در گذشته دزدان دریایی برای انجام عملیات دزدی دریایی دست به ربودن کشتی های حامل کالاهای تجاری می زدند .

“کشتی مادر” قادر است تا از مسافت بسیار دوری نسبت به حمایت قایق های تندرو وکوچک دزدان دریایی که در صدد حمله به شناور های بی توجه به حرکات این قایق های کوچک ، در حال عبور از مسیر عبور تجاری خود در منطقه هستند ، اقدام و عملیات دزدی دریایی را انجام دهد . (Lbid,22)

بسیاری از حملات از فاصله بیش از ۱۰۰۰ مایل دریایی از سواحل سومالی (بین غرب هند و جنوب سواحل در اقیانوس هند) اتفاق افتاده است . همچنین این دزدان به کشتی هایی که نزدیک سواحل تانزانیا ، کنیا ، سومالی ، یمن و عمان بودند نیز حمله کردند . فرماندهان کشتی آگاهند که تلاش ها برای حمله در و محدوده مشکوک به حمله دزدان دریایی جهت دزدی دریایی ، از منتهی الیه ۷۶ درجه شرقی و در منتهی الیه ۲۶ درجه شمالی و ۲۲ درجه جنوبی (فقط جنوب و تنگه هرمز) اتفاق می افتد ، ‌بنابرین‏ در صورت امکان بایستی کنترل دقیق و کامل روی همه قایق های کوچک ،
لنج ها و شناورهای صیادی انجام شود . (Lbid,22)

کنترل ۲۴ ساعته رادارها نیز بایستی در تمام طول شبانه روز بدون وقفه و در تمام طول زمان عبور از آب های مسیر تردد در این منطقه انجام شود . مشاهده بموقع و مهمتر از آن اندازه گیری و تخمین درست فاصله آن ها ، و توجه داشتن به اخطار و هشدار برای ورود ‌به این مناطق به فرماندهان برای فرار ، افزایش سرعت بموقع ، درخواست کمک و همچنین درگیر شدن با دزدان دریایی به خوبی آگاهی داده تا تصمیم گیری درست و بموقع انجام شود . (Lbid,22-23)

استفاده از موانع ورود به کشتی نظیر استفاده از پوشش سیم خاردار نیز به ‌عنوان مانعی در برابر ورود دزدان دریایی محسوب می شود ( حسینی ، ۱۳۸۸، ۱۶۰) و استفاده پمپ آب روی عرشه برای پاشش آب از روی عرشه و نرده شناور به دریا جهت ایجاد مانع ورود و افزایش کنترل روی عرشه از دیگر راهکارهای مواجهه برای جلوگیری از ورود دزدان دریایی می‌باشد

(BMPS4, August2011,ISBN: 978 1 85609 505 1, pages 28-33 )

۲-۹ سایر راهکار ها

۲-۹-۱ مقابله انفرادی کشور ها و دفاع از محمولات بدون کمک نیرو های چند ملیتی و یا کشور های دیگر

بعضی از کشور ها به تنهایی اقدام به اعزام نیرو و ناوگانهای جنگی خود برای حراست از مال التجاره کشتی های حمل کالای کشور خود نمودند که یکی از نمونه های آن ها را می توان کشور عزیزمان جمهوری اسلامی ایران دانست .

جمهوری اسلامی ایران در ۲۰ دسامبر ۲۰۰۸، اعلام کرد که ناو جنگی خود را به منظور گشت زنی در آب های خلیج عدن و حفاظت از کشتی های باری ایرانی ‌به این منطقه اعزام خواهد کرد (نظافت، ۱۳۸۸،۲۵۴)

کشور جمهوری اسلامی ایران به دلیل تحریم ها و نگرانی از عدم توجه مناسب و یا عدم پشتیبانی نیرو های بین‌المللی از کشتی های حامل کالا های ایرانی اقدام به اعزام ، گروه عملیات ویژه نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران، شامل ناو خارک و ناوشکن جنگی سبلان جهت حضور در خلیج عدن نمود (تابناک،۳۰ مهر ۱۳۸۹)

۲-۹-۲ حرکت با چراغ خاموش

بعضی از کشتی ها برای فرار از خطر دزدی دریایی در شب با چراغ خاموش در شب حرکت
می‌کنند متاسفانه این راهکار چندان مؤثر نیست زیرا همیشه دزدی های دریایی در شب اتفاق
نمی افتد و حملات دزدان دریایی در روز به شدت افزایش یافته است همچنین حرکت با چراغ خاموش ریسک تصادم را افزایش می‌دهد(MunichRe,2009,9)

۲-۹-۳ تغییر مسیر حرکت به ‌عنوان یک راهکار

رشد دزدی دریایی سبب افزایش هزینه های حمل و بیمه خواهد شد بعضی از شرکت های کشتیرانی برای جلوگیری از خطر دزدی دریایی اقدام پیشگیرانه را برگزیده و مسیر حرکت خود از خلیج عدن را تغییر داده و به سمت دماغه امیدنیک حرکت می نمایند که این تغییر مسیر سبب ایجاد هزینه مازاد حمل و نقل کالا می شود و در نهایت قیمت تمام شده کالا نیز افزایش می‌یابد. (Alianz , 2009,8)

در حقیقت بعضی از کشورهای اروپایی ، به دلیل عدم اطمینان، مسیر دیگری را انتخاب می‌کنند. آن ها به روش بازمانده از “واسکو دی گاما” کشتی های خود را با هزینه ای سنگین و راهی طولانی از جنوبی ترین نقطه آفریقا به سواحل شرق آفریقا می‌فرستند تا از طریق دماغه نیک، راهی آسیا، سرزمین ابریشم، ادویه و میوه های منطقه ای کنند. راهی که توسط فردیناند دو لیسبس و با طرح کانال سوئز باز شد، اماحساب سومالیایی ها را نکرده بود. (حسینی،۱۳۸۸،۱۲۱) بعبارتی حتی از این مسیر نیز بایستی مراقب دزدان دریایی سومالیایی باشند.

۲-۱۰ بخش هفتم : وضعیت دزدی دریایی در حال حاضر

متاسفانه با وجود گشت زنی گسترده در سواحل سومالی، معضل دزدی دریایی هنوز بر طرف نشده است. دلیل این امر عدم تمایل کشورهایی که در منطقه به گشت زنی می پردازند نسبت به محاکمه دزدان دریایی می‌باشد. اینان از صلاحیت جهانی تعقیب و محاکمه دزدان دریایی استفاده نمی کنند و دزدان دریایی را یا رها می‌کنند و یا برای محاکمه به کشورهای ثالث می‌فرستند.(موسوی،۱۳۹۰،۳۸۷)

همان گونه که قبلا نیز اشاره شد، دفتر دریانوردی بین‌المللی و ده سازمان دیگر اقدام به انتشار “راهنمای” ۱۴ صفحه ای با عنوان بهترین شیوه مدیریت پرهیز”^[۴۶] از دزدی دریایی در خلیج عدن و سواحل سومالی نمودند.

این راهنما با توجه به برخورد سیستم قضایی با دزدی دریایی به دلایل زیر کاملا موفق نبوده است:

۱-اختیار قانونی تعقیب دزدان دریایی وجود نداشته است.

۲-عدم وجود جرائم تعریف شده و مشخص برای دزدی دریایی

۳-برائت و آزادسازی دزدان دریایی در خشکی به جهت حفظ حقوق متهم در دفاع از خود

۴-عدم وجود مستندات قانونی

۵-دزدی دریایی به عنوان «جرائم کوچک» که اختیار قانونی تعقیب در آن ها مشخص نشده است شناخته می شود.

۶-هزینه اقدامات قانونی(Munich Re,2009,15)

شورای امنیت سازمان ملل در ۲۷ آوریل ۲۰۱۰ به اتفاق آرای قطعنامه ۱۹۱۸ را تصویب و در آن بر این امر که عدم محاکمه افرادی که مسئول دزدی دریایی و حمله مسلحانه در سواحل سومالی هستند، تلاش های ضد دزدی دریایی را بی ثمر می کند، تأکید نموده است و از تمام دولت ها، خصوصاًً دولت های منطقه می‌خواهد که دزدی دریایی را در قوانین داخلی خود جرم انگاری نموده، به تعقیب و مجازات دزدان دریایی که در آب های سومالی دستگیر می‌شوند بپردازند. (موسوی،۱۳۹۰،۳۸۷)

در ۲۶ ژوئن ۲۰۱۰ دبیر کل سازمان ملل گزارش خود را به شورای امنیت ارائه نمود. در این گزارش
۷ گزینه پیشنهاد شده بود که به شرح زیرند:

«گزینه اول:افزایش کمک و مساعدت سازمان ملل به دولت های منطقه ای به منظور محاکمه و زندانی کردن افرادی که مسئول دزدی دریایی در سواحل سومالی هستند.(موسوی،۱۳۹۰،۳۸۷)

گزینه دوم: ایجاد یک دادگاه سومالیایی در یک کشور ثالث منطقه با یا بدون مشارکت سازمان ملل.

گزینه سوم: ایجاد یک شعبه خاص در چارچوب صلاحیت داخلی یک دولت یا چند دولت منطقه ای بدون مشارکت سازمان ملل.