۲-۲-۱۲-۲-مدل مفهومی روابط تأمین کننده – خریدار در محیط تجارت الکترونیک
این مدل، روابط متعامل خریدار – تأمین کننده را در محیط تجارت الکترونیک بررسی می کند. طی سال های گذشته روابط خریدار و تأمین کننده با تغییرات بسیاری همراه بوده است به طوری که از روابط کوتاه مدت و محدود به یک سری مشارکت و همکاری های طولانی مدت و تعاملی تغییر نموده است. تجارت الکترونیک نیز تأثیرات عمده ای را در جهت توسعه ی روابط تأمین کننده و خریدار بر عهده داشته است که در مدل مزبور این روابط نشان داده شده است.
سه جزء اصلی تشکیل دهنده ی مدل عبارتند از:
خریداران
تأمین کنندگان
فراهم کنندگان سیستم های اطلاعاتی (ISP^[4])
از ISP ها به عنوان فراهم کنندگان ارتباطات بین دیگر اجزاء یاد می شود. ISP ها با بهره گرفتن از فناوری اطلاعات، امکان برقراری ارتباطات گسترده را میان تأمین کنندگان و خریداران فراهم می نمایند. سه جزء مزبور برای رسیدن به اهدافشان نیازمند همکاری و هماهنگی با دیگر اجزاء می تواند منافعی را به همراه داشته باشد. در این مدل اهداف گروه ها به چند دسته تقسیم شده است:
(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت nefo.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

کاهش هزینه و قیمت
افزایش کیفیت خدمات
افزایش کیفیت توزیع و حمل و نقل
افزایش کیفیت ساخت
افزایش سود
جریان های مختلفی که در این مدل در نظر گرفته شده اند نیز، عبارتند از:
جریان اطلاعات
جریان کالا و خدمات
اطلاعات بازخورد
تأمین کننده، هدفش کمینه کردن هزینه ی کلی و بیشینه کردن کیفیت است. برای خریدار پایین ترین هزینه ی خرید و بیشترین کیفیت به عنوان اهداف اصلی مطرح است. نقش ISP فراهم کردن امکان یک تراکنش توسط خریدار و مصرف کننده است و هدف آن افزایش سوددهی و بیشینه کردن خدمات اطلاعاتی است. ISP به عنوان واسطه عمل می کند و بهبود خدمات و هزینه های آن برای طرفین (خریدار – تأمین کننده) مفید است.
۲-۲-۱۲-۳-مدل ارزیابی تأمین کنندگان با بهره گرفتن از رویکرد Max – Min
مفهوم رویکرد بیشینه- کمینه، کاهش و یا افزایش عملکرد تأمین کنندگان در رابطه با شاخص های تعریف شده توسط خریدار است. این رویکرد با بهره گرفتن از دو مدل برای ارزیابی عملکرد تأمین کنندگان، تأمین کننده برتر را مشخص می کند. مدل اول عملکرد تأمین کننده را کمینه می کند و مدل دوم عملکرد تأمین کننده را بیشینه می کند. ترکیب این دو مدل برای دست یابی به یک شناخت جامع از عملکرد تأمیین کننده به کار می رود. مدل اول نشان دهنده عملکرد ضعیف و مدل دوم بیانگر عملکرد مطلوب تأمین کننده است. در هر مدل یک شاخص بهره وری تعریف می شود. شاخص ها از تقسیم خروجی ها به ورودی ها به دست می آیند. بیشینه کردن و کمینه کردن در هر یک از این مدل ها با بهره گرفتن از برنامه ریزی خطی صورت می گیرد. شاخص های عملکردی مورد نظر خریدار، به صورت محدودیت ها در مدل های برنامه ریزی خطی فرموله می شوند. حداقل و حداکثر شاخص عملکردی که از هر یک از مدل ها به دست می آیند، محدوده ی عملکردی تأمین کننده را نشان می دهند.
۲-۲-۱۲-۴-مدل مشارکت تأمین کنندگان در توسعه ی محصول جدید
مشارکت تأمین کنندگان در فرایند توسعه محصول جدید به یکی از روش های نوین متداول برای بهبود اثربخشی، هزینه های محصول، کیفیت، کارایی و هزینه های توسعه تبدیل شده است.
چگونگی و مقدار مشارکت تأمین کنندگان مختلف یکی از مواردی است که تولیدکننده باید در خصوص آن تصمیم گیری نماید. خصوصاً در مواردی که سازمانی با تعداد زیادی از تأمین کنندگان روبه رو باشد، این تصمیم گیری نیازمند ابزارها و روش های خاص خود می باشد. در مدل حاضر بر اساس مفهوم پورت فولیو یک چارچوب تصمیم گیری برای مشارکت تأمین کنندگان در توسعه محصول جدید ارائه شده است. شمای این پورت فولیو در شکل ۲-۱ نشان داده شده است.
زیاد
توسعه استراتژیک
توسعه
درجه مسئولیت تأمین کننده
توسعه اصلی
توسعه روتین
کم
زیاد
کم
ریسک توسعه
نمودار۲-۱- شمای پورتفولیوی مشارکت تأمین کنندگان
بر اساس دو عامل ریسک توسعه و درجه مسئولیت تأمین کننده برای توسعه ی محصول جدید، چهار حالت برای مشارکت تأمین کنندگان در نظر گرفته شده است. این چهار حالت عبارتند از:
توسعه ی روتین
توسعه
توسعه ی اصلی
توسعه ی استراتژیک
مقدار ریسک توسعه با درجه ی اهمیت، تازگی، جدید بودن و پیچیده بودن محصول جدید ارتباط دارد و درجه ی مسئولیت تأمین کننده با توانایی و مهارت تأمین کننده مرتبط می باشد.
برای پر کردن پورت فولیوی مشارکت تأمین کنندگان باید وضعیت هر تأمین کننده بررسی شود و یکی از چهار حالت برای او در نظر گرفته شود. وضعیت تأمین کننده باید نسبت به دو عامل درجه ی مسئولیت تأمین کننده برای تولید محصول جدید و ریسک توسعه، مشخص گردد. درجه ی مسئولیت تأمین کننده می تواند نسبت به چهار شاخص ویژگی های فنی، طراحی جزئی، طراحی عملی و ویژگی های عملیاتی مشخص شود. پس از مشخص کردن وضعیت تأمین کننده و انتخاب یکی از چهار حالت پورت فولیو، می توان درجه ی مشارکت تأمین کننده را در توسعه ی محصول جدید مشخص کرد.
ویژگی های هر یک از چهار حالت پورت فولیو عبارتند از:
توسعه ی استراتژیک
تأمین کننده شناخت کامل و دقیقی از خواست مشتری ندارد.
روابط بسیار نزدیک و تعاملی است.
تأمین کننده مسئول طراحی کلی است.