ـ سطح کف دوش­ها باید از مواد لغزنده نباشد، حتی در مواقعی که مرطوب است.
ـ آب در قسمت­ های مرطوب باید باقی نماند.
ـ از پایه­ های ایستاده برای جداسازی دوش­ها استفاده نشود.
(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت nefo.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

ـ دوش­ها باید طوری باشد که افراد ویلچری بدون این­که ویلچرشان خیس شود از روی آن به صندلی و دوش منتقل شوند.
ـ در اماکن ورزشی بزرگ برای رفاه بیشتر از اطاقک­ها و پرده­هایی برای ایجاد فضای خصوصی استفاده کنید (فخرپور و یاوری،۱۳۸۵).
۲ـ۲ـ۲۱: مناسب­سازی سرویس بهداشتی
ـ فاصله دستشویی­ها از قسمت­ های دیگر فضای ورزشی باید حداکثر۴۰ متر باشد. سرویس­های بهداشتی مجموعه­های ورزشی باید به گونه ­ای باشند که معلولان ضمن دسترسی آسان­، بتوانند به راحتی از آن­ها استفاده کنند. همان­گونه که در سایر اماکن از قبیل فرودگاه­ها، سازمان­ها و ادارات معمول است، در اماکن و تأسیسات ورزشی نیز ضروری است سرویس­های بهداشتی مخصوص معلولان ویلچرران ساخته شود. بعضی از خصوصیات این گونه سرویس­های بهداشتی، عبارتند از:
ـ به کارگیری درهایی در سرویس­های بهداشتی که به صورت اتوماتیک باز و بسته می­شوند برای استفاده معلولان ویلچرران؛
ـ وجود دستگیره­هایی که معلولان ویلچرران از آن­ها برای گرفتن و جا به ­جایی از روی ویلچر به روی صندلی توالت و بر عکس استفاده کنند؛
ـ پایین­تر بودن دستشویی­ها نسبت به دستشویی­های معمولی برای استفاده معلولان ویلچرران؛
ـ شیرهای آب که به صورت اتوماتیک یا با فشار یک تکمه باز و بسته می­شوند(جلالی فراهانی،۱۳۹۰).
ـ در هر طبقه از فضای ورزشی باید دستشوئی­های مناسب­سازی شده وجود داشته باشند.
ـ دستشویی­ها باید نزدیک رختکن­ها باشد و تعداد دستشویی­های مناسب­سازی شده، بستگی به نوع و اندازه فضای ورزشی دارد (حداقل یک سرویس در هر قسمت برای مردان و زنان).
در طراحی دستشویی­های مناسب­سازی شده رعایت نکات زیر لازم و ضروری است :
۱ ـ دو آویز لباس در ارتفاع ۱۰۵ و ۱۴۰ سانتی متری سطح زمین نصب شود.
۲ ـ خشک کن دست اتوماتیک نصب شود.
۳ ـ دکمه زنگ برای مواقع ضروری نصب شود.
۴ ـ روشویی­ها در ارتفاعی نصب شوند، که بتوان از روی ویلچر از آن استفاده کرد.
۵ ـ آینه یک متری در ارتفاع ۶۰ سانتی از سطح زمین نصب شود.
۶ ـ نمای ظاهری دستشویی مناسب­سازی شده باید زیبا و همانند دیگر دستشویی­ها باشد.
۸ ـ مسایل مذهبی در مورد نوع دستشویی­ها نیز باید رعایت شود(فخرپور و یاوری،۱۳۸۵).
۲ـ۲ـ۲۲: مناسب­سازی تلفن عمومی
همه اماکن باید دارای تلفن عمومی باشد، که همه افراد بتوانند از آن استفاده کنند. این بدان معنی است که تلفن عمومی:
ـ در محلی قرار گیرد که حداقل صدا در آن منطقه وجود داشته باشد.
ـ ارتفاع آن باید طوری باشد که کودکان و افراد ویلچری بتوانند از آن استفاده کنند.
ـ برای افراد با مشکلات شنوایی تقویت کننده صدا تعبیه شود.
ـ شماره­های آن به صورت برجسته و قابل لمس باشد.
ـ به وسیله تابلو محل آن به وضوح نشان داده شود.
ـ در جلو آن یک فضای ۲/۱ × ۲/۱ متری وجود داشته باشد(فخرپور و یاوری،۱۳۸۵).
۲ـ۲ـ۲۳: مناسب­سازی تابلوهای راهنما و علائم هشدار دهنده
علاوه بر تابلوهای راهنمای معمولی که در مجموعه ورزشی وجود دارد، ضروری است؛ تابلوهای مخصوص به منظور محل­یابی معلولان بینایی نصب شود. همچنین توصیه می­ شود رنگ­های الوان و روشن بیشتر به کار روند. برای معلولان شنوایی نیاز به تجهیزات صوتی مخصوص و وسایل کمکی از قبیل ویدئو، تلویزیون و تخته سیاه و سفید یا وایت بورد است، تا بتوان از آن­ها برای انتقال فرامین و آموزش به صورت سمعی استفاده کرد(جلالی فراهانی،۱۳۹۰). افراد با مشکلات بینایی و شنوایی گروه بزرگی از معلولین را تشکیل می­ دهند. علائم اطلاع­رسانی مناسب می ­تواند به این افراد کمک کند، تا بدون نیاز به سوال کردن، به طور مطلوبی از امکانات ورزشی موجود استفاده کنند. به همین دلیل رعایت نکات زیر در مورد تابلوهای راهنما ضروری است:
ـ تابلوها را طوری نصب کنید که افراد کم بینا بتوانند به آن­ها نزدیک شده و اطلاعات آن­ها را دریافت کنند.
ـ علائم باید آشکار، قابل تشخیص، واضح و خوانا باشد.
ـ در صورت امکان از علامت­ها و کلمات به طور همزمان در تابلوها استفاده شود و بهتر است از علائم استاندارد استفاده شود، چرا که درک آن­ها آسان­تر است.
ـ تابلوها باید از نظر روشنایی در محل مناسبی نصب شوند.
ـ از نصب تابلوهای آویزان حدالامکان پرهیز شود.
ـ رنگ تابلوها باید متمایز از رنگ زمینه باشد و همچنین نباید نور را منعکس کنند(فخرپور و یاوری،۱۳۸۵).
۲ـ۲ـ۲۴: مناسب­سازی جایگاه تماشاگران برای معلولین
حضور در اجتماع و شرکت در فعالیت­های مختلف با هم­نوعان خود، یا با غیرمعلولان، یکی از مهم­ترین جنبه­ های همگرایی اجتماعی برای معلولان است و در صورتی که امکانات لازم برای حضور معلولان در فعالیت­ها فراهم باشد، می­توان از رعایت حقوق اجتماعی آنان صحبت کرد. معلولان نیز مانند افراد غیرمعلول، مایلند برای تماشای رویدادهای ورزشی به مجموعه­های ورزشی بروند. به این دلیل ضروری است که در این مجموعه­ها امکانات رفاهی مخصوص آن­ها مانند: محل نشستن یا استقرار با ویلچر، سرویس­های بهداشتی مخصوص در قسمت تماشاگران و بوفه­های تهیه مواد غذایی و نوشیدنی قابل دسترسی آسان، وجود داشته باشد(جلالی فراهانی،۱۳۹۰).
در صورت امکان به خاطر حفظ ایمنی و راحتی کنترل معلولین، جایگاه آن­ها را از دیگر تماشاچیان جدا کنید.
ـ مسیر ورودی به جایگاه معلولین حداقل۹۰ سانتی متر باشد.
ـ حداقل فاصله بین ردیف­ها ۶۵ سانتی متر باشد.
ـ در شش قسمت از ورزشگاه برای معلولین جایگاه ویژه ایجاد کنید و یا اینکه، در کل یک درصد ظرفیت ورزشگاه را به جایگاه معلولین اختصاص دهید.
ـ جایگاه ویلچری را در کل ورزشگاه پخش کنید، به طوری که افراد معلول در کنار سایر افراد قرار بگیرند.
ـ مسیر دید معلولین باید مستقیم بوده و مانعی در سر راه آن­ها نباشد؛ تا آن­ها بتوانند به راحتی از بالای سر افراد جلوی خودشان زمین بازی را ببینند.