شکل ۱-۷ : تاثیرات آنژیوتانسین ۲ روی قلب ۳۵
شکل ۱-۸ : مراحل زنجیره پلی مراز ۴۰
شکل ۱-۹ : ژل الکتروفورز ۴۳
شکل ۱-۱۰ : روش SSCP 46
شکل ۳-۱ : تصویری از الکتروفورز محصول PCR نمونه های مورد مطالعه بر روی ژل آگاروز ۶۵
شکل ۳-۲ : تصویری از آنالیز SSCP روی ژل پلی آکریل آمید ۶۶
شکل ۳-۳ : تشخیص جهش ۴۳۶۰C>T با بهره گرفتن از تکنیک SSCP و تعیین توالی ۶۷
شکل ۳-۴ : تشخیص جهش ۴۵۴۳T>C با بهره گرفتن از تکنیک SSCP و تعیین توالی ۶۷
شکل ۳-۵ : هم ردیفی نوکلئوتید برای تغییر ۴۳۶۰C>T 68

( اینجا فقط تکه ای از متن فایل پایان نامه درج شده است. برای خرید متن کامل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )

شکل ۳-۶ : هم ردیفی نوکلئوتید برای تغییر۴۵۴۳T>C 65
شکل ۳-۷ : هم ردیفی پروتیین برای تغییر T207M 66
شکل ۳-۸ : هم ردیفی پروتیین برای تغییر M268T 66
شکل ۳-۹ : نتیجه Blastn برای جهش ۴۳۶۰C> T همولوگ با حیوان pan paniscus 67
شکل ۳-۱۰ : نتیجه Blastn برای جهش ۴۵۴۳T> C همولوگ با حیوان pan paniscus….. 67
عنوان فهرست جداول صفحه
جدول ۱-۱ : فعالیت های رسپتور نوع یک و دو آنژیوتانسین ۲ ۲۸
جدول ۱-۲ : مواد لازم جهت تهیه ژل SSCP با درصدهای مختلف ۴۵
جدول ۲-۱ : مشخصات بیماران ۵۵
جدول ۲-۲ : مشخصات پرایمر در این مطالعه ۵۹
جدول ۲-۳ : مقدار مواد مورد استفاده در مخلوط PCR در حجم Lµ۲۵ ۶۰
فصل اول:
مقدمه
۱
۱ بیماری­های قلبی:
بر طبق آمار منتشر شده بیماری های قلبی در سال ۲۰۱۲، هر ساله در آمریکا حدود ۷۹۵۰۰۰ نفر با حمله قلبی مجدد (عود کننده) مشاهده می شوند، و در هر ۴۰ ثانیه یک نفر از هر ۱۸ نفر در نتیجه حمله قلبی دچار مرگ می شود. سالانه میلیون ها دلار صرف هزینه های درمان بیماری های قلبی می گردد. اگرچه میزان مرگ و میر در بیماران قلبی کاهش یافته است، اما ظرفیت باقی مانده هنوز هم بالا است (۱).
۲ تعریف آترواسکلروزیس^[۱]:
تصلب شرایین یا سختی رگ ها (آترواسکلروزیس)، یک بیماری عروقی است و نوعی از آرتریواسکلروزیس (Arteriosclerosis) است که با رسوب لیپید و مواد دیگر بر روی دیواره داخلی برخی رگ ها مشخص می گردد. نتیجه این فرایند تشکیل پلاک های فیبری- چربی (آتروما)^[۲] بوده که با افزایش سن رفته رفته زیاد می شود و موجب تنگی رگ و یا دیگر عواقب می گردد (۲).
تصلب شرایین یکی از دلایل عمده مرگ و میر بزرگسالان در جوامع پیشرفته است، به طوری که در ایالات متحده آمریکا به تنهایی سالانه حدود ۱۱۲ میلیارد دلار هزینه در بر دارد (۳) .
آرتریواسکلروز یک اصطلاح کلی برای ضخیم‌شدن و سفتی دیواره شریانی است (تصلب شرایین). یک نوع آرتریواسکلروز، آترواسکلروز است این بیماری در شریانهای بزرگتر ایجاد می‌شود. در این بیماری عروق و رگ‌ها حالت ارتجاعی خود را از دست ‌می‌دهند و قطر عروق تغییر می‌کند. بالا بودن کلسترول خون، فشار خون بالا، عوامل ژنتیک و مصرف سیگار احتمالاً مهم‌ترین عوامل دخیل در ایجاد آترواسکلروز هستند. آترواسکلروز با ایجاد سکته قلبی و مغزی مهم‌ترین عامل مرگ ‌و میر در جوامع غربی است (۳).
آرﺗﺮیواﺳکلروز در ﻣﺮدان ﺷایع ﺗﺮ اﺳﺖ. افزایش میزان پراکسیداسیون لیپیدی از علل اصلی شروع و پیشرفت آرتریواسکلروز محسوب می‌گردد (۳).
۱- ۳ عواملی که در ایجادآترواسکلروزیس^[۳] نقش دارند:
۱-۳-۱ سلول های درگیر در آترواسکلروزیس:
آترواسکلروزیس یک بیماری چند مرحله ای است که با تجمع اندوتلیال محتوی ^[۴]ApoBشروع می شود (۴و۶).
تغییراتی مثل اکسیداسیون و هیدرولاسیون، فعالیت سلول های اندوتلیال را پیش می برد. این سلول ها مواد جاذب ترشح کرده که کموکاین^۳ نامیده می شود که با رسپتور های سطح منوسیت^۴ واکنش می دهند (۴و۶) .منوسیت ها به تنهایی با اینتگرین^۵ ها در سلول های اندوتلیال برهم کنش می دهند. بعد از اتصال، یک مرحله­ توقف اتفاق می افتد و سپس منوسیت ها به فضای زیراندوتلیال وارد می گردند (۴و۶).
ورود منوسیت ها به داخل اندوتلیال با ماکروفاژها متفاوت است. این مرحله با واکنش های ماتریکس داخل سلولی و سایتوکاین هایی مثل فاکتور محرک کلونی ماکروفاژی^[۵]و یکسری فاکتورهای نکروزی توموری^۲ صورت می گیرد (۴و۶).
LDL³ اکسیده، توسط رسپتورهای لاشخوری نوع A (SRA) ^۴ و CD36 در ماکروفاژها برداشت می گردد. استرهای کلسترول در ذرات apoB به کلسترول آزاد ^۵ هیدرولیز می گردد. کلسترول آزاد به داخل شبکه ی آندوپلاسمی رها شده و دوباره با استیل COA استری می گردد و به صورت استرهای کلسترول انتقال می یابد. انتقال هم توسط ACAT1⁶در ماکروفاژها صورت می­گیرد. ACAT1 در شکل گیری سلول های کف آلود^۷ در دیواره­ی شریان و گسترش آترواسکلروزیس شرکت دارد. تشکیل هسته­­های نکروزی و پوشش لیفی مانند^۸، توسط ماکروفاژها باعث آسیب شریان است (۴و۶).
متالوپروتئیناز­های ماتریکسی مشتق شده از ماکروفاژها (MMps)¹⁰ یک خانواده از پروتئین ها هستند که تخریب ماتریکس داخل سلولی (ECM)¹¹، را بر عهده دارند. که نتیجه­ تخریب، جدایی پلاک ها است. البته ماکروفاژها، باعث نازک شدن و افزایش آسیب پذیزی پلاک را از طریق آپوپتوز ^[۶]سلول های ماهیچه ای صاف، که کاهش شمار سلول های ماهیچه ای صاف است را نشان می دهند (۴و۷).
ماکروفاژها هم چنین آپوپتوز را در سلول های ماهیچه ای صاف با ترشح TNF-α ^[۷] و اکسید نیتریک تشدید می کنند. ماکروفاژها با ترشح TNF-β ممکن است مانع سلول های همسایه SMCs ^۳ در القاء سنتز کلاژن شوند. حتی بعد از جدایی پلاک، ماکروفاژها یک نقشی در ترشح فاکتور پروتوترومبیک بافتی^۴ که شکل گیری پلاک را سریع تر می کند بازی می کنند. هسته های نکروزی تولید شده در ترکیب آپوپتوزی، در افزایش تجمع ماکروفاژها نقش دارد. هسته های نکروزی هم چنین در التهاب و ایجاد لخته، جدایی پلاک ها و استرس های فیزیکی روی پوشش لیفی شکل شرکت دارد (۴و۶).
اکنون پذیرفته شده است که آترواسکلروزیس یک بیماری مزمن دیواره شریان است که هر دو سیستم ایمنی در آن درگیر است. سلول های دندریتیک^۵ یک جمعیت متفاوت از سلول ها هستند که از مغز استخوان مشتق شده اند و به طور اختصاصی در به دام انداختن و ارائه آنتی ژن به لنفوسیت های T⁶ نقش دارند. این سلول ها در از بین بردن آنتی ژن های داخل سلولی که با فاگوسیتوز^۷ و اندوسیتوز^۸ با واسطه رسپتور وارد می شوند، کارآمد هستند. سپس این سلول ها قطعه ای از آنتی ژن را نشان می دهند که به MHCII⁹ باند می شود و به وسیله ی سلول های T با CD4⁺ شناسایی می گردد. سلول های دندریتیک یکسری پیام های کمک تحریکی مثلB7-1 یاB7-2 که سلول  های T با ⁺CD4 را تحریک می کند، تولید می کنند. سلول های T و DCs به طور خوشه ای آرایش می یابند که اصولا در مناطق مستعد پلاک قرار دارند (۴و۵).
۱-۳-۲ اکسیداسیون و آترواسکلروزیس
نتیجه اختلال در عملکرد اندوتلیال، ضخامت دیواره ی رگ، در نتیجه رسوب مواد چربی و پلاک ها است (۲۳).
ارتباطی بین فاکتورهای خطر آترواسکلروزیس (ARFs)^[8]و افزایش تولید شریانی ROS² وجود دارد. بیشترین اهمیت این فاکتورها این است که موروثی هستند (۲۳).
ROS وRNS ^۳ باعث آزادسازی سیتوکروم C میتوکندریایی می شود. و مسیرهای مرگ طبیعی را پیش می برند. تولید موضعی RNS ممکن است با آسیب بافت شریانی همراه باشد (۲۳). سطوح بالای ROS در مسیر آپوپتوز طبیعی و آسیب بافتی در وضعیت های پاتوفیزیولوژیکی به عنوان یک قسمت تثبیت کننده پلاک های آترواسکلروزیس به شمار می رود (۲۳).
یک مکانیسم درگیر، در ox- LDL⁴ و NOS⁵ در رویداد آترواسکلروزیس پیشنهاد شده است:
ox-LDL، آزادسازی اینترلوکین ۱ از سلول های اندوتلیال و ماکروفاژها را تحریک می کند به علاوه NO، اتساع عروق^۶ و اثرات سایتوکاین ها و ملکول های چسبنده­ی مرتبط با آترواسکلروزیس را مهار می کند.
ox- LDL اختلال در عملکرد اندوتلیال را ایجاد می کند. رادیکال های اکسیژن ممکن است به طور غیر مستقیم دلیل اختلال در عملکرد اندوتلیال با کاهش NO می باشد (۸و۲۳).
به طور ویژه، سوپراکسیدها ی تولید شده سریع با NO واکنش داده که نتیجه­ آن تشکیل پراکسی نیتریت^[۹] و از دست رفتن فعالیت زیستی NO است (۸و۲۳).
ROS و پراکسی نیتریت می توانند تتراهیدروبیوپترین که کوفاکتور^۲ حساس برای NO سنتاز اندوتلیالی است را اکسید کنند و فعالیت آن را مهار کنند (۸و۲۳).
در رویداد آترواسکلروزیس و ایسکمی قلبی، NO نقش مهمی در جلوگیری از عملکرد نامناسب اندوتلیال بازی می کند و در مقابل رادیکال های اکسیژن محافظت می کند. NOهم چنین از آپوپتوز و اختلال در عملکرد میتوکندریایی جلوگیری می کند (۸و۲۳).
۱-۳-۳ التهاب و استرس های اکسیداتیو:
مطالعات روی سیستم ایمنی و افزایش فشار خون نشان دهنده یک ارتباط نزدیک بین نفوذ سلول  های التهابی و استرس های اکسیداتیو در بافت های قلبی است. در حقیقت یکی از مکانیسم های اصلی در سیستم RAAS که علت بیماری قلبی است، افزایش فشار خون با تولید گونه های اکسیژن فعال است (۲۰و۳۱).
رادیکال های آزاد می توانند با همه ی ملکول های زیستی برهم کنش داشته باشند. شامل لیپیدها، پروتئین ها، نوکلئیک اسید ها، کربوهیدرات ها و اکسید نیتریک (NO) که در رشد وتقسیم سلولی، که ماتریکس سلولی را افزایش می دهد نقش دارد نتایج تولید ROS روی شریان قلبی، آسیب سلولی و اختلال در عملکرد اندوتلیال است (۲۰و۳۱).
اخیر مکانیسم هایی که چگونه، RAAS ^[۱۰] به افزایش ROS کمک می کند مشخص شده است: