی فاکتورهای تأثیرگذار بر بزهکاری اطفال و نوجوانان سن قویترین نقش را بعهده دارد. این نظریه که با افزایش سن ارتکاب جرم کمتر می شود، از قدیمی ترین و رایج ترین نظریه های جرم شناسی است. در بسیاری از انواع جرائم، خصوصاًً جرائم جدی مانند سرقت، تجاوز به عنف با افزایش سن سیر نزولی به خود می‌گیرد. میتوان این توزیع سن- جرم را به برهه های مختلف تاریخی و گستره های مختلف جغرافیایی مسکونی تعمیم داد میتوان گفت: نیمی از دستگیر شدگان در عرض یک سال در ترکیه از گروه اطفال و نوجوانان زیر ۲۲ سال می‌باشند. در حالی که ۸ درصد جمعیت ترکیه را جوانان زیر ۱۸ سال تشکیل می‌دهند. یک سوم دستگیر شدگان در جرائم سازمان یافته از این گروهند. میزان دستگیر شدگان با رسیدن به سن سی سالگی رو به کاهش می نهند.

به نظر پرفسور رونا سروزان استاد بزهکاری اطفال و نوجوانان دانشگاه آنکارا جرم نسبت عکس با سن دارد. حتی به نظر او این امر در میان اطفالی که متداولاً مرتکب جرم می‌شوند نیز صادق است. بدین ترتیب تفاوت میان درصد جرائم در بین جوانان منسوب به ‌گروه‌های مختلف در طول حیات ادامه خواهد داشت. باز هم به نظر این استاد انسان‌ها هرچه پیرتر می‌شوند به دلیل کاهش قوای فیزیکی و حرکتی و دلایل مشابه دیگر اشتراک کمتری در جرائم از خود نشان می‌دهند به نظر دکتر تولین گونشن تاکنون پژوهش سیستماتیکی در ادبیات جرم شناسی در رابطه با ارتباط سن و جرم از نظر دوره خاص زمانی و نوع جرم صورت نگرفته است. همچنین در جرائم مالی، دزدی، سرقت خودرو و خرابکاری نیز در دوره بلوغ به نقطه ماکزیمم رسیده و سپس به سرعت رو به کاهش می نهد. البته در جرائمی که اطفال در ترکیه انجام می‌دهند قمار و فاحشگی در سن ۲۱ سالگی از اهمیت فراوانی برخوردار است. همچنین جرائمی که میزان ارتکاب آن ها در سنین جوانی به نقطه اوج می‌رسد و سپس به سرعت رو به نزول می نهد جرائمی مانند: خرابکاری، دزدی های کوچک، سرقت مسلحانه، سرقت خودرو، ضرر زدن به اموال غیر ، می گساری و اعتیاد با افزایش سن درصد ارتکاب چنین جرائمی که ریسک زیاد و سود کمی دارند، کمتر می شود. در مقابل این امر ، نقطه اوج ارتکاب جرائمی که ریسک کمتری دارند ، در سنین بالاتر است. تحقیقات انجام شده در ترکیه نشان می‌دهد که در میان اطفال و نوجوانان سارقین نزدیک ۲۰ سال دارند. مجرمین تجاوز به عنف در سنین اولیه ۲۰ سالگی می‌باشند و اکثر اطفال و نوجوانانی که در دوران بلوغ رفته رفته از والدین خود فاصله گرفته و استقلال عمل پیدا می‌کنند از آنجایی که نمی توانند با منابع موجود نیازهای خود را اداره کنند؛ با همسالان خود آن ها نیز در به دست آوردن پول، الکل و شهرت به مشکل برخورده اند گردهم آمده و راهکارهای جدید بزهکارانه کشف می‌کنند. پژوهش در پراکندگی سنی مجرمین سال‌های ۱۹۸۰ تا ۲۰۰۴ در ترکیه نشان می‌دهد که زنان نسبت به مردان در سنین بالاتری یعنی حدوداً در دوره سنی ۴۰ – ۳۰ بیشترین میزان جرم را مرتکب می‌شوند نتیجتاً در تمامی تحقیقات بعمل آمده شاهد بالا بودن میزان بزهکاری در بین جوانان و کاهش این درصد با افزایش سن خصوصاًً در جرایم حرفه ای و آدم کشی هستیم. قابل توجه است که در ترکیه اکثر نوجوانان تا سن ۲۲ سالگی به جرائمی که شروع کرده‌اند ادامه می‌دهند. همچنین در این سنین بیشترین علتی که باعث ارتکاب جرم می شود در فصل بعدی به طور کامل توضیح داده خواهد شد (Dr.Tulin Gunsen icli,2007,P89).

۱-۱۲-۳- نقش سن در ارتکاب جرم و بزهکاری اطفال و نوجوانان در ایران