احساس‎های تلخ و شیرین افراد در مورد ابزار و وسایلی که در گذشته وجود داشته‎است اغلب حس مطلوبی به انسان می‌بخشد. این احساس با شنیدن نام اشیاء در ذهن خواننده موج می‌زند :
ای عشق
تو اگر نبودی
کلاه بوقی بچه ها بود«روز»و«شب».(همان،ص.۱۲۲)
اما آنچه من می‎بینم
سمساری ورشکسته‌ای مجنون است
سکه نقره‌ای از رواج افتاده
ظرف ملامینی نشسته
در پاشویه آسمان. (لنگرودی،۱۳۹۰،ص.۵۴۸)
۴-۳-۴- ۲-۲- نوستالژی‌های کودکی
او با حس آمیزی‎های زیبا بوی روزگار کودکی را در خواننده زنده می‎کند و به انسان لذّتی می‌بخشد، که امروزه به علّت غرق شدن در زندگی، به دست فراموشی سپرده شده اند . در اشعار شمس بدین لذّت‌ها دست می‎یابیم:
بوی تو
یوی کفش تازه
در سن بلوغ است
وقتی که از مغازه قدم بیرون می‌گذاریم. (لنگرودی،۱۳۹۳،ص.۱۵۰)
و رنگ دیگر این نوستالژی‌ها را می‌توان در افسانه‌ها و داستانهای کودکی یافت . شمس با پرداختن به آنها ذهن خواننده را به گذشته‎ها می‌برد :
نه اسب‌های بالدار دروغین اساطیری به منت می‌سپارند
نه علاءالدّین و چراغ جادو. (لنگرودی،۱۳۹۰،ص.۵۷۹)
دنیا
پر از حکایت دیوهاست
هر کس به قدر دن کیشوت بودن خود
قهرمان. (لنگرودی،۱۳۹۳،ص.۴۸۷)
۴-۳-۴- ۲-۳- حوادث نوستالژی جمعی
و برخی از حوادث و رویدادها آنقدر بزرگ بوده که محال است از ذهن خواننده رخت بربندد و فراموش شود .
۴-۳-۴- ۲-۳-۱-آفرینش انسان
نمونه‌ی آن رانده شدن انسان از بهشت به دنیایی که هیچگاه منظور نظر انسان نبوده است. این نوستالژی از گذشته‌ی انسان سخن می‌گوید گذشته‎ای که دهان به دهان گفته شده است :
از حرص دانه نبود
به دام افتادیم
از فرط گرسنگی بود. (همان،ص.۸۴۹)
و یادآوری داستان کشته شدن هابیل به دست قابیل که ما شاهد آن نبوده ایم. امّا آنقدر تکرار شده که جزیی از گذشته انسان گشته است:
چاقو برای کشتن آدمی نیست

(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

گاهی نیز می‌شود
سیبی پوست کند
و به یاد بهشت بود
که چاقو در کف گرفته
دنبال برادر خود می‌دود. (همان،ص.۸۷۶)
و نیز با یادآوری درخت سیب که سبب رانده شدن انسان از بهشت بود می‎گوید:
پرسیده‌ام از سیب
از بهشتی بودن خود
هیچ باخبر نیست. (همان،ص.۶۹۸)
۴-۲-۴- ۲-۳-۲- جنگ
هشت سال جنگ تحمیلی از موضوعاتی است که در دوره‎ی اول مفصل به آن پرداخته شد اما در دوره دوم جزیی از نوستالژی‌ها شاعر به حساب می‎آید. او گه گاه به سراغ آن‎ها می‌رود و خاطراتش را مروز می‌کند:
آن عکسم بهتر است …
همان که پای زره پوشم ایستاده‌ام
چند لحظه
پیش از بمباران. (همان،ص.۸۱۵)
۴-۳-۵- طبیعت