جدول ۲ – ۱ – ۱٫ اصول نه گانه پایداری و مسئولیت پذیری سازمانی

اخلاقیات

شرکت استانداردها و اقدامات اخلاقی را در رابطه با تمام ذی نفعان ، ایجاد ، ترویج ،کنترل و حفظ می‌کند .

نظام راهبری

شرکت تمام منابع خود را به طور اثر بخش و با وجدان مدیریت می‌کند . وظیفه امانت داری هیئت مدیره و مدیران نسبت به منافع تمام ذی‌نفعان به رسمیت شناخته می‌شود .

شفافیت

شرکت از طریق ارائه به موقع اطلاعات ‌در مورد محصولات ، خدمات و فعالیت‌هایش اتخاذ تصمیماتی آگاهانه را برای ذی نفعان امکان پذیر می‌کند .

روابط کسب وکار

شرکت ، تجارتی منصفانه را با تامین کنندگان ، توزیع کنندگان و شرکایش در پیش می‌گیرد .

بازگشت مالی

شرکت از طریق نرخ رقابتی بازگشت سرمایه و حفاظت از دارایی‌ها ، به جبران خدمات تامین کنندگان سرمایه می‌پردازد .

مشارکت در جوامع/توسعه اقتصادی

شرکت روابط دو جانبه ای را با جامعه محلی محل فعالیت خود توسعه می‌دهد و در آن به فرهنگ ، بستر اجتماعی و نیازهای آن جامعه توجه می‌کند .

ارزش محصولات و خدمات

شرکت به نیازها ، آمال و حقوق مشتریان خود احترام گذاشته و تلاش می‌کند که بیشترین ارزش محصولات و خدمات را ارائه نماید .

اقدامات استخدامی

شرکت در برنامه های مدیریت منابع انسانی مشارکت داشته و توسعه حرفه ای کارکنان ، تنوع و توانمند سازی را ترویج می‌کند .

حفاظت از محیط زیست

شرکت برای حفاظت و احیای محیط زیست تلاش می‌کند و از طریق محصولات ، خدمات ،

فرایند ها و سایر فعالیت‌هایش به ترویج توسعه پایدار می پردازد .

۱٫اخلاقیات^[۱۹]

شرکت‌های اخلاقی استانداردها و اقداماتی منصفانه و صادقانه را در قبال ذی نفعان شرکت ایجاد، ترویج و تثبیت می‌کنند و اتخاذ چنین رویکردی را نیز میان سایر ذی‌نفعان (از جمله شرکای کسب وکار ، توزیع‌کنندگان و تامین‌کنندگان) ترغیب می‌نمایند. برای تبعیت از این اصل، شرکت باید بر حقوق بشر و داشتن تنوع در محیط کار تأکید نماید تا اطمینان حاصل کند که با کارکنان به طور مناسبی رفتار می‌شود. شرکت‌های اخلاقی استانداردهای رفتاری سطح بالایی را در قبال تمام کارکنان و ارگان‌ها تدوین می‌کنند و سیستم‌های اثر‌بخشی را برای کنترل، ارزیابی و گزارش‌دهی ‌در مورد نحوه انجام کسب و کار به کار می‌گیرند. همچنین گزارش کردن خشونت‌های اخلاقی به مقامات ذی‌صلاح ترویج می‌گردد . شرکت‌های اخلاقی به تدوین نظام نامه های مربوطه پرداخته، برنامه های آموزش اخلاقیات را اجرا می‌کنند و برنامه های بین‌المللی حقوق بشر را به رسمیت می‌شناسند (Belz et al , 2012,p:35 ) .

۲٫ نظام راهبری^[۲۰]

این اصل انعکاس تعهد به مدیریت اثربخش و با وجدان تمام منابع است و مسئولیت امانتداری هیئت مدیره و مدیران شرکت را برای تمرکز بر منافع تمام ذی‌نفعان به رسمیت می‌شمرد. این وظیفه دارای اهمیت اولیه است و بر منافع و علایق مدیریت ارجحیت دارد. شرکت از فعالیت منصفانه تبعیت کرده و تلاش می‌کند که سرمایه مالی و انسانی را تقویت کرده و آن را با منافع تمام ذی‌نفعان متعادل نماید. شرکت دستیابی به مأموریت‌ خود را همراه با توجه به نیازهای ذی‌نفعان گوناگون دنبال می‌کند . مأموریت‌ شرکت باید به طور روشن بیان شده و کاملا درک شود و در آن منافع کلیه ذی‌نفعان به رسمیت شناخته شود. معیارهای استراتژی و عملکرد شرکت بایستی متناسب با مأموریت‌ آن تعیین شوند. مأموریت‌، استراتژی، خط مشی‌ها، اقدامات و رویه‌ها باید به طور روشن و کامل به اطلاع کارکنان برسند. فرایندهای تصمیم‌گیری در شرکت، کاملاً در برگیرنده این اصل است .

شرکت‌هایی که به اصل نظام راهبردی توجه می‌کنند به ارزیابی عملکرد مالی و غیرمالی مدیر عامل و مدیران ارشد پرداخته و ساختار هیئت مدیره آن ها نماینده طیف گوناگونی از دیدگاه‌های ذی‌نفعان است (Belz et al, 2012, p: 38).

۳٫شفافیت^[۲۱]

درحالی که اصل نظام راهبردی به مسائل مدیریت داخلی شرکت مرتبط می‌شود ، اصل شفافیت به انتشار اطلاعات برای ذی‌نفعان شرکت ارتباط دارد. شرکت‌های شفاف از طریق ارتباطاتی باز و منصفانه ، به افشای کامل اطلاعات ‌در مورد عملکرد گذشته، حال و در صورت امکان آتی شرکت، به سرمایه گذاران و وام دهندگان فعلی و بالقوه می‌پردازند .

شرکت‌های شفاف ذی‌نفعان خود را به طور گسترده ای به رسمیت می‌شناسند . شرکت‌هایی که ‌به این اصل توجه می‌کنند نسبت به ذی‌نفعان داخلی و بیرونی خود پاسخگو هستند و هم نیازهای اطلاعاتی و هم نگرانی‌های آن ها ‌در مورد تأثیر فعالیت شرکت بر زندگی آن ها را درک می‌کنند (Toffel, 2003) .

۴٫ روابط کسب وکار^[۲۲]

شرکت‌ها باید از طریق برخورد با تامین کنندگان خود به عنوان شرکایی ارزشمند و بلند مدت، دعوت به همکاری و مشارکت نیروهای با استعداد آن ها، دریافت ایده ها و نظراتشان و جلب وفاداری این شرکا به ایجاد روابطی دو جانبه با آن ها دست بزنند. شرکت‌ها بر ایجاد روابط بلند مدت با ثبات با تامین‌کنندگان ، به شرط کیفیت، عملکرد و رقابت پذیری صحه می‌گذارند . شرکت‌ها به انتخاب تامین‌کنندگان، توزیع کنندگان، شرکای سرمایه‌گذاری مشترک، شرکت‌های تحت لیسانس و سایر شرکای کسب وکار ، نه فقط بر اساس قیمت و کیفیت بلکه بر اساس عملکرد اجتماعی ، اخلاقی و زیست محیطی دست می‌زنند . شرکت‌هایی که ‌به این اصل متعهد هستند، اهداف مشخصی را برای همکاری با کسب ‌و کارهای بومی ، محروم و یا تحت مالکیت گروه‌های اقلیت، تعیین می‌کنند . همچنین آن ها از قدرت خرید خود استفاده می‌کنند تا تأمین‌کنندگان را ترغیب به بهبود اقدامات اجتماعی و زیست محیطی خود نمایند (Toffel, 2003) .

۵٫ بازگشت مالی برای سرمایه گذاران و وام دهندگان

شرکت‌ها از طریق نرخ رقابتی بازگشت سرمایه‌گذاری و حفاظت از دارایی‌هایشان، به جبران سرمایه تأمین شده ‌از طرف‌ سرمایه‌گذاران و وام دهندگان می‌پردازند . استراتژی‌های شرکت، ترغیب کننده رشد و تقویت کننده ارزش بلند مدت برای سهام‌داران می‌باشد. باید منافع و علایق سرمایه‌گذاران و وام دهندگان شناسایی شوند و لازم است که شرکت مکانیزم‌های رسمی را برای تسهیل گفتگوی مداوم با سرمایه‌گذارانش ایجاد کند. اگرچه بهبود نتایج مالی ماحصل طبیعی خلق ارزش برای مشتریان، کارکنان و سایر ذی‌نفعان است با این حال شرکت متعهد به ایجاد تعادل میان منافع و علایق تمامی ذی‌نفعان خود می‌باشد (Belz et al, 2012, p: 40) .

۶٫ مشارکت در جوامع محلی و توسعه اقتصادی^[۲۳]