مذکر
۲۵۰
۳۰۳۰۵
۵۹۷۳۶
۰۹/۰
مونث
۳۸۰
۳۰۳۹۳
۴۹۴۷۸
با توجه به جدول، بین جنسیت و پرداخت از جیب مراجعه کنندگان به خدمات تشخیصی سرپایی بیمارستان های آموزشی قزوین رابطه معنی دار نبود.
فصل پنجم:
بحث و نتیجه گیری پژوهش
با توجه به نتایج مطالعه، بیمارستان شهید رجایی دارای بالاترین میانگین هزینه های پرداخت از جیب خدمات تشخیصی در بین بیمارستان ها بود. علت افزایش میانگین هزینه های تصویر برداری در بیمارستان شهید رجایی حضور مراجعه کنندگان (بیماران) ناشی از حوادث همچون تصادفات و سوانح دانست که منجر شده در یکبار مراجعه خدمات پیچیده تر و همچنین با تعداد بیشتر دریافت نمایند که این یکی از عوامل افزایش میانگین هزینه ها بوده است . عامل دیگر گران بودن هزینه های، ارائه خدمت سی تی اسکن می باشد که جزء خدمات پرهزینه بخش تصویر برداری بوده است و عامل نهایی تحت پوشش قرار نگرفتن مراجعه کنندگان حاصل از درگیری و نزاع به این بیمارستان می باشد که منجر به افزایش هزینه های پرداخت از جیب شده است. علت کاهش هزینه در بخش تصویر برداری بیمارستان قدس را می توان ساده بودن خدمات از نظر پیچیدگی و تعداد دانست.
هم چنین علل بالا بودن میانگین هزینه های آزمایشگاهی در بیمارستان بوعلی سینا را می توان به دلیل پیچیدگی و تنوع خدمات آزمایشگاهی همچون آزمونهای تیروئیدی و … در این مرکز دانست که در مراکز دیگر ارائه نمی شود. هم چنین علت پایین بودن هزینه های پرداخت از جیب در بیمارستان قدس به دلیل سن مراجعه کنندگان به این مرکز (بیمارستان اطفال ) و هم چنین خدمات کمتر برای این سنین دانست.
( اینجا فقط تکه ای از متن فایل پایان نامه درج شده است. برای خرید متن کامل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )
در مجموع درصد هزینه های پرداخت از جیب آزمایشگاهی و تصویربرداری در بیمارستان های قزوین به ترتیب معادل ۴۵%و ۴۴% بود. مطالعه ای نشان داد در ۹ کشور جنوب شرقی آسیا حداقل ۳۰% از تامین مالی برای سلامت از طریق پرداخت مستقیم از جیب می باشد (موسگرو و همکاران۲۰۰۱) . همچنین میانگین پرداخت از جیب در سال ۲۰۰۱ در جهان حدود ۲۴ درصد بود که در منطقه شرق مدیترانه این مقدار ۴۴ درصد بود (گزارش مدیترانه شرقی)، هم چنین براساس آمار سازمان جهانی بهداشت سهم پرداخت ازجیب از هزینه های سلامت در کشورهای ایران، لبنان، مراکش، مصر و سوریه بین ۵۰ تا ۵۵ درصد و در کشورهای امارات، قطر، بحرین بین ۲۰ تا ۲۵ درصد بود. هم چنین کشور عمان با ۷/۸ درصد کمترین میزان را در خاورمیانه دارا بود(سازمان جهانی بهداشت۲۰۰۰). که مشابه نتایج مطالعه حاضر است.
مطالعات اخیر انجام شده در هند(گارگ و همکاران۲۰۰۹)، گرجستان (گوتسازده و همکاران۲۰۰۹)، چین(یی و همکاران۲۰۰۹)، آمریکا(بنت و همکاران۲۰۱۰) و ترکیه(یاردایم و همکاران۲۰۱۰) نشان داد که هزینه های پرداخت از جیب مستقیم منجر به هزینه های کمرشکن سلامت در خانوار شده و آنها را درمعرض خطر مالی قرار می دهد. این مطالعات همچنین نشان داد اکثریت هزینه های مستقیم پرداخت از جیب که منجر به هزینه های کمرشکن سلامت و در پی آن زایش فقر می شوند مرتبط با بیمارستان ها هستند، بیماری مزمن در آن نقش دارد ، خانواده دارای اعضای مسن و موقعیت خانوار در روستا نیز از عوامل موثر دیگر می باشد. مطالعه حاضر نیز نشان داد، ۴۵ درصد هزینه های آزمایشگاهی و ۴۴درصد از هزینه های تصویربرداری که مربوط به بیمارستان می باشند، پرداخت از جیب بودند واما به لحاظ ارتباط هزینه ها با سن با مطالعه حاضر متفاوت بود.
یافته های تحقیقی در تاجیکستان نشان داد که فاکتورهای مالی به عنوان مهمترین عامل دسترسی به خدمات تشخیصی می باشند که در صورت افزایش این هزینه ها مانعی برای استفاده بیماران از این خدمات خواهد شد(آیه و همکاران۲۰۱۰) . که این امر منجر به کنار کشیدن خانوار از این خدمات و پیچیده تر شدن بیماری آنها می شود.
تغییرات در بخش سلامت هند به افزایش پرداخت های مستقیم از جیب هم در بخش خصوصی و هم در بخش عمومی گرایش داشت ، این افزایش پرداخت مستقیم از جیب بر استفاده خانوار از خدمات سلامت اثرگذار بود . این پرداخت ها هم چنین اثرات مختل کننده ای بر استانداردهای زندگی خانوار هندی می توانست بر جا بگذارد. در غیاب پوشش کامل بیمه ای و اینکه بیشتر از ۵۹ % جامعه هند هیچ پوشش بیمه ای ندارند این مسائل منجر به پرداخت های کمرشکن و گرایش افراد و خانوار به سمت فقر و سقوط به فقر می شود(وگ استاف و همکاران۲۰۰۳، ون دوسلار و همکاران۲۰۰۶) .
در مطالعه ای که با عنوان بررسی هزینه های کمرشکن سلامت با تحلیل اطلاعات ۵۲ کشور توسط زو و همکارانش انجام شد، یافته ها حاکی از آن بود که درصد هزینه های کمرشکن در بین کشورها بسیار متنوع بود ، هزینه های کمرشکن در کشورهای آمریکای لاتین به شدت بالا بود که به علت ۳ مسئله بود: فقر پرداخت های بیمه ای ، توانایی کم افراد برای پرداخت از جیب و در نهایت فراهمی خدمات بهداشتی مرتبط با پرداخت های مستقیم از جیب. نتیجه این که خانوار کم در آمد می بایست در مقابل این هزینه ها حمایت شوند و حمایت مالی بیشتری برای این خانوارها فراهم گردد، سیاستهای حمایتی در این کشورها می بایست مورد توجه قرار گیرد(زو و همکاران۲۰۰۳) که در مطالعه حاضر نیز عامل بیمه و خدمات مرتبط با هزینه های پرداخت از جیب از عوامل افزایش هزینه ها برای خانوار بود.
مطالعه ای نشان داد برای تامین خدمات سلامت ۱۹ درصد افراد مجبور به گرفتن قرض و یا وام می شوند و هم چنین ۱۶ درصد افراد قادر نبودند که هزینه های سلامت خود را تامین نمایند که حاکی از این است که ارائه خدمات، در راستای پرداخت های مستقیم از جیب و هم چنین سهم پایین پیش پرداخت های بیمه ای بوده است . فاکتورهای اصلی مواجه با هزینه های کمرشکن مربوط به بیماری هایی است که منجر به بستری شدن در بیمارستان و همچنین خانوارهایی با افراد دارای بیماری مزمن و وضعیت فقر خانواده باشد(گوتسازده و همکاران۲۰۰۹) ، که در این مطالعه نیز یکی از دلایل مهم در بالا بودن میزان پرداخت از جیب پوشش بیمه ای ناقص و معادل ۷۴ % در مراجعه کنندگان به بیمارستان های آموزشی قزوین بود که نشان داد، ۲۶% افراد فاقد پوشش بیمه ای بودند . طبق گزارش سیمای سلامت و جمعیت در ایران میزان پوشش بیمه ای در شهرقزوین حدود ۸۵ درصد بود که از این مقدار ۵ درصد افراد دو نوع بیمه دارند و همپوشانی صورت گرفته است ، که در نهایت حاکی از آن است که حدود ۲۰ درصد مردم بدون بیمه اند(رشیدیان ۱۳۸۹). هم چنین گزارش بهبهانی حاکی از بیمه نبودن بین ۲۰ تا ۲۵ درصد افراد جامعه بوده است(بهبهانی و همکاران۱۳۸۴)
۷۵ درصد از تامین مالی برای سلامت در کشور نپال از راه پرداخت مستقیم از جیب انجام می شود، در حالی که در ژاپن تنها ۱۱ درصد از منابع تامین مالی سلامت را از طریق پرداخت مستقیم از جیب تامین می شود. در کشورهای نپال ، بنگلادش و سریلانکا بیشترین قسمت تامین مالی سلامت از طریق پرداخت های مستقیم از جیب است. نپال و بنگلادش شدیدا متکی به پرداخت های مستقیم از جیب هستند ، هم چنین در بین کشورهای این منطقه تایوان ، کره و ژاپن پوشش همگانی بیمه اجتماعی دارند(دانل و همکاران۲۰۰۸) . در مطالعه ای که توسط کشاورز در سال ۱۳۸۸ با عنوان برآورد هزینه های پرداخت از جیب برای هزینه های درمان در شهر قزوین انجام شد نتایج حاکی از آن بود که ۵۹ درصد هزینه های پزشکی، پرداخت از جیب بوده است (کشاورز و همکاران۱۳۹۰)که همچون مطالعه حاضر نشان دهنده بالا بودن هزینه های پرداخت از جیب خدمات بیمارستانی است. طبق گزارش بهبهانی در سال ۱۳۸۴ سهم پرداخت بیمار در بخش خصوصی در خدمات تشخیصی بین ۵۰ تا ۵۴ درصد بوده است که در مطالعه حاضر این سهم در بخش دولتی بین ۴۰ تا ۴۵ درصد بوده است.(بهبهانی و همکاران۱۳۸۴)
طبق مطالعه آصف زاده با عنوان ارزیابی وضعیت دریافت خدمات درمانی خانواده ها در شهر تاکستان در سال ۸۷ نتایج نشان داد که بار مراجعه به خدمات تشخیصی در سال ۷/۱ بار بوده است همچنین طبق این مطالعه بار مراجعه به خدمات آزمایشگاهی تقریبا مشابه با بار مراجعه به خدمات تصویربرداری بوده است به طوری که ۳۷ درصد افراد سالانه به آزمایشگاه مراجعه کرده و ۲۹ درصد افراد نیز سالانه به خدمات تصویربرداری(رادیولوژی و سونوگرافی) مراجعه داشته اند(آصف زاده و همکاران۱۳۸۷) که در مطالعه حاضر نیز تعداد نمونه ها به طور مساوی در نظر گرفته شد.
تحقیقی رابطه بین هزینه های پرداخت از جیب سلامت و توانایی پرداخت خانوار سنجیده شد ، که نتایج نشان داد که در صورت افزایش توانایی پرداخت خانوار هزینه های مستقیم از جیب نیز افزایش می یابد که این ارتباط نشان دهنده سیستم صعودی و مطلوب تامین مالی سلامت می باشد(چادوری۲۰۰۸) .
بیمه سلامت ملی ( سگرو پاپولار) در مکزیک تلاشی به عنوان اصلاحات جامع سلامت برای فراهم کردن حمایت مالی در بخش سلامت بر فقیر ترین بخش جمعیت بود. هدف روشن برنامه سگرو پاپولار حمایت مالی از افراد فقیر و خانوارهای بدون پوشش بیمه ای در نظام سلامت بود و این برنامه اهداف زیر را دنبال می کرد : حمایت از خانوار فقیر در برابر هزینه های کمرشکن سلامت ، کاهش اثرات فقر زایی هزینه های کمرشکن ، دسترسی همگانی و کافی به خدمات ثانویه و ثالثیه(فرانک۲۰۰۶) . استفاده از این حمایتها و سیاست ها درجهت کاهش پرداخت های مستقیم از جیب بود.
در سال ۲۰۰۲ شواهدحاکی از آن بود که هزینه های مرتبط با سلامت برای خانوارهای فقیر روستایی به خصوص برای افراد مسن بالای ۶۰ سال و زنان حامله در حال افزایش است(تورس و همکاران۲۰۰۳، کناول و همکاران۲۰۰۵ ،سسماء و
[یکشنبه 1400-09-28] [ 11:54:00 ب.ظ ]
|