جامعه به وسیله دسترسی به گروهی از مغازه ها که توانایی تدارک امکانات بیشتری را فراهم می کند، شکل می گیرد. تنوع و انتخاب فروشگاه ها که در گوشه و کنار سایت قرار می گیرند؛ سبب تقویت کسب و کار مغازه ها، حمایت از اقتصاد محلی و ترویج ادغام اجتماعی جمعیت موجود و جدید می شود. (Chris Manning, 2007)

فضاهای عمومی برای ملاقات و گردهمایی

(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

استراتژی ها نیاز به فضایی را که ساکنان، بتوانند گرد هم جمع شده و همدیگر را ملاقات کنند افزایش می دهد. فعالیت های اجتماعی محله، تعامل اجتماعی و فعالیت های فرهنگی را تشویق می کند، که برای رفاه اجتماعی در جوامع جدید ضروری است. این نیازها از طریق راه های زیر اتفاق و پیشنهاد می شود:
آرایش فضای باز در مناطق بیرونی، برای اینکه مردم به طور غیر رسمی در اطراف فعالیت های محلی چون کباب درست کردن یا بازی کودکان گرد هم بیایند و منطقه هایی را برای فعالیت های اجتماعی و گردهمایی گروهی در بخش هایی از پارک و در فضای باز در نظر بگیرند.
با ایجاد یک شخصیت قابل شناسایی و حس تعلق به فضای باز می توان، یک نقطه کانونی اجتماعی که مردم را تشویق به گردهمایی برای فعالیت های اجتماعی بزرگتر کند، پیراسته نمود. ارائه تجهیزات زمین بازی با کیفیت در فضای عمومی کمک به این اتفاق کرده و یک مرکز جمعی برای خدمت به جمعیت تحت پوشش را به شرح زیر عنوان می دارد:
ارائه یک مرکز اجتماعی بر مبنای مشارکت های مالی از اجتماعی بزرگ.
پشتیبانی از ادغام اجتماعی جمعیت موجود و جدید،
ارائه یک فضای باز پایدار که نزدیک به مرکز جمعی است. ارائه یک پارک اجتماعی برای فعالیت های مکمل یکدیگر و رویدادهای اجتماعی در فضای باز. (Chris Manning, 2007)
پیشنهاد یک مرکز که در وهله اول برای فعالیت های محلی، گروه ها و برنامه ها ارائه شود.
در نظر گرفتن یک بخش تجاری به سایت (به عنوان مثال یک کافه)، برای ارائه کمک همیشگی به جریان تولید درآمد، برای حمایت از مدیریت و نگهداری از مرکز اجتماعی در نظر گرفته شود.

فرصت های تفریحی برای جوانان و ساکنین
ارزیابی اجتماعی ناشی از نیاز های بالقوه در جهت فراهم آوردن تجهیزات تفریحی و امکانات سرگرمی برای نیازهای منطقه گسترده تر در نظر گرفته می شود که این امکانات از طریق تجهیزات و فضاهای باز منطقه در داخل پارک شکل می گیرند. امکانات بالقوه در حوزه ی ورزشی عبارتند از:
سالن ورزشی سرپوشیده که برای فعالیت فرهنگی و ورزشی مورد استفاده قرار می گیرد.
عرصه های چند منظوره مناسب برای نت بال، بسکتبال و تنیس
زمین های فوتبال
باربیکیو و امکانات پیک نیک.
مناطق بیشتری در پارک ها فقط در جبهه جنوبی محوطه های مسکونی، فضای مناسبی برای رویدادهای بزرگ ارائه خواهد داد، برای فعالیت در فضای باز همچون پرواز بادبادک ها یا ساختن هواپیما که برای تفریحات انفعالی (غیر مستقیم) صورت می گیرد. ارتباط امکانات با شبکه ای از مسیرها و پیاده روها برقرار باشد. ارائه فرصت هایی برای دوچرخه سواری، اسکیت و اسکیت بورد، همچنین پیاده روی و آهسته دویدن.
با توجه به اینکه طیف وسیعی از فرصت های تفریحی در درون پارک ها ارائه می شود، محوطه های مسکونی در پرداختن به نیازهای تفریحی ساکنان محلی به جای رفع کمبودهای موجود در منطقه ای گسترده تر تمرکز دارند. (Chris Manning, 2007)
فضاهایی برای فعالیت های خانوادگی، بازی های رسمی، اجتماعات و باربیکیو.
معابر و مسیرهای پیاده روی و دوچرخه سواری.
مناطق تفریحی منفعل (Passive) برای آرامش و تفکر.
مکان هایی برای جوانان تا معاشرت و گردهمایی در میان آنها بر مبنای نظارت خوب و تمرکز برای فعالیت هایی صورت بگیرد. جمعیت مسکونی نمی خواهد به اندازه کافی بزرگ باشد که شایستگی ارائه امکانات ورزشی برای فعالیت های تفریحی، به خصوص در مقیاس پارک ها را داشته باشد. محوطه های مسکونی شامل فضای بازی است که تنها محلی برای تفریح و سرگرمی غیر مستقیم را ارائه می دهد. از دیدگاه برنامه ریزی اجتماعی، ملاحظاتی که در مراحل برنامه ریزی باید توجه داشت عبارتند از:
ارائه طیف وسیعی از پارک ها در اندازه و سبک های مختلف برای رفع نیازهای محله برای تنوع فرصت هایی در خلق تفریح و سرگرمی.
توجه به ارائه فضاها و آرایش مناسب به نیازهای جوانان در توسعه زندگی؛ این فضا شامل ملاقات و معاشرت می شود که تاثیر بر خانه های مجاور ندارد، و امکانات تفریحی که تمرکز بر روی جمعیت را ارائه می دهد «چیزی برای انجام دادن جوانان». در رفع نیازهای تفریحی جوانان، آنچه که مهم است، پیاده روی امن و مناسب و دسترسی به دوچرخه سواری، تنوعی از امکانات تفریحی و ورزشی را در نزدیکی پارک ارائه دهد که در آن بخش عمده ای از نیازهای جوانان ممکن است ارضا شود.
اهمیت نظارت غیر مستقیم بر فعالیت های موجود در مناطق، از جمله زمین های بازی، مسیرهای پیاده روی برای اطمینان از امنیت و ایمنی آنها.
به رسمیت شناختن پیاده روی به عنوان بزرگترین فعالیت بزرگسالان است و یک شبکه از مسیرها و خطوط را از طریق توسعه ای که فضاهای باز و نقاط دسترسی عمده را به هم متصل می کند، شکل می گیرد. (Chris Manning, 2007)
گنجاندن امکانات رفاهی به منظور تشویق برای استفاده از فضاهای باز اجتماعی مانند صندلی، سایه، باربیکیو، میزهای پیک نیک، توالت و آب.
بیشتر فضاهای رسمی اجتماعی که در مناطقی از فضاهای باز برای رویدادهای اجتماعی شکل می گیرند و تجمعات و کمک به ایجاد یک نقطه کانونی شکل می گیرد.

مهدکودک برای کودکان زیر ۴ سال
جمعیت مسکونی در درجه اول از خانواده هایی تشکیل می شود که کودکان را در بر می گیرد، که نیازهای آنها شامل موارد زیر است:
پارک های ایمن و زمین های بازی برای کودکان در مسافت پیاده روی تا خانه و ارائه بازی های نرم و تجهیزات بازی ثابت برای کودکان زیر ۵ سال و بازی های ماجراجویانه برای کودکان زیر ۱۰ سال. (Chris Manning, 2007)
ارائه فرصت برای گروه های سنی مختلف و چالش های مختلف و تجهیزاتی برای بچه ها.

ارتقاء ایمنی و امنیت
نگرانی در مورد ایمنی و امنیت بر روی همسایگی ها در مناطق مسکونی وجود دارد و با سطح بالایی از ضرر اجتماعی، جرم و جنایت، رفتار ضد اجتماعی و بیکاری جوانان همراه می شود. بهبود ایمنی و امنیت، که هر دو حوزه عمومی و اطراف خانه را شامل می شود؛ برای ارتقاء ایمنی و امنیت در مفهوم طرح شرایط زیر باید لحاظ شود:
طراحی خیابانی که حداکثر مراقبت از جاده در آن صورت گرفته و از طریق ترافیک به ارتقای خیابان های فعال تشویق کند - به عنوان مثال جاده های طولانی راست با حداقل منحنی و بدون هیچ کوچه بن بستی صورت بگیرد.
همه فضاهای باز و مناطق حوزه عمومی می توانند توسط خانه ها و محدودیت هایی چون خیابان های عمومی به نظارت های غیر مستقیم دست یابند. جزییات طراحی در ارتقای ایمنی و امنیت شامل موارد زیر است:
ارتقا خیابان های فعال که تشویق کننده استفاده از پیاده رو باشد. با فراهم کردن پیاده روها در دو طرف که به شبکه های گسترده معابر و ارائه مسیرهای دوچرخه و درختان سایه دار مرتبط باشد.
تشویق برای ویژگی های طراحی مسکن که نظارت بر خیابان، پیاده رو و جلوی باغ را ارتقا دهد، برای مثال تمام خانه ها در خیابان، ورودی های اصلی و نمای ساختمان شامل پنجره هایی باشد که از یک اتاق مسکونی، قابل نظارت باشد.
گنجاندن ویژگی هایی از قبیل ایوان ها و بالکن ها، نرده های جلویی به منظور تعریف مرز بین قلمروی خصوصی و عمومی شکل بگیرد.
حصول اطمینان از ایمنی و امنیت در طراحی؛ هر راه و پارکینگ ها به وسیله نظارت از طریق خانه های مجاور، آن را به مکانی فعال تبدیل کند.
ارتقاء امنیت و ایمنی با استراتژی های که در طراحی و محوطه سازی ارائه می شود، به عنوان مثال:
کاشت درختان خیابانی، نظارت خوب بصری را قادر می سازد.
مسیر عابر پیاده در پارک ها در امتداد نمای ساختمان ها شکل بگیرد.
مسیرها از طریق پارک های گسترده و به خوبی روشن، با ورودی گسترده و روشنایی مناسب، نظارت بصری از جاده را افزایش می دهد.
مسیرها در طول راهروهای حفاظت شده باید، برای اطمینان از مسیرهای که فرصت های پنهان شدن را به حداقل برساند، شکل بگیرد.
از جمله عوامل بازدارنده مناسب، نبود دسترسی اتومبیل ها و موتورسیکلت ها به مسیرهای عابر پیاده از طریق فضای باز و راهروهای حفاظت شده است.
علامت ها در این محیط باید کاربران را برای تعیین مسیرهای دسترسی کمک کند و بازدید کنندگان را مطمئن کند که در حفظ حریم خصوصی و امنیتیشان بی تاثیر نیست.
طراحی باید بین مناطق عمومی و خصوصی تمایز قایل شود و در دادن پیام های واضح و روشن، در مورد دسترسی عمومی به فضا بدهد (Chris Manning, 2007).